Το Fightsports φιλοξενεί σήμερα μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ανάλυση μίας εκ των κορυφαίων αντιπαλοτήτων στην ιστορία της επαγγελματικής πυγμαχίας. Το bigamma εντρύφησε με τον πλέον αναλυτικό τρόπο στη μάχη των Mike Tyson και Evander Holyfield.
Η ιστορία της πυγμαχίας είναι γεμάτη με ανατροπές, εκπλήξεις, στιγμές μεγαλείου, μαχητές που υπερβαίνουν τα όρια των μαχητικών αθλημάτων και περνάνε στην πολιτιστική κουλτούρα και την συνείδηση του κόσμου και αγώνες που θα μείνουν για πάντα στην ιστορία του αθλητισμού.
Μια από τις πιο έντονες στιγμές που έχει προσφέρει η «Γλυκιά Επιστήμη» είναι η πρώτη σύγκρουση μεταξύ του “Iron” Mike Tyson και του Evander Hollyfield. Ο αγώνας αυτός δεν αποτέλεσε μόνο μια μεγάλη έκπληξη όσον αφορά το τελικό αποτέλεσμα αλλά ήταν επίσης και ένα ρεσιτάλ τακτικής από την πλευρά του Evander ο οποίος κατάφερε να σιωπήσει όλες τις επιθέσεις του φαινομενικά άτρωτου και άκρως απειλητικού Tyson.
Πριν δούμε τις τεχνικές λεπτομέρειες και για να καταλάβουμε καλύτερα τα δεδομένα του αγώνα ας δούμε μερικά από τα πράγματα που συνέβαιναν εκτός του ρίνγκ πριν την μεγάλη μάχη.
Τον Μάρτιο του 1995 ο Tyson αποφυλακίστηκε μετά από περίπου 3 χρόνια φυλάκισης. Ο τελευταίος αγώνας που είχε χάσει ήταν η ήττα με ΚΟ από τον Buster Douglas, μια ήττα που ο ίδιος αρνείται μέχρι και σήμερα αφού σε ένα knockdown που σημείωσε επί του αντιπάλου του, ο διαιτητής μέτρησε 13 δευτερόλεπτα δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον Douglas να ανασυνταχθεί. Στην συνέχεια σημείωσε ένα σερί 4 νικών που σταμάτησε με την φυλάκισή του.
Ο πρώτος του αγώνας μετά την επιστροφή του ήταν ενάντια στον Peter McNeeley και τελείωσε σε 90 δευτερόλεπτα όταν η γωνία του McNeeley σταμάτησε τον αγώνα, αναγνωρίζοντας την ανωτερότητα του Tyson ο οποίος έδειχνε έτοιμος να πετύχει ΚΟ και ο οποίος φαινόταν να μην έχει χάσει ίχνος από την αύρα του καταστροφέα που τον συνόδευε πάντα.
Στην συνέχεια και αφού διέλυσε με συνοπτικές διαδικασίες τον Buster Mathis προχώρησε στο να κερδίσει με ΤΚΟ τον Frank Bruno για την ζώνη της WBC και στην συνέχεια να κάνει το ίδιο στον Bruce Seldon.
Όλοι πίστευαν πως ο γνωστός Tyson είχε επιστρέψει και το μόνο πράγμα από το οποίο κινδύνευε ήταν ο εαυτός του και τα εξωαγωνιστικά του ατοπήματα.
Ο Holyfield από την άλλη βρισκόταν σε μία σχετικά δύσκολη περίοδο της καριέρας του. Μετά από την ήττα του από τον Moorer το 1994 ανακάλυψε μια πάθηση στην καρδιά του και ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την πυγμαχία. Παρόλα αυτά το 1995 επέστρεψε, ισχυριζόμενος πως θεραπεύτηκε και αντιμετώπισε τον Ray Mercer τον οποίο και κέρδισε με ομόφωνη απόφαση. Ο επόμενός του αντίπαλος ήταν ο Riddick Bowe ο οποίος τον κέρδισε με ΤΚΟ στον 8ο γύρο αν και ο Evander είχε καταφέρει ένα knockdown νωρίτερα στον αγώνα. Στην συνέχεια επανήλθε με μια πολύ καλή εμφάνιση και ΚΟ επί του Bobby Czyz και έτσι πήρε την ευκαιρία να αναμετρηθεί με τον πρωταθλητή Tyson.
Προφανώς τα γραφεία στοιχημάτων προέβλεπαν ολοκληρωτική νίκη του Tyson αφού όλοι πίστευαν πως η καριέρα του Holyfield έχει ουσιαστικά τελειώσει και θα αποτελέσει ένα ακόμα θύμα στην μακρά λίστα του Iron Mike.
Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η δήλωση του Evander όταν ρωτήθηκε για την προσέγγιση που θα είχε στον αγώνα.
«Πρέπει να πλακωθείς μαζί του για να κερδίσεις τον σεβασμό του και μετά να πυγμαχήσεις μαζί του. Πρέπει να πυγμαχήσεις μαζί του για να τον πας σε μια γωνία και μετά να παίξεις ξύλο μαζί του. Πιθανότατα θα με χτυπήσει και θα πέσω αλλά αν τον χτυπήσω θα πέσει και αυτός. Δεν είναι το είδος του μαχητή που σηκώνεται εύκολα. Οι μαχητές που δίνουν πολλά χτυπήματα δεν είναι συνηθισμένοι στο να δέχονται χτυπήματα.»
Με αυτά τα λόγια ,όπως θα δούμε στην συνέχεια, ο Evander ουσιαστικά έδωσε πριν τον αγώνα το gameplan με το οποίο θα πετύχαινε την μεγαλύτερη νίκη της καριέρας του και βλέποντας στην συνέχεια τις τακτικές λεπτομέρειες θα παρατηρήσουμε πως όλα τα στοιχεία θα δέσουν άψογα την ώρα του αγώνα.
Ο Mike Tyson ήταν ένας εξαιρετικά περίπλοκος παίκτης με πολλά και ακονισμένα όπλα και εξαιρετικές αλλαγές γωνιών. Θα ήταν αδύνατον ο Evander να προετοιμαστεί για τον Tyson προσπαθώντας να απενεργοποιήσει όλες τις επιθέσεις του ξεχωριστά οπότε ή μόνη λύση θα ήταν να αναπτύξει τρόπους να αντιμετωπίσει τις πιο βασικές από αυτές και έτσι να δημιουργήσει ευκαιρίες για να επιβάλλει το δικό του παιχνίδι.
Οι πιο επικίνδυνες και βασικές τεχνικές του Tyson ήταν:
Το δεξί ίσιο μετά από «ψεύτικο» jab
Ο Tyson χρησιμοποιούσε συνεχώς την συγκεκριμένη τεχνική με τεράστια επιτυχία. Το αριστερό του «ψεύτικο» jab απασχολούσε τον αντίπαλο και έκρυβε το βαρύ και γρήγορο δεξί ίσιο που ερχόταν στην συνέχεια. Ακόμα και αν το δεξί δεν κατέληγε σε ΚΟ ή δεν έβρισκε καλά στόχο ο Tyson, βάζοντας όλο του το βάρος στο χτύπημα και κινούμενος προς τα μπροστά, κατάφερνε να κλείνει με αυτόν τον τρόπο εύκολα και γρήγορα αποστάσεις και να έρχεται κοντά στον αντίπαλο.
Το αριστερό κροσέ με άλμα
Από τα πιο καταστροφικά του χτυπήματα. Είτε περνώντας κάτω από κάποιο κροσέ του αντιπάλου είτε όχι, ο Tyson μπορούσε να παράγει τρομακτική δύναμη βάζοντας όλο του το βάρος στο αριστερό του χέρι ενώ με το άλμα και πάλι μπορούσε να κλείσει αποστάσεις για να συνεχίσει με κάποια άλλη επίθεση. Όπως βλέπουμε και πιο πάνω, αρκετές φορές το χτύπημα ήταν διπλό. Παρατηρήστε επίσης πόση απόσταση κλείνει ο Mike σε κάθε κροσέ.
Η μόχλευση του Tyson σε κοντινές αποστάσεις
Ο Tyson είχε την δυνατότητα να παράγει τρομακτική δύναμη σε πολύ κοντινές αποστάσεις. Αυτό οφειλόταν στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούσε την εξαιρετική του μόχλευση για να μετακινήσει το βάρος του και να δημιουργήσει ταχυδύναμη ακόμα και όταν ήταν κολλημένος στον αντίπαλο. Παρακάτω βλέπουμε ακριβώς τον τρόπο με τον οποίο μετακινούσε το βάρος του και τι ήθελε να πετύχει με αυτό.
Η πρώτη γραμμή στο πόδι του Tyson δείχνει τον τρόπο με τον οποίο λυγίζει το πόδι του για να τινάξει το βάρος του στην συνέχεια προς τα πάνω και να δημιουργήσει φόρα. Η δεύτερη γραμμή είναι το πρώτο hook που πηγαίνει στα πλευρά και η τρίτη είναι το uppercut που έρχεται στην συνέχεια αφού πλέον έχει δημιουργήσει χώρο και έχει πονέσει τον αντίπαλό του. Παρακάτω βλέπουμε την τελική κίνηση.
