Ο Johnny Tapia έζησε έντονα, έφτασε στην κορυφή και έφυγε από την ζωή νέος, μπαίνοντας στο Hall of Fame της πυγμαχίας.
Οι τραγωδίες ξεκίνησαν να του χτυπούν την πόρτα από νωρίς. Ο πατέρας του δολοφονήθηκε πριν γεννηθεί ενώ όταν ήταν οκτώ ετών, η μητέρα του έπεσε θύμα απαγωγής και δολοφονήθηκε.
Αυτό αποτέλεσε το μεγαλύτερο πλήγμα στην ζωή του. Τον μεγάλωσε η γιαγιά του και εκείνος βρήκε διέξοδο στην πυγμαχία από εννιά ετών. Έβγαλε εκεί όλο τον πόνο και την οργή που κουβαλούσε. Το προσωνύμιο του ήταν Mi Vida Loca(χαοτικός) και όχι άδικα.
Σαν ερασιτέχνης ήταν αρκετές οι φορές που κέρδισε το Golden Gloves. Το 1988 ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα, και κατάφερε να γίνει πέντε φορές παγκόσμιος πρωταθλητής σε διάφορες κατηγορίες.
Όμως οι επιτυχίες εντός ρινγκ, επισκιάζονταν από τον βίο του εκτός. Αποκλείστηκε για τρία χρόνια, καθώς πιάστηκε θετικός στην κοκαΐνη και οι εθισμοί του ήταν άλλη μία μάχη που έπρεπε να δώσει.
Παρολα αυτά κατάφερε να επιστρέψει στα ρινγκ και να πάρει τον τίτλο WBO το 1994. Ο κόσμος τον σεβόταν για την ορμητικότητα, τις ικανότητες και την καρδιά που έδειχνε πάνω στο ρινγκ.
Το 1999 σταματάει το νικηφόρο σερί του στην μάχη της χρονιά κόντρα στον Paulie Ayala. Αυτή η ήττα ήταν τόσο βαριά για εκείνον που επιχείρησε να αυτοκτονήσει!
Το 2000 αγωνίζεται ξανά, και καταφέρνει να κυριαρχήσει στην featherweight κατηγορία. Όταν αποσύρεται τα προβλήματα τον…κυνηγούν, καθώς οι εξαρτήσεις του τον κυριεύουν και χάνει κάποια συγγενικά του πρόσωπα, τα εναπομείναντα σε τραγικό αυτοκινητιστικό δυστύχημα.
Χάνει την ζωή του στην ηλικία των 45 ετών από έμφραγμα. Το 2017 το όνομα του μπαίνει στο Boxing Hall of Fame ως αναγνώριση για τις στιγμές που προσέφερε στο σπορ.
Ο Τapia καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής του έδειξε πως κόντρα στις αντιξοότητες και τα προγνωστικά κατάφερε να φτάσει ψηλά.
