Γράφει ο Βασίλης Οικονόμου προπονητής πυγμαχίας του Fight Academy.
Στο τελευταίο μου άρθρο που αφορούσε την ανάλυση του αγώνα «Mayweather Vs McGregor», είχα γράψει ότι ο συγκεκριμένος αγώνας δεν έχει να μας προσφέρει τίποτα σε γνώσεις αθλητικές, αλλά πολλά σε θέαμα και κάπως έτσι ήταν τελικά. Όταν, όμως, είχα δώσει τον υπότιτλο «Τι άλλο θα ακούσουμε;» δεν περίμενα αυτό που θα επακολουθήσει.
Ξεκινώντας, λοιπόν, από τον επίλογο του προηγούμενου άρθρου, ώστε να υπάρχει και μια συνέχεια λογικής σκέψης (όχι απλή αναδίπλωση λεγόμενων, που είδαμε να παίζει πολύ διαδικτυακά τις τελευταίες μέρες), μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι αυτό που είδαμε ήταν η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Mayweather και όχι το πόσο καλός πυγμάχος είναι ο McGregor. Όλα τα επιμέρους χαρακτηριστικά που χρησιμοποιήθηκαν ως επιχειρήματα, σύμφωνα με τα οποία ο Conor μπορούσε να βγει νικητής σε αυτή τη μάχη, μπορούν πλέον να χρησιμοποιηθούν μόνο ως λόγοι (μαζί με πολλούς ακόμα που προέκυψαν μετά) για τους οποίους άντεξε μέχρι τον 10 γύρο.
- Conor McGregor
Ο McGregor είναι ένας εξαιρετικός αθλητής MMA, όχι πυγμάχος.
Αυτό φάνηκε καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα, ακόμα και στον πρώτο γύρο, όσο περίεργο και αν φαίνεται σε αυτούς που δεν γνωρίζουν πυγμαχία.
Για να λογίζεσαι πυγμάχος πρέπει να μπορείς να ανταπεξέλθεις σε όλα τα σημεία του παιχνιδιού, να αναπτύξεις ένα παιχνίδι με τακτική (που είναι ίσως το νούμερο ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει τους πυγμάχους), να έχεις αγωνιστική διάρκεια και πειθαρχία, να κάνεις σωστό κόψιμο κιλών (όχι δεν μετράει το πόσο τεράστιος θα είσαι!), να μπορείς να βγάλεις όλους του γύρους καρδιαγγειακά,να έχεις την ειδική αντοχή που απαιτείται, να τηρήσεις τους κανόνες, κ.λπ.
Σε όλα αυτά πήρε κάτω από τη βάση συν του ότι έδειξε πλήρη άγνοια κοντινής μάχης.
Επίσης, η έλλειψη σοβαρής πυγμαχικής προπονητικής ομάδας φάνηκε αισθητά και έδειξε τον υπεροπτικό τρόπο που αντιμετώπισε τον αγώνα. Οι δηλώσεις που έκανε μετά στα αποδυτήρια, για την τακτική του Floyd που τον ξάφνιασε, φανέρωσε ξεκάθαρα την ερασιτεχνική ματιά του απέναντι στο μποξ. Όλα αυτά αναδύθηκαν από έναν μόνο αγώνα με έναν μόνο πυγμάχο. Σε ενδεχόμενο άλλον αγώνα με έναν διαφορετικού στυλ αντίπαλο, θα αποκαλύπτονταν άλλα τόσα. Δεν είναι υποτιμητικό, απλά λογικό.
Οι αλλαγές θέσης μάχης, γωνίες κ.λπ. μπέρδεψαν μόνο τον ίδιο και ήταν πέρα για πέρα αφελές να πιστεύει ότι αυτά είναι στοιχεία που ο ίδιος θα έφερνε στο μποξ. Τα χέρια πίσω από την πλάτη τα έβαλε ο Roy Jones Jr και μάλιστα όχι τρία μέτρα μακριά από τον αντίπαλο. Αλλαγές θέσης μάχης κάνει ο Gennady Golovkin και πραγματικά είναι επικίνδυνος και με τις δυο. Επιθέσεις από διαφορετικές γωνίες κάνει ο Vasyl Lomachenko. Λογίζονται επιτυχημένες μόνο όταν ο αντίπαλος δεν αντιληφθεί την κίνηση που κάνεις και μείνει στατικός, διαφορετικά είναι άλλη μια επίθεση σε ευθεία.
Παρ’όλα αυτά στάθηκε με αξιοπρέπεια, παρά τη μηδενική εμπειρία του. Ο πολύ κάλος συγχρονισμός (timing) και το σθένος, που πάντα επιδεικνύει, μπορούν να προσμετρηθούν στα θετικά του.
