Η Γεωργία Μπιτάκου εξέδωσε ανακοίνωση συνοψίζοντας τις εμπειρίες της από το event που διοργάνωσε, ενώ τόνισε πως δεν θα κρεμάσει ακόμη τα «γάντια» της.
«Αυτή τη φορά δεν θα γράψω, άλλη μια διοργάνωση ολοκληρώθηκε, αλλά μια ακόμα ΜΑΧΗ τελείωσε!
Οχτώ χρόνια τώρα καμία από τις 23 διοργανώσει No Limits (24 με τη συμπαραγωγή στο GFC 4), δεν ήταν απλή υπόθεση και μπορεί η εμπειρία να διευκολύνει κάποια πράγματα αλλά η οικονομική κρίση που ταλανίζει τη χώρα και δυστυχώς ο ‘’πόλεμος’’ και ο φθόνος των ηλιθίων και συμπλεγματικών (‘’οι πιο επικίνδυνοι εχθροί είναι οι βλάκες’’ Α. Παπανδρέου) δυσκολεύει κάποια άλλα.
Μάχη λοιπόν να ξεπεραστούν εμπόδια, να βρεθούν κάποια χρήματα, να ξαναχτιστεί η εμπιστοσύνη που έχουν γκρεμίσει οι ‘’βασιλιάδες’’ της αρπαχτής και πολύ άδικα χαμένη ενέργεια για να διεκδικείς το αυτονόητο.
Δεν θα αναλύσω εδώ διεξοδικά τι σημαίνει πόλεμος διοργανωτικά… κάποια άλλη φορά…όμως θα απαντήσω στον φίλο Στέλιο Πετρούτσο που κάποιες μέρες πριν τη διοργάνωση με ρώτησε εάν όλο αυτό αξίζει τον κόπο και γιατί το κάνω τελικά….
Λοιπόν Στέλιο , το να έχεις μάθει να ζεις ως μαχητής δεν έχει να κάνει με το εάν είσαι άνδρας ή γυναίκα, αθλητής ή οτιδήποτε άλλο, το να είσαι μαχητής είναι απλά τρόπος ζωής δεν ξέρεις να εγκαταλείπεις, να παραδίνεσαι, να υποχωρείς.
Ανοίγεις ένα δρόμο και τον ακολουθείς με πίστη , δύναμη και ψυχή γιατί μόνο έτσι ξέρεις να υπάρχεις.
Και θα γνωρίσεις θριάμβους και ήττες και απογοητεύσεις και θα βρεις και κίνητρα και ελπίδα και λόγους να συνεχίσεις.
Πάνω από όλα δεν θα προδώσεις – όσα έχεις κάνει και τους άλλους να πιστέψουν – όλους αυτούς που σε στηρίζουν, σου προσφέρουν χωρίς δεύτερη σκέψη το χέρι και την ενέργειά τους για να γίνουν συνοδοιπόροι και συνεργοί στο δικό σου όραμα που έγινε και δικό τους.
Για 24η φορά λοιπόν θέλω ολόψυχα να ευχαριστήσω τον κόσμο που ακολουθεί 8 χρόνια με αγάπη αληθινή την πορεία του No Limits…για εσάς, με απόλυτο πάντα σεβασμό και ανεβάζοντας τον πήχη κάθε φορά, γίνονται όλα.
Τις εταιρείες που με στήριξαν στην πιο δύσκολη οικονομική περίοδο για τη χώρα, την Collagen, την QNT, τους κ. Γεωργουλόπουλο και Ρογδιανάκη από το ‘’Βόσπορο’’ και Central Park .
Τον αγαπημένο φίλο Χρήστο Γάτση για την πολυετή άψογη συνεργασία μας και την άριστη διαχείριση του Σταδίου που εξασφάλισε με τους άξιους συνεργάτες του και τον επικεφαλής Στέργιο Καλτσίκη, ως Target Security.
Τον αγαπημένο μου άνθρωπο παλαίμαχο πυγμάχο Δημήτρη Περσάνη και την αδερφή του Ρεγγίνα που εισήγαγαν στο χώρο τον καλύτερο πυγμαχικό εξοπλισμό Persani και στήριξαν τη διοργάνωση πριν ξεκινήσει καν σε δύσκολες στιγμές.
Τον Ηλία τον Μαστρανδρέα από τη Seven που αθόρυβα αντιλαμβάνεται και συνετά πράττει για το καλό πάντα.
