Η πρώτη μας επίσκεψη στο “Diamond Camp” του Παύλου Καπώνη μας έδωσε τη χαρά και την τιμή να γνωρίσουμε τον Ντέιβιντ Σαΐντ. Πρόκειται για τον άνθρωπο ο οποίος έχει αναλάβει τη διδασκαλία του Μπραζίλιαν Ζίου Ζίτσου… Ο Ντέιβιντ είναι γεννημένος στη Βραζιλία και προέρχεται από την κορυφαία ομάδα του αθλήματος στον κόσμο, την Alliance.
Γνωρίζοντας τον δάσκαλο Ντέιβιντ του προτείναμε να μας δώσει μία συνέντευξη, θέλοντας να γνωρίσουμε καλύτερα τον ίδιο, αλλά και το μαχητικό σπορ που διδάσκει. Ο προσιτός και καλοσυνάτος Ντέιβιντ δέχτηκε την πρόσκλησή μας και η ομάδα του fightsports.gr τον επισκέφθηκε στη Δάφνη… Η συνέντευξη που ακολουθεί, δεν είναι απλά μία κατάθεση ψυχής, αλλά ένα μαγευτικό ταξίδι από την Βραζιλία στην Ελλάδα… Πραγματικά, ο Ντέιβιντ μας έμαθε σε μόλις λίγα λεπτά πολλά για το Ζίου Ζίτσου, για την πίστη του στο Θεό, αλλά και τη θέληση που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος ώστε να πετύχει στη ζωή του, να είναι ευτυχισμένος και επιτυχημένος…
Διαβάστε τη συνέντευξη του 29χρονου Βραζιλιάνου και μέσω του fightsports.gr ταξιδέψτε κι εσείς στο ονειρικό κόσμο των μαχητικών σπορ, της πίστης…
Ντέιβιντ, καλησπέρα και σε ευχαριστούμε για τη φιλοξενία…
Εγώ σας ευχαριστώ και είμαι στη διάθεσή σας για ό,τι χρειαστείτε!
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… Βραζιλία-Ελλάδα πώς και γιατί ξεκίνησε αυτό το μακρύ ταξίδι;
Ήταν κάτι ξαφνικό… Το αποφασίσαμε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Η γιαγιά μου περνούσε μία περιπέτεια με την υγεία της και έτσι η μητέρα μου αποφάσισε ότι έπρεπε να φύγουμε για την Ελλάδα. Όσον αφορά εμένα; Έπρεπε να αποφασίσω τι θα κάνω. Αν δεν ερχόμουν εδώ… θα έμενα στη Βραζιλία και η ζωή θα χωριζόταν σε τρία κομμάτια: Λύκειο, πανεπιστήμιο και Ζίου Ζίτσου. Ήταν δύσκολη η απόφαση, αλλά τελικά την πήρα. Το ήξερα πως θα είμαι μόνος στη νέα μου πατρίδα… Όλα ήταν στο μυαλό μου. Η δυσκολία στην επικοινωνία, η έλλειψη φίλων… Είχαμε συγγενείς στην Ελλάδα, όμως το γνώριζα καλά ότι έρχομαι στο άγνωστο. Πραγματικά, μέχρι σήμερα δεν το μετανιώνω που τελικά ήρθα, ήταν ένα βήμα πίστης στο Θεό. Υπήρξαν σημάδια που μου έδειξαν ότι η ζωή μου θα ήταν καλή και ασφαλής στην Ελλάδα! Η αλλαγή ήταν τεράστια, αλλά πολλά άλλαξαν προς το καλύτερο. Γι’αυτό δεν μπορώ να ακούω ανθρώπους από άλλες χώρες, σαν εμένα, να γκρινιάζουν για την ζωή εδώ. Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά για την Ελλάδα, γιατί είναι η πατρίδα μου και την αγαπώ…
Με το Ζίου Ζίτσου πώς ξεκίνησε η παράλληλη ζωή σας;
