Με αποκορύφωμα την μεγάλη του νίκη επί του Warren Stevelmans, ο Φλοριάν Μάρκου κατάφερε να αναγνωριστεί όσο αξίζει πλέον και σε παγκόσμιο επίπεδο. Κέρδισε έναν αθλητή, που έχει παίξει με τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο, τον νίκησε με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο που θα μπορούσε και πλέον μπορεί να πει κανείς ότι το όνειρο για την μεγάλη Ευρωπαϊκή πορεία στο χώρο του kickboxing, δύναται να πραγματοποιηθεί.
Γνωρίζαμε από παλαιότερες δηλώσεις του πως έχει στο μυαλό να δοκιμαστεί και στο μποξ αλλά σίγουρα αυτό που του ταιριάζει είναι το kickboxing. Μάλιστα επειδή λείπουν οι πολλοί μεγάλοι αστέρες του παρελθόντος, θεωρώ πως με δύο τρία καλά παιχνίδια τέτοιου επιπέδου θα έρθει η αναγνώριση που αξίζει για τον Φλοριάν.
Δεν αφήνουμε στην άκρη την πολυπόθητη μάχη με τον Μελέτη Κακουμπάβα γιατί για να λέγεσαι καλύτερος στην Ελλάδα θα πρέπει να κερδίσει τον Nightmare. Μακάρι να το δούμε αυτό το ματς.Μπορώ πάντως να αναγνωρίσω στον Μάρκου πως είναι ο σούπερ σταρ της διπλανής πόρτας. Και τον αποκαλώ έτσι, διότι δεν έχει δείξει κανέναν στοιχείο βεντετισμού, αντιθέτως είναι πολύ «δημοσιογραφικός», πάντα με το χαμόγελο και έτοιμος να απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα που του θέτουν. Αυτό τον κάνει αρκετά αγαπητό στον κόσμο, διότι το τίμημα να είσαι απόμακρος από τους φανς ή τα media, αναπόφευκτα γυρίζει μπούμερανγκ.
Το καλό για εκείνον είναι πως πέραν της προσωπικότητας του, συνδυάζει και τις ικανότητες ενός πολύ καλά καταρτισμένου kickboxer που έχει όλα τα φόντα να πρωταγωνιστήσει. Εδώ να πούμε πως πολύ σημαντική είναι και η συμβολή του Iron Challenge και κατ’επέκταση του Μιχάλη Ζαμπίδη που του άνοιξε την πόρτα, δίνοντας του ένα τόσο σπουδαίο ματς που μπορεί να γίνει το εισιτήριο για μεγάλες διοργανώσεις.
Δεν βλέπω τον λόγο, να μην παίζει ο Φλοριάν στο Glory, αφού παρά τα εμπόδια που είχε στην καριέρα του εξωαγωνιστικά και τις περιπέτειες που πέρασε, επέστρεψε δριμύτερος, απέδειξε πως το ταλέντο, το έχεις και δεν χάνεται, αρκεί να δουλέψεις…