Τον Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Πάλης κ. Κώστα Θάνο , που όπως είπα και δημόσια , λίγο εάν του έμοιαζαν και οι πρόεδροι των άλλων ομοσπονδιών θα άνθιζε ο αθλητισμός στη χώρα! Και βέβαια τον Δημήτρη Τραμπάκουλα υπεύθυνο για το ΜΜΑ της ομοσπονδίας.
Τον Ολυμπιονίκη Γιώργο Στεφανόπουλο που με ανθρωπιά και φιλότιμο από την αρχή μέχρι το τέλος ήταν πρόθυμος να μπει μπροστά στον παραλογισμό που ζήσαμε σε πολλά ζητήματα που θα μπορούσαν να τα τινάξουν όλα στον αέρα λόγω της βλακείας και του φθόνου κάποιων συμπλεγματικών που προανέφερα.
Τον Κώστα Χαζαρίδη (Μ.Αλέξανδρος Μαγούλας) που στάθηκε δίπλα μου με δυναμισμό σε σημαντικά γραφειοκρατικά θέματα και τη διοίκηση του ΜΜΑ gym , που επίσης ξεπέρασαν μαζί μου τελευταίας στιγμής εμπόδια.
Όλους όσους συνέβαλαν και έβαλαν έστω και ένα λιθαράκι και φυσικά τους ακούραστους συνεργάτες μου στο φως , τον ήχο, τη μουσική επιμέλεια, τα μοντάζ, την τηλεοπτική κάλυψη, την Ελένη Βουμβάκη για την άψογη ροή, την Ασημίνα Λέπουρη και Έλενα Θεοδώρου για τη διαχείριση κοινού και πολλά άλλα, τους Κώστα Ματσιούλα, Νεκτάριο Πουρσανίδη, Κώστα Ευαγγελινό, Θοδωρή Γούλα που χρόνια τώρα τρέχουν απ΄άκρη σ΄άκρη , σε όλες μου τις περιοδείες για να στηρίζουν την μέρα της διεξαγωγής.
Τον παλαίμαχο πυγμάχο Μιχάλη Καπίρη τον θεωρώ πλέον οικογένεια και φύλακα άγγελο και εύχομαι να είναι πάντα καλά γιατί εκπροσωπεί όσο ελάχιστοι πλέον την ντομπροσύνη και το φιλότιμο.
Έχω επιλέξει πλέον να συνεργάζομαι με συγκεκριμένες σχολές που θεωρώ άξιες και παρά τις συγκρούσεις που μπορεί να είχαμε στο παρελθόν και που κυρίως άλλοι φρόντισαν να καλλιεργήσουν για να επωφεληθούν, έδειξαν στα δύσκολα πολλές φορές ότι σέβονται και εκτιμούν. Ευχαριστώ το MMA GYM, τους FIGHTERS, τους SPARTAN WARRIORS, τη NAS CAMP, Petroutsos Boxing Club, Kritikos Camp, Fight Club, Rama Camp, Krataios και όλες τις σχολές που αντιλαμβάνονται το μεγάλο ρίσκο και την τεράστια κατάθεση ψυχής που γίνεται κάθε φορά για κάθε event του No Limits.
Άψογη και η διαιτησία στα πρόσωπα των Νίκου Δροσόπουλου, Στέλιο Θεοδωρίδη, Άλκη Παππά, Αντώνη Καραδήμα και του MMA με Γιάννη Μαυρίδη, Γρηγόρη Φερφυρή, Χρήστο Πετρούτσο και supervisor το Δημήτρη Δημητρίου.
Οι συνάδελφοί μου από τα μαχητικά site όλοι ανεξαιρέτως με βοήθησαν στην επικοινωνία και όλοι οι χορηγοί επικοινωνίας και τους υπερευχαριστώ αλλά μια ειδική μνεία θα κάνω στο Στέλιο Καπετανάκη για τις πολύ όμορφες συνεντεύξεις που αυτόβουλα έκανε όλων των συντελεστών ακούραστος μέχρι τέλους.
Ο συμπαρουσιαστής μου Γιάννης Σπαλιάρας, δεν ομόρφυνε μόνο την εκπομπή , είχε αντανακλαστικά αθλητή, που έχει υπάρξει εξάλλου, έπεσε απότομα στα βαθιά, δεν χρησιμοποιούμε ποτέ autoque, αυτοσχεδιάζουμε και έδειξε επαγγελματισμό και σεβασμό απόλυτο σε όλη αυτή την προσπάθεια αυτή, είναι πλέον φίλος πολύτιμος δικός μου και του θεσμού.
