Πόσο τραγική μπορεί να είναι η πορεία ενός μποξέρ; Ο τίτλος της αυτοβιογραφίας του Eamonn Magee είναι αυτό ακριβώς που αναφέρει.
Η χαμένη ψυχή του… Το «The Lost Soul Of Eamonn Magee» αναφέρεται στην πορεία ενός εκ των πιο χαρισματικών πυγμάχων που έχει αναδείξει η Ιρλανδία.
Δημοφιλής όσο κανείς για την εποχή του σε μία πορεία 12 ετών κατάφερε να παίξει σπουδαίους αγώνες όπως εκείνον με τον Ricky Hatton το 2002 όπου πούλησε 20.000 εισιτήρια.
Η ζωή όμως του Ιρλανδού δεν είχε μόνο αθλητική δόξα αλλά και μπόλικη παραβατικότητα την οποία του ξεπλήρωσε η ζωή με τον πιο σκληρό τρόπο. Όταν αποσύρθηκε, θέλησε να αναδείξει τον γιο του Eamonn Junior, όμως η μοίρα του έπαιξε σκληρό παιχνίδι και όπως εκείνος μάλωνε στις pub με τους άλλους αλήτες του Μπέλφαστ, έτσι μαχαίρωσαν τον γιο του και έφυγε από την ζωή.
Ποιο είναι όμως το «μάθημα» που πήρε; Σε πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε στην Guardian, παραδέχτηκε πως μέχρι σήμερα είναι εθισμένος στις καταχρήσεις, όμως αν γυρνούσε τον χρόνο πίσω δεν θα άλλαζε τίποτα!
«Έχω χτυπηθεί με ρόπαλο του μπέιζμπολ, με εξόρισαν από την χώρα μου. Με έχουν πυροβολήσει δύο φορές, βρέθηκα στην φυλακή. Ο γιος μου έχει χτυπηθεί μέχρι θανάτου. Μέσα σε όλα αυτά υπήρξα και πρωταθλητής στο μποξ. Η ζωή μου δεν είναι βιβλίο, είναι ταινία», αναφέρει για το βιβλίο που γράφεται για εκείνον και έχει φέρει αντιδράσεις.
«Εκεί που έχω σήμερα το γυμναστήριο και διδάσκω μποξ οι γείτονες δεν με θέλουν. Πιστεύουν πως μία μέρα θα έρθει κάποιος και θα με πυροβολήσει. Ανησυχούν μήπως και εκείνοι γίνουν κατά λάθος θύματα, λόγω των εχθρών που έχω», καταλήγει.
Όταν ξεκίνησε την πυγμαχία παρά λίγο να γίνει θύμα των παραστρατιωτικών της IRA. Ο πατέρας του του έσωσε την ζωή θυμίζοντας στους τρομοκράτες πως ο γιος του αγωνίζεται για την Ιρλανδία. Η τιμωρία σε τέτοιες περιπτώσεις ήταν το λιγότερο μία σφαίρα στο πόδι μέχρι θάνατος. Εκείνος την γλίτωσε με την πρώτη επιλογή. Ας πάρουμε όμως κατά σειρά τα περιστατικά.
Ο Magee μεγάλωσε στο Ardoyne του Μπέλφαστ, ο πατέρας του εξορίστηκε και όταν επέστρεψε από την Αγγλία τον έκρυβαν στην σοφίτα για 18 ολόκληρους μήνες. Η εμμονή της οικογένειας με την πυγμαχία, τον ώθησε στο μποξ αφού και τα αδέρφια του ήταν πυγμάχοι, ο Terry και ο Noel.
Το 1989 σε σοβαρό καυγά σε εστιατόριο μαχαιρώθηκε στον λαιμό όμως επέζησε. Το 1992 ήρθε η τιμωρία από τους παραστρατιωτικούς της IRΑ με την σφαίρα στο πόδι. Το 1994 σαν πρωτοπαλίκαρο της Σέλτικ πρωταγωνίστησε σε επεισόδια με οπαδούς της Rangers στο Μπελφαστ.
Ένα από τα πιο σοβαρά περιστατικά ήταν και το 2004 όταν έπεσε θύμα ξυλοδαρμού με ρόπαλα. Το 2010 μπήκε στην φυλακή για έξι μήνες μετά από επίθεση σε μία ομάδα ανδρών. Όταν βγήκε έκανε νέα επίθεση σε πρώην συνεργάτη και τιμωρήθηκε με 12 μήνες, τους οποίους πλήρωσε με εγγύηση και απελευθερώθηκε. Κι αν νομίζετε πως εδώ τελείωσαν οι περιπέτειες του Magee θα σοκαριστείτε.
Μία σεξουαλική επίθεση σε συνεργάτιδα του τον ανάγκασε να βρεθεί εκ νέου ενώπιον του δικαστηρίου. Επικαλέστηκε ψυχολογικά προβλήματα, κατάθλιψη και άγχος κάτι που δέχτηκε το δικαστήριο και τον άφησε ελεύθερο, την ώρα που το ποινικό του μητρώο είχε γίνει πλέον…κατάμαυρο.
Ο τελευταίος αγώνας της καριέρας του ήταν το 2007 όταν ηττήθηκε από τον Kevin Anderson, ωστόσο στην ιστορία έχει μείνει ως ένας από τους καλύτερους μποξέρ που έχει αναδείξει η Ιρλανδία. Στην συνέντευξη που έδωσε στην Guardian ήταν αποτυπωμένες στο πρόσωπο και στα χέρια οι μάχες που έχει δώσει στην ζωή, είτε εντός είτε εκτός ρινγκ.