Στα 12 στην πόλη Φορταλέζα! Τυχαία… Η μητέρα και η θεία μου είχαν καταλάβει ότι το απόγευμα δεν έκανα κάτι παραγωγικό και περνούσα την ώρα μου άσκοπα. Ήμουν έξω με τις παρέες μου… Κάναμε βόλτες και παίζαμε μπάλα. Μία ημέρα, λοιπόν, παίζοντας με κάτι μεγαλύτερους έγινε μία παρεξήγηση και μας πήραν στο κυνήγι! Σκορπιστήκαμε τρέχοντας και ξαφνικά βρέθηκα μπροστά στη σχολή… Τότε, με ρώτησε η θεία μου, που θα αναλάμβανε τα έξοδα για να ασχοληθώ με κάτι, τι θέλω να κάνω και της απάντησα Ζίου Ζίτσου. Ο πατέρας μου δεν ήθελε, καθώς εγώ είχα κλήση στα καλλιτεχνικά… Προτιμούσε να γίνω ένας καλός ζωγράφος, αναφέροντας μου μάλιστα ότι αν ασχοληθώ με το Ζίου Ζίτσου θα γίνω ένα τέρας! Αργότερα, ο πατέρας μου μπορώ να πω ότι πορώθηκε περισσότερο από μένα με το άθλημα… Ξεκίνησα με τον Luis Filho της γραμμής Gracie. Σήμερα η πρώτη σχολή μου ονομάζεται Gracie Φορταλέζα (Guilherme Rocha)… Όμως, και πάλι δεν έμεινα εκεί, καθώς μετακομίσαμε στο Σάο Πάολο και στον Έλληνα παππού μου… Άλλαξα σχολή κι εκεί κάπου μπήκε στη ζωή μου το αγωνιστικό Ζίου Ζίτσου. Ατελείωτες ώρες προπόνησης, μετά το σχολείο, φαγητό στα μαγαζιά που έτρωγαν και οι… οικοδόμοι και ξανά το βράδυ στο τατάμι. Από τα 13 μέχρι τα 17 που έφυγα για την Ελλάδα έκανα μόνο αυτό, μαθαίνοντας πολλά πράγματα από τους αγώνες μου…
Οι διακρίσεις σου στο Ζίου Ζίτσου;
Κοίτα… Στην αρχή δεν ήμουν καθόλου καλός στους αγώνες λόγω άγχους. Μπορεί να ήμουν πρώτος στις προπονήσεις σε σύγκριση με τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας μου, όμως στους αγώνες αλήθεια υπήρχε πρόβλημα. Κάποια στιγμή όμως κατάφερα να ισορροπήσω και έστρωσα… Έπαιξα σε δύο παγκόσμια, ένα Παναμέρικαν και σε ευρωπαϊκά τουρνουά. Εντός της πορείας μου έχω τρεις τρίτες θέσεις στις μωβ και καφέ ζώνες. Επίσης, έχω πάρει τη δεύτερη θέση στο παγκόσμιο της FILA στις κατηγορίες «gi» και 3ος στο «no gi». Φέτος σε ευρωπαϊκό επίπεδο βγήκα δεύτερος στο «gi» και 3ος στο «no gi». Έχω όμως αγωνιστικά χρόνια μπροστά μου, γιατί το Ζίου Ζίτσου δεν… κοιτάει ηλικίες!
Τι πρέπει να κάνει ένας μαθητής για να φτάσει μέχρι τη μαύρη ζώνη;
Οι ζώνες και η διαδικασία απονομής τους είναι κάτι που χαρακτηρίζει το Ζίου Ζίτσου. Οι αλλαγές καθορίζονται ανάλογα με την ομάδα που αγωνίζεσαι, δεν υπάρχουν ομοσπονδίες στη μέση… Η Alliance που εκπροσωπώ εγώ είναι η κορυφαία αυτή τη στιγμή στον κόσμο… Επτά φορές πρωταθλήτρια κόσμου και στην παγκόσμια κατάταξη (της I.B.J.J.F.) οι 3 απο τους 5 πρώτους είναι της δικής μας ομάδας. Θέλει τακτική προπόνηση… Αν έχεις ταλέντο και προπονείσαι με συνέπεια, θα ανεβαίνεις τις βαθμίδες πιο γρήγορα! Αν είσαι… ρομποτάκι και εκτελείς αυτά που σου λένε κατά γράμμα, πάλι έχεις ελπίδες να φτάσεις ψηλά. Υπάρχουν αθλητές που… χτύπησαν τη μαύρη ζώνη μέσα σε τέσσερα χρόνια επειδή αυτή είναι αποκλειστικά και μόνο η ζωή τους. Οι συγκεκριμένοι παίζουν κάθε μήνα αγώνες και συμμετέχουν σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις. Ο στόχος του κάθε αθλητή, πάντως, είναι κοινός… Να κατακτήσει το παγκόσμιο πρωτάθλημα της μαύρης ζώνης. Αυτή είναι μεγάλη πρόκληση… Λίγοι όμως το έχουν πετύχει αυτό!