Ευχαριστώ τον Χρήστο Γκιόκα και Παναγιώτη Ξύλο από το μπράντεφερ που μας έδειξαν το συναρπαστικό κόσμο τους και έφεραν την υπέροχη ενέργεια τους κοντά μας.
Την αληθινή επαγγελματία , γυμνάστρια και χορεύτρια Λίλιαν Βιτρίνα που σέβεται ότι αναλαμβάνει σε υπέρμετρο βαθμό.
Τους άφησα τελευταίους μόνο για να δώσω έμφαση γιατί το δικό μου κίνητρο είναι πάντα αυτοί:
Θεωρήθηκε η καλύτερη κάρτα και θα συμφωνήσω.
Θα συμπληρώσω ότι οι συγκεκριμένοι είναι και υπέροχα παιδιά με αξίες και αρχές που κάνουν πρωταθλητισμό αληθινό υπερβαίνοντας κάθε δυσκολία με πείσμα και επιμονή.
Το κάθε παιχνίδι ήταν συναρπαστικό και ιδιαίτερο, έδωσαν ψυχή και πάθος , ξεσήκωσαν το κοινό και θα συναρπάσουν 30 Μαϊου και τους τηλεθεατές .
Σπύρος Ιωαννίδης, θρύλος αληθινός, Αλέξης Σύρος θα ήταν για την ψυχή και την τρέλα του ο Ηφαιστίωνας δίπλα στον Μέγα…
Γιούρι Μαυρογιάννης βρίσκει ξανά το παλιό του μεγαλείο, Γρηγορακάκης και Χιώτης οι κορυφαίοι πλέον της κατηγορίας τους, Χύσεν τεχνίτης και καλλιεργημένος όσο λίγοι, Μίλος ασυναγώνιστος στο thai στην κατηγορία του, Ismail παραμένει πρωταγωνιστής της κατηγορίας και μεγάλος αγωνιστής στη ζωή, Καρούσος δάσκαλος , εργάτης , άνθρωπος και αληθινός πρωταθλητής, Τασίδου αμαζόνα από τις λίγες , ζει και αυτή μόνο μέσα από μάχες χωρίς να λυγίζει ποτέ, Γκερέκος, Viorel, Δελής, Τζεμάλ , ήρθαν προετοιμασμένοι, έπεσαν στη φωτιά, πάλεψαν για τη νίκη με σεβασμό στη διοργάνωση , στο κοινό , στον αντίπαλο.
Για το Χατζή, έχω πει και πλέον το έχετε καταλάβει όλοι, σύμβολο ζωής! Θαύμα της φύσης, απόδειξη ότι ο άνθρωπος μπορεί να καταφέρει τα πάντα , ενσάρκωση του δόγματός μας η Ελληνική ψυχή δεν έχει όρια…..
Τέλος , εάν υποθετικά χρειαζόμουν μια μάχη για να ‘’κρεμάσω γάντια’’ διοργανωτικά και να ρίξω τη δική μου αυλαία….αυτή δεν θα ήταν η πιο εμπορική μάχη αλλά η μάχη που θα άγγιζε την καρδιά μου όσο καμία άλλη:
Η ΜΑΧΗ Μπατζέλα -Κατσινόπουλου, δεν ήταν κορυφαία γιατί συγκρούστηκαν οι δυο σπουδαιότεροι αθλητές της κατηγορίας αλλά γιατί βρέθηκαν μέσα στο οκτάγωνο οι συγκεκριμένοι αθλητές.
Το Μπατζέλα τον ανακάλυψα στη Λάρισα, δεν έχει ενοχλήσει ποτέ στα τόσα χρόνια που συνεργαζόμαστε, έχει σεβασμό, ήθος, άριστος οικογενειάρχης, ατρόμητος , αληθινός τιτάνας και στην Αθήνα ήρθε και έδειξε πως σεβάστηκε το μέγεθος του Κατσινόπουλου, δούλεψε εντατικά και μεθοδευμένα με την ομάδα του , δεν έβαλε τη ζώνη στη μέση του αλλά τη μοιράστηκε με τον αντίπαλό του δείχνοντας ότι σε τόσο σοβαρές και δύσκολες μάχες που τα βαριά χτυπήματα τα νιώθουν εξίσου και οι δύο, δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι.
Η Θεσσαλία έχει το δικό της ήρωα και οφείλει να τον αξιοποιήσει και να τον στηρίξει.
Τον άφησα για το τέλος γιατί νόμιζα ότι τον ξέρω, μια και είναι στη ζωή μου επαγγελματικά και οικογενειακά από το 2006 που ξεκίνησα.
Όχι τελικά δεν τον ήξερα , τον γνώρισα πριν , κατά τη διάρκεια και μετά τον αγώνα του στο No Limits 23 ‘’The One’’.
Ομολογώ ότι τον θαύμασα και πολύ δύσκολα χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη.
Ξέρω ότι όλοι οι Δάσκαλοι έχουν το μικρόβιο να παίξουν και να ανέβουν στο Ring, όμως στο δικό τους μυαλό , το ρίσκο είναι μεγάλο και τα θέματα γοήτρου τους βασανίζουν, κρατώντας τους τελικά πίσω από τα σχοινιά.
Ο Κατσινόπουλος με καριέρα στον Ελληνικό στρατό και πολλά άλλα που έχει ζήσει και μόνο στον κινηματογράφο εμείς οι άλλοι τα βλέπουμε, δεν ξέρει τι σημαίνει φόβος και δεν υπάρχει αντίπαλος που θα φοβόταν ποτέ.
Το …γόητρο είναι σημαντικό για κάθε άνδρα ωστόσο, εκείνος αποφάσισε να πέσει κατευθείαν στα βαθιά, παρά την 6χρονη αποχή από επαγγελματικούς αγώνες, είπε ΝΑΙ στην πρόταση για τη μάχη της δεκαετίας , παρά του ότι είχε να κάνει με σοβαρούς τραυματισμούς και πολλά προβλήματα στον αθλητικό και προσωπικό τομέα.
Την καλή χορηγία που βρήκε, την αφιέρωσε ολοκληρωτικά στην προετοιμασία του στην Αμερική ως άριστος επαγγελματίας που πήρε σοβαρά όχι μόνο τον αντίπαλό του αλλά και τους μαθητές τους, τους Δασκάλους του(και έχει γύρω του ονόματα πολύ βαριά, Κακαράκης, Γκουβούσης, Παναγίδης, Κουβαράς), τους φίλους του και φυσικά τη Διοργάνωση και τον κόσμο της.
Στρατιώτης και στις διαδικασίες….δεν ήθελε τίποτα που δεν θα είχε και ο Νέστωρας και ζήτησε ο ίδιος να μην παραστεί ο Μπατζέλας στη συνέντευξη τύπου και ταλαιπωρηθεί , εάν και εξήγησα στο Νέστωρα ότι για την ιστορία έπρεπε να έρθει όπως και ήρθε.
Θα μπορούσα να γράψω πολλά , αλλά και πάλι λίγα θα είναι γιατί όταν μιλάς 8 χρόνια για το προφίλ του ΜΑΧΗΤΗ, είναι πολλές φορές σαν να φτιάχνεις ένα φανταστικό ήρωα που δεν υπάρχει και ξαφνικά ….παίρνει σάρκα και οστά και ενώ τον έχεις δίπλα σου 8 χρόνια διαπιστώνεις ποιος είναι μόνο πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη ΜΑΧΗ.
Γιατί στη μάχη απογυμνώνεται ο άνθρωπος και εκεί φαίνεται το μεγαλείο, εάν υπάρχει, της ψυχής του. Και ο Κατσινόπουλος, έχει μεγαλείο!
Χαίρομαι που πάνω από όλα σιώπησαν πολλοί κακεντρεχείς που διέδιδαν ότι δεν θα γίνει αυτή η μάχη…ίσως μάθουμε επιτέλους να σεβόμαστε όσους επιλέγουν να ματώνουν εκεί μέσα, στα ring και στα κλουβιά και να μας δείχνουν ότι υπάρχουν και άλλες κατηγορίες ανθρώπων που δεν πρέπει να φθονούμε γιατί πολύ θα θέλαμε να είμαστε σαν και αυτούς αλλά δεν μπορούμε, αντίθετα να θαυμάζουμε και να προσπαθούμε να τους μοιάσουμε …Και αυτή είναι η κατηγορία των ‘’ηρώων’’, που πέφτουν στη φωτιά με γενναιότητα και ψυχή…. γιατί απλά, δεν μπορούν να ζήσουν διαφορετικά»