Από τον αγώνα μόνο κερδισμένος μπορεί να βγει σε εμπειρία, που θα του φανεί χρήσιμη στην καριέρα του στο UFC. Θέλει πάντως πολλή δουλειά για να θεωρείται πυγμάχος υψηλού επιπέδου. Θα μπορούσε, όμως να γίνει, καθώς έχει πολλά θετικά στοιχεία, όχι όμως νέα για το μποξ, όπως λεγόταν, αλλά δανεισμένα από αυτό.
- Floyd Mayweather Jr.
Η εικόνα που μου έδωσε από τη στιγμή της εισόδου του, ήταν σαν να είχε μόλις σηκωθεί από την πολυθρόνα του σπιτιού του, έβγαλε τις παντόφλες του για να βάλει τα πυγμαχικά παπούτσια και κάνοντας τη μεγαλύτερη αγγαρεία που έχει κάνει ως τώρα στη ζωή του (λόγω του υψηλού οικονομικού κινήτρου) και ανέβηκε αναστενάζοντας στο ρινγκ για μια τελευταία φορά.
Ναι, είναι 41 χρονών, εκτός φόρμας, μικρόσωμος συγκριτικά, με έλλειψη πνευματικών κινήτρων και γενικότερα χορτάτος όσο δεν πάει για αθλητή, αλλά δε θα κινδύνευε ποτέ να χάσει ένα τέτοιο παιχνίδι. Για την ακρίβεια το κέρδισε με τον πιο ασφαλή τρόπο που θα μπορούσε να το κάνει και οδήγησε τον αντίπαλο να εκθέσει μόνος του όλες τις αδυναμίες που ήξερε ότι είχε από την αρχή. Αυτό άρχισαν να βλέπουν οι περισσότεροι από το τέλος του τρίτου γύρου και λίγοι αναγνώριζαν από τον πρώτο.
Κάτι ακόμα που πρέπει να εξετάσουμε είναι το ότι στην πυγμαχία υπάρχουν αθλητές που δεν κάνουν εύκολα ΚΟ και ένας από αυτούς είναι ο Floyd (τελευταίο ΚΟ Ricky Hatton 2007) και ουσιαστικά έχει να κάνει ανταγωνιστικό παιχνίδι από το 2015 με τον Manny Pacquiao.
Την ίδια στιγμή, όμως, αυτός ο αθλητής μπορεί να είναι ένας από τους καλύτερους πυγμάχους όλων των εποχών. Αυτό συμβαίνει γιατί το άθλημα αυτό συγκροτείται από τόσα πολλά επιμέρους λεπτοφυή, εκλεπτυσμένα και σπάνια χαρακτηριστικά, που κάθε πυγμάχος μοιάζει σαν το αποτέλεσμα πολύπλοκης μαγειρικής συνταγής, που αλλάζει με την αυξομείωση των δόσεων των στοιχείων που την αποτελούν.
- Mayweather Vs McGregor
Κατ’ ουσίαν δεν υπήρξε ποτέ δίλημμα. Το αποτέλεσμα το ξέραμε από την αρχή, απλά τον τρόπο δεν ξέραμε, γιατί υπήρχε ο αστάθμητος παράγοντας της διαχείρισης της αποχής του Mayweather. Το μάκρος, ύψος, βάρος, ηλικία, φορμάρισμα κ.λπ. του Conor, λειτούργησαν όντως θετικά και έτσι άντεξε μέχρι τον 10ο γύρο του αγώνα. Όπως, επίσης, και η ηλικία του Floyd, το ντεφορμάρισμα και έλλειψη αγωνιστικού κινήτρου. Για όλα τα υπόλοιπα που λέγονται θα υπενθυμίσω την προ δύο δεκαετιών μπασκετική ατάκα του Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου πως «τα στατιστικά είναι ο καλύτερος τρόπος να πεις ψέματα».
Quiz για δυνατούς λύτες: Αφού ο McGregor χτυπάει τόσο δυνατά και κατόρθωσε να προσγειώσει 111 γροθιές, γιατί ο Mayweather δεν έπεσε ή έστω δε ζαλίστηκε;
Υ.Γ.1 Είναι αστείο, να λέγεται ότι μέτρησε η διαφορά φυσικής κατάστασης. Η διαφορά διαχείρισης αυτής το έκανε να φαίνεται έτσι. Την ώρα που ο ένας ζοριζόταν να αντεπεξέλθει, ο άλλος χαιρόταν το παιχνίδι σαν ένα απλά δυνατό σπάρινγκ.
Υ.Γ.2 Έπεσα πολύ έξω όταν έλεγα ότι τα αγκαλιάσματα (clinch) δε θα βοηθούσαν τον Conor στον αγώνα, καθώς τα χρησιμοποίησε πολύ επιτυχημένα για να ροκανίσει τους γύρους μέχρι τον 10ο.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
Βασίλης Οικονόμου