Εσύ, όντας ο εκπρόσωπος της Alliance στην Ελλάδα, δίνεις αναφορά στην ομάδα σου για την εξέλιξη του αθλήματος στη χώρα μας;
Ο Fernando Soluço είναι ο δάσκαλός μου και μαθητής του Fabio Gurgel που μαζί με τον Master Romero Jacare ίδρυσαν την Alliance. Με αυτούς τους ανθρώπους έχω την τύχη να επικοινωνώ άμεσα. Στέλνω μέιλ ή παίρνω τηλέφωνο και τους εξηγώ ποια είναι η πρόοδος μας εδώ στην Ελλάδα. Οι σχολές δουλεύουν με συμβόλαια και έτσι δουλεύω κι εγώ, όποτε πρέπει να δίνω, αυτό που λέμε… αναφορά. Είμαι ο μαθητής τους, είμαι o άνθρωπός τους εδώ κι αυτοί είναι οι άνθρωποι που μου έδωσαν τη μαύρη ζώνη. Επικοινωνούμε όσο πιο συχνά μπορούμε και συζητάμε για τα πρωταθλήματα που λαμβάνουν χώρα εδώ, ενώ κανονίζουμε και τακτικά σεμινάρια.Για παράδειγμα, το Νοέμβριο θα μας επισκεφθεί ο Gabriel Goulart. Πρόκειται για έναν καταπληκτικό ανερχόμενο αθλητή που θα έχει πράγματα να μας δείξει… Παίζουμε στο φουλ όταν έρχονται στην Ελλάδα για σεμινάρια και δείχνουμε στα παιδιά μας πολλά όμορφα και χρήσιμα μυστικά του αθλήματος μας.
Στην παλιά Ιαπωνία ήταν συχνό το φαινόμενο οι σχολές να έχουν αντιπαλότητα μεταξύ τους. Στο Ζίου Ζίτσου υπάρχει… ειρήνη;
Αν υπήρχε ειρήνη δεν θα ήταν απαραίτητα καλό αυτό. Υπάρχει κάτι πιο σημαντικό που είναι η συνεργασία. Είμαστε όλοι μία παρέα και ακολουθούμε τον τρόπο ζωής του Ζίου Ζίτσου! Ανταγωνισμός υπάρχει μόνο στο τατάμι και ίσως επιχειρηματικά, όμως δόξα στο Θεό όλα είναι καθαρά και έτσι το άθλημα έχει εξέλιξη και το επίπεδο ανεβαίνει…
Στην Ελλάδα πώς πάει το άθλημα;
Υπάρχει εξέλιξη και ζήτηση. Ο κόσμος το ψάχνει όλο και περισσότερο…
Μήπως φταίει το ΜΜΑ γι’ αυτό;
Δεν φταίει, αλλά βοηθάει… Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Ο δάσκαλός μου που μένει πλέον στο Εκουαδόρ χρησιμοποίησε το ΜΜΑ ως… δόλωμα για να αποκτήσει κοινό το Ζίου Ζίτσου. Τα κατάφερε… διατηρεί ήδη 14 σχολές σε ολόκληρη τη χώρα. Τον είχα επισκεφθεί μάλιστα και έμεινα κοντά του για κάποια σεμινάρια για έναν ολόκληρο μήνα… Πώς όμως το πέτυχε; Πήγαινε σε διάφορα γυμναστήρια και τους προκαλούσε όλους για αγώνες χωρίς κανόνες. Νικούσε συνεχώς και ο κόσμος τον ακολούθησε… Εγώ δεν είμαι αθλητής του ΜΜΑ… Ξέρω Ζίου Ζίτσου και αυτό διδάσκω, οπότε δεν έχω σκοπό να το χρησιμοποιήσω σαν… δόλωμα. Απλά, για να κάνεις καλό ΜΜΑ πρέπει να ξέρεις Ζίου Ζίτσου… Η σχολή η δική μας, το «Diamond Camp» είναι τρομερή στον τομέα του Μουάι Τάι… Τα συνδυάσαμε λοιπόν και κάναμε ένα εξίσου δυνατό τμήμα ΜΜΑ. Έχουμε πρωταθλητές με διακρίσεις και προχωράμε πολύ δυναμικά… Οι περισσότεροι κερδίζουν με υποταγές, άρα το Μπραζίλιαν Ζίου Ζίτσου βοηθάει (γέλια…)
Γιατί οι Βραζιλιάνοι εκτός από τη μπάλα είναι καλοί και στις πολεμικές τέχνες; Υπάρχουν και τρανταχτά παραδείγματα… σούπερ συμπατριωτών σου που πληρώνονται αδρά για αγώνες στο UFC…
Είναι θέμα νοοτροπίας… Η χώρα μας αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες κι ο κόσμος τις προσπερνάει διαφορετικά απ’ ότι εδώ. Θα σας πω πάλι μία ιστορία… Ένας από τους κορυφαίους δασκάλους της Καποέιρα, κάποτε δεν είχε χώρο να προπονήσει τους μαθητές του. Τι έκανε; Εντόπισε ένα παλιό μηχανοστάσιο τρένων και μέσα σ’ ένα βαγόνι έβγαλε πρόγραμμα καταπληκτικών προπονήσεων! Τι μας δείχνει αυτό; Δεν μπορώ να έχω κάτι τέλειο; Θα έχω αυτό που μπορώ να έχω και θα το εξελίξω… Ποτέ κανείς που είχε ΣΤΟΧΟ δεν περιορίστηκε… Είχαν όνειρο, είχαν πυγμή και ο συνδυασμός αυτός αποκλείεται να σε κάνει να σταματήσεις! Άκουσα κάποια στιγμή τη διδασκαλία του ποιμένα μου για τον τρόπο που κάποιος μπορεί να προσπεράσει μία τεράστια πέτρα στο δρόμο του… Κατάλαβα ότι δεν χρειάζεται γκρίνια, αλλά προσπάθεια και ευρηματικότητα. Κάποιος θα περάσει πάνω από την πέτρα, κάποιος θα την κλωτσήσει, άλλος θα σκάψει με τα χέρια για να περάσει κάτω από την πέτρα… Αυτό τα λέει όλα!
