Ο Μάνος Ναβροζίδης γράφει στις ΜΑΧΗΤΟΛΟΓΙΕΣ για τον αλλαγμένο Γιάννη Στοφορίδη ο οποίος έχει αρχίσει να πιάνει το νόημα για το πώς θα πραγματοποιήσει μία επιτυχημένη καριέρα εκτός ελληνικών συνόρων. Ήδη μάλιστα τα… στενά γαλανόλευκα σύνορα δεν μπορούν να χωρέσουν το ταλέντο του «Ηρακλή».
Όταν ο Θεός σε έχει προικίσει με το σπουδαίο χάρισμα της ατόφιας φυσικής δύναμης και εσύ χάρη της προπόνησης και του κόπου σου στις προπονήσεις έχεις καταφέρει να γίνεις ένας ευλύγιστος… γίγαντας, τότε είσαι καταδικασμένος να πετύχεις, φτάνοντας στο τέλος της σταδιοδρομίας σου με δάφνες.
Κι επειδή ο Γιάννης Στοφορίδης έχει πολλά, πάρα πολλά χρόνια ακόμα για να τελειώσει την καριέρα του το σωστό τάιμινγκ για να… ακουμπήσει ή και να γευτεί τη δόξα ενός επιτυχημένου heavyweight στο εξωτερικό είναι τώρα. Η σπουδαία χημεία Στοφορίδη – Καρανικόλη αν μη τι άλλο δίνει το κάτι παραπάνω στην προσπάθεια του Γιάννη.
Το να ακούς τον Καρανικόλη να… φωνάζει στη γωνία το»σύστημα» και σε κλάσματα δευτερολέπτων ο Στοφορίδης να το εκτελεί σημαίνει πολλά. Σημαίνει ότι αμφότεροι έχουν δημιουργήσει ένα δίδυμο που «παρέα» μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά. Μπορεί ο Γιάννης στο εξωτερικό να μην άνοιξε ακόμη το παιχνίδι του γιατί θεωρώ πως ήταν αγχωμένος, όμως όσοι έτρεξαν να πουν ότι ο Στοφορίδης έξω δεν μπορεί μάλλον κάνουν πολύ μεγάλο λάθος και αυτό το καταλαβαίνεις εύκολα εάν μπεις στη διαδικασία να αναλύσεις το χθεσινό παιχνίδι του Στοφορίδη με τον αξιόμαχο Ντένις.
Μπορεί ο αγώνας να τελείωσε γρήγορα, αλλά προσωπικά κατάφερα να δω τον πιο επιθετικό ever Στοφορίδη. Ούτε περίμενε, ούτε ανέλυε πήγε απευθείας στο… ψητό! Καθόμουν ακριβώς μπροστά στο ρινγκ όταν ο Γιάννης με έκανε ακόμη και εμένα να τρομάξω. Αναφέρομαι στη στιγμή του νοκ – ντάουν με το κροσέ. Εκείνη τη στιγμή διέκρινα τον τρόπο με τον οποίο ο Στοφορίδης αντίκρισε τον πεσμένο Ντένις και πιστέψτε με φοβήθηκα.
Πρώτη φορά είδα τον «Ηρακλή» τόσο μα τόσο αποφασισμένο. Με εντελώς διαφορετικό στυλ πιο επιθετικό από ποτέ να είναι έτοιμος να κυνηγήσει τη νίκη και όχι να τη βασίσει στα φυσικά του προσόντα. Είναι προπονημένος, είναι αθλητής στο 100% και πέτυχε να τον αγαπάει όλος ο κόσμος, φάνηκε αυτό άλλωστε από την υποδοχή και το respect που το έδωσε χθες το βραδύ ο κόσμος που ήρθε στο Scorpion. Άρα, σε όλους αυτούς ο Γιάννης κάτι χρωστάει και για έξω…
Όσον αφορά την Ελλάδα για να μην υπάρχουν κενά στο έργο του δύο παιχνίδια μένουν για να τελειώσει ουσιαστικά τις εγχώριες υποχρεώσεις του. Πρώτον ο Γρηγορακάκης που του αξίζει ένα παιχνίδι με τον Στοφορίδη και φυσικά ο Γιούρι ο οποίος κουβαλάει μια ιστορία πάνω του και πρέπει να παίξει με τον φαινομενικά καλύτερο.
