Κάθε φορά που γίνονται τέτοιας έκτασης επεισόδια επιβεβαιώνεται αυτό που λέγαμε σχεδόν με το ξεκίνημα του μαχητικού πόρταλ. Πως η βία των γηπέδων που είναι ωμή και αληθινή δεν συγκρίνεται με αυτό που ονομάζουν “βίαιο” άθλημα κάποιοι.
Στα τέσσερα χρόνια ύπαρξης αυτού του σάιτ δεν θυμάμαι σε καμία διοργάνωση που έχω πάει να γίνει ένα σοβαρό επεισόδιο. Στο κομμάτι των φανς τουλάχιστον είναι ξεκάθαρο πως δεν υπάρχει οπαδισμός άρα φεύγουμε από εκεί.
Πάμε στο αγωνιστικό κομμάτι που με εξαίρεση την γκρίνια προπονητών – παικτών κατά καιρούς που περιορίζεται ευτυχώς μέχρι το Facebook, οι αθλητές στο τέλος κάθε παιχνιδιού αγκαλιάζονται και πιθανότατα να πίνουν και καφέ την άλλη μέρα.
Άλλη μία απόδειξη είναι η κυκλοθυμία που επικρατεί στον χώρο τον μαχητικών. Τσακώθηκε ο Γιάννης με τον Γιώργο, σε δύο μήνες θα είναι πάλι φίλοι.
Πάμε όμως και στα χθεσινά για να δούμε τις ξεκάθαρες διαφορές. Δύο ομάδες όπως ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ που έχουν κοινή προσφυγική ιστορία και θα μπορούσε να πει κανείς πως δεν δικαιολογείται η οπαδική τους κόντρα, καθότι νιώθουν και αδικημένοι όλα αυτά τα χρόνια από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, λειτούργησαν για δεύτερη φορά(την πρώτη στην Λαμία για το χάντμπολ) με αβυσσαλέο μίσος και ίσως στα χειρότερα επεισόδια των τελευταίων 20 χρόνων.
Το ότι δεν θρηνήσαμε νεκρούς και δεν κλαίνε μάνες σήμερα ήταν θέμα τύχης. Όπως θα δείτε και στο παρακάτω φωτορεπορτάζ όταν κάποιος λυποθυμούσε τον άφηναν και συνέχισαν με τους υπόλοιπους. Σε μία περίπτωση ένας οπαδός κρατάει αιχμηρό αντικείμενο ενώ σε άλλη περίπτωση γδύνουν οπαδό που προσπαθούν να τον κάψουν με πυρσό.
Βίαιο δεν είναι κάτι το οποίο γίνεται στα πλαίσια κανόνων, προέχει η σωματική υγεία και τηρούνται οι κανόνες. Βίαιο είναι οι πρόεδροι των ομάδων να προκαλούν, ξεσηκώνοντας ανθρώπους χαμηλής νοημοσύνης να λύνουν διαφορές που δεν υπάρχουν πραγματικά.
Φυσικά σε όλα αυτά έχουν κάνει κακό και τα social media που για μία φωτογραφία μπορεί κάποιος να βρεθεί εν μέσω επεισοδίων ακόμα και να διακινδυνεύσει την ζωή του.
Το ότι κυκλοφόρησε χθες τόσο μεγάλο φωτογραφικό υλικό, είναι αιτία της εποχής που πλέον δεν ξεφεύγει τίποτα από τον φακό, πόσο μάλλον τέτοια εκτεταμένα επεισόδια που “έπαιξαν” σε όλο τον πλανήτη.
Βίαιο λοιπόν μπορεί να χαρακτηρίσει κάποιος το ποδόσφαιρο που προκαλεί αυτές τις αντιδράσεις ανθρώπων να ωθούνται σε τέτοιες πράξεις, την ώρα που μία χώρα έχει τόσο σοβαρά προβλήματα, νέα παιδιά δεν έχουν δουλειές και η Ελλάδα μαραζώνει.
Η ένταξη στον αθλητισμό και στα μαχητικά αθλήματα θεωρώ πως απομυθοποιεί αυτό που λέμε ξύλο.Ο ασκούμενος καταλαβαίνει πως είτε ρίξει μία μπουνιά είτε 1000, μάλλον δεν έχει καμία σημασία. Θα έχει σημασία εφόσον διεκδικεί κάποιο χρηματικό έπαθλο, κάποιον παγκόσμιο τίτλο. Αλλιώς δεν χαλάει τα χέρια του για ανοησίες.