Ερχόμενος στην Ελλάδα υπήρχε κόσμος, εκτός οικογένειας, που σε στήριξε στο έργο σου;
Στην πιο δύσκολη ίσως στιγμή της ζωής μου στο τατάμι… όταν θεώρησα ότι το Ζίου Ζίτσου δεν μου χρειάστηκε και το σταμάτησα, ένας άνθρωπος μου άνοιξε τα μάτια! Ένας πολύ καλός μου φίλος που μέσω του Θεού με βοήθησε. Ήταν ποδοσφαιριστής με πολλά χρήματα. Μου φέρθηκε σαν μεγάλος αδερφός, όταν το 2003 μου είπε να βρω το δικό μου χώρο για να ανοίξω σχολή. Βρήκα μέσα σε 15 μέρες γυμναστήριο και ο συγκεκριμένος προπλήρωσε όλα τα ενοίκια! Ξεκινήσαμε μαζί με τον φιλο μου Γιάννη Καγιώργη κάτι υπέροχο στον ΑΟΝΑ. Αρχίσαμε προπονήσεις το 2003 με φίλους και καταφέραμε το 2005 να ιδρύσουμε την Alliance στην Ελλάδα και να φέρουμε εδώ καταπληκτικούς αθλητές! Είναι φανταστικό να έχεις μαθητές, οι μαθητές είναι η οικογένειά σου, είναι οι άνθρωποι που θα σου δείξουν αν κάνεις σωστά τη δουλειά σου…
Στα χρόνια που είσαι στην Ελλάδα… Ποιο ήταν το ηθικό δίδαγμα; Τι ήταν αυτό το καινούργιο που έμαθες;
Από μικρός είχα εμπειρίες με το Θεό και το Χριστό. Ό,τι κάνω στη ζωή μου το κάνω για τη δόξα Του… αυτό είπε ο Απόστολος Παύλος στους μαθητές του. Η μητέρα μου ήταν ιεραπόστολος και έμαθα να ζω έτσι! Να κάνω πράγματα στο όνομά Του που θα μείνουν και θα έχουν αξία. Στα 16 μου δεν ήρθα έτσι στην Ελλάδα… Είχα ένα σημάδι από το Θεό που μου έδειξε ότι κάνω το σωστό. Είδα τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία και αγάπησα την Ελλάδα σαν την πατρίδα μου. Γι’ αυτό «ευθύνεται» ο Θεός, διότι εγώ Τον πλησίασα κι Αυτός πλησίασε εμένα…. Ο Χριστός άλλωστε δεν απορρίπτει κανέναν… Όλα οφείλονται στο Όνομά Του και την πίστη μου: η ζωή μου, το πανεπιστήμιο, ο γάμος, ακόμα και η συνεργασία με τον Παύλο Καπώνη! … Τίποτα δεν είναι τυχαίο!
Βλέποντας γενικά τους Βραζιλιάνους, εκτός από την πίστη σας στο Θεό… Εντοπίζουμε και την ιδιαίτερη αγάπη που έχετε για την Ελλάδα! Πώς το εξηγείς αυτό; Υπάρχουν παραδείγματα ποδοσφαιριστών όπως ο Τζιοβάνι και ο Λουτσιάνο που δηλώνουν έρωτα με τη χώρα μας…
Ο Τζιοβάνι ε; Αυτός είναι ο άνθρωπος που με βοήθησε… Ήταν ο άνθρωπος που έστειλε ο Θεός για να με στηρίξει. Η γυναίκα του κι αυτός είναι παραδείγματα για μένα, για το πόσο αγαπούσαν την Ελλάδα! Άλλωστε, ο Ζιο αν θυμάσαι… έκλαιγε όταν έπρεπε να φύγει.
Η σύζυγός σου πώς σε βοηθάει στο κομμάτι της επαγγελματικής σου καριέρας;
Η επαγγελματική ζωή εξαρτάται από την προσωπική. Δεν έχει να τα χωρίσει τίποτα… Αν δεν είσαι καλά στο σπίτι σου, δεν μπορείς να αποδώσεις στη δουλειά. Η Μαρία με αγαπάει και με στηρίζει. Είναι η αγάπη της ζωής μου και το μεγαλύτερο δώρο που μου έχει κάνει ο Θεός μετά τον Χριστό! Συζητάμε τα πάντα και μοιραζόμαστε τα πάντα. Περιμένουμε και το πρώτο μας παιδί τώρα!
Ντέιβιντ σε ευχαριστούμε πολύ για την εξομολόγησή σου! Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έχουμε κάνει… Μάθαμε πράγματα από σένα κι αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Εγώ σας ευχαριστώ για την υποστήριξή σας! Σε μένα, αλλά και στη σχολή μας… Θα ήθελα να ευχαριστήσω επίσης τον Παύλο Καπώνη που μας φιλοξενεί σε αυτόν τον όμορφο και ζεστό χώρο. Ευχαριστώ επίσης τους μαθητές μας που δίνουν ζωή στην προσπάθειά μας. Την οικογένεια μου και το Θεό που αυτός μου προσδίνει χάρη για να κάνω πράγματα προς τιμήν του ονόματός Του. Εύχομαι σε όλο τον κόσμο στις δύσκολες στιγμές να μην πάψει ποτέ να έχει ελπίδα στο Χριστό. 