Παρατηρήστε πως ταυτόχρονα ανοίγει το αριστερό του πόδι για να δημιουργήσει λίγο παραπάνω χώρο και να αλλάξει γωνία.
Το Bob and Weave
Ίσως το πιο χαρακτηριστικό κομμάτι της κίνησης του Tyson ήταν ο άρτιος τρόπος με τον οποίο απέφευγε τα χτυπήματα, σκύβοντας και περνώντας κάτω από τα χέρια των αντιπάλων του ενώ ταυτόχρονα μετακινούσε το σώμα του από την αριστερή ή δεξιά μεριά (bob and weave). Ο Tyson ήταν κορυφαίος πρέσβης του peek-a-boo, του στυλ πυγμαχίας που ανέπτυξε ο θρυλικός Cus D’Amato ο οποίος υπήρξε προπονητής και μέντοράς του για χρόνια. Το bob and weave και οι συναφείς αποφυγές συνδυαζόταν άψογα με το peek-a-boo και έτσι αρκετοί αντίπαλοι του Tyson αποτύγχαναν παντελώς στο να τον χτυπήσουν. Εκτός της αμυντικής λειτουργίας το bob and weave έχει και επιθετική χρήση αφού ανοίγει γωνίες και δημιουργεί κενά στην άμυνα του αντιπάλου που προσπαθεί να επιτεθεί. Ο Tyson το έδενε άψογα με το καταστροφικό αριστερό του κροσέ.
Η ορμή του Tyson
Ο Tyson ήταν ίσως ο επιθετικότερος και πιο ανελέητος heavyweight στην Ιστορία. Όταν έβρισκε χώρο και κινούταν προς τα μπροστά ήταν πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί αφού η ορμητικότητά του συνήθως ανάγκαζε τους αντιπάλους του είτε να κινηθούν προς τα πίσω, είτε να κλειστούν στην guard τους σε μια κίνηση απόγνωσης. Οι παραπάνω δύο τρόποι αντιμετώπισης ήταν λανθασμένοι αφού αν ο αντίπαλος οπισθοχωρούσε ο Tyson απλά έβρισκε περισσότερο χώρο να κινηθεί με φόρα και να χτυπήσει δυνατά…
…ενώ αν έκλεινε τα χέρια του και περίμενε να κοπιάσει η καταιγίδα το πιθανότερο θα ήταν πως θα κατέληγε κάπως έτσι:
Ο Tyson μέχρι τότε εθεωρείτο καταστροφικός στις κοντινές αποστάσεις αλλά πρέπει να σημειωθεί πως κάποιοι αναλυτές υποστήριζαν πως είναι πιο επικίνδυνος στο μπάσιμο προς τον αντίπαλο και όχι τόσο όταν βρίσκεται ακριβώς μπροστά του. Το στήριζαν στο γεγονός πως είχε πετύχει τα περισσότερα ΚΟ ενώ πλησίαζε προς τον αντίπαλο ενώ αν δεν κατάφερνε να τελειώσει έτσι τον αγώνα είχε τουλάχιστον ζαλίσει αρκετά τον αντίπαλο ώστε να τον κάνει να κλειστεί και να τον καταστήσει ανήμπορο να αντιδράσει στο κοντινό σφυροκόπημα.
Αυτά ήταν τα βασικά πράγματα που θα έπρεπε να αντιμετωπίσει ο Holyfield στις 9 Νοεμβρίου του 1996 αν ήθελε να έχει μια ευκαιρία ενάντια στον πρωταθλητή. Ας δούμε τι έγινε σε αυτόν τον ιστορικό αγώνα και πως όλα τα κομμάτια του παζλ που προαναφέραμε μπήκαν στην σωστή θέση.
Διαβάστε τη συνέχεια στο: BigA MMA
Διαβάστε επίσης στο Fightsports:
Φοβερό ντοκιμαντέρ για τον μεξικανικό… εμφύλιο Canelo vs. Chavez Jr. (ΒΙΝΤΕΟ)
ΜΠΑΜ: Το Glory ανακοίνωσε Στοφορίδη!
Ο θάνατος της Νταϊάνα, ο Πρίγκιπας Χάρι και η πυγμαχία που τον έσωσε!
Στα Social Media γίνεται η μεγάλη… μάχη:
