Γράφει ο Μάνος Ναβροζίδης
Ο Αλέξης Τσανικίδης αποτελεί την αυτού κάθε αυτού προσωποποίηση της παροιμίας που κυκλοφορεί στην πιάτσα των πολεμικών τεχνών, δηλαδή πως οι Πόντιοι είναι τα πιο σκληρά «καρύδια» και στο συγκεκριμένο χώρο είναι πλημμυρισμένοι από ένα θείο χάρισμα.
Στην περίπτωση του 2οχρονου ερασιτέχνη πυγμάχου το πράγμα έχει ήδη ξεφύγει. Προσωπικά περιμένω με ανυπομονησία την πρώτη του συμμετοχή στην Ολυμπιάδα και το μετάλλιο που θα τον στείλει απευθείας στις ΗΠΑ ή στο ανερχόμενο ρώσικο μποξ που επίσης πληρώνει αδρά.
Είναι γνωστό πως οι Αμερικάνοι διαθέτουν δίκτυο το οποίο είναι στημένο σε παγκόσμια πρωταθλήματα και Ολυμπιάδες για να… τσιμπάει τους πρωταθλητές. Χρυσό, ασημένιο, αργυρό δεν τους νοιάζει…
Τα παραδείγματα είναι πολλά. Εάν εξαιρέσει κανείς τους Κουβανούς Ολυμπιονίκες που είναι ταγμένοι στο ερασιτεχνικό μποξ από εκεί και πέρα μαχητές όπως ο Roy Jones Jr. o Amir Khan, o Gamboa, o Rigodeaux, o De La Hoya και άλλοι πολλοί έστησαν καριέρες και απίστευτα pay – day πάνω σ’ένα ολυμπιακό μετάλλιο.
Τα πρόσφατα εγκωμιαστικά σχόλια της AIBA για τον Τσανικίδη δείχνουν ότι ο νεαρός Έλληνας τείνει πλέον προσοχής και από ανθρώπους του εξωτερικού. Τον ξέρουν και τον περιμένουν…
Βέβαια, για να προχωρήσει ο Τσανικίδης την καριέρα του και να φτάσει ή ακόμα και να ξεπεράσει τον Γιώργο Στεφανόπουλο στο ερασιτεχνικό κομμάτι και τον Μιχάλη Αρναούτη στο επαγγελματικό χρειάζεται στήριξη και προβολή.
Κανείς μα κανείς από τα λεγόμενα μεγάλα κανάλια και Μέσα δεν έχει ασχοληθεί με τις επιτυχίες του Τσανικίδη ή κάποιου άλλου ερασιτέχνη πυγμάχου. Η αναλογία των διακρίσεων του Αλέξη με τις 7αρες, 4αρες και τα τρίμπαλα που έχουμε μετρήσει στο ποδόσφαιρο σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι απλά χαώδης.
Ο Τσανίκιδης σύμφωνα με αυτούς που ξέρουν καλά την πυγμαχία την εποχή που διανύουμε είναι ο καλύτερος μποξέρ στην Ελλάδα και με διαφορά κιόλας! Οπότε άποψη μου που δύσκολα θα την υλοποιήσει κανείς είναι η επένδυση πάνω στον συγκεκριμένο αθλητή.
Το κράτος δεν είναι σε θέση να βοηθήσει την εξέλιξη αυτού του ταλέντου, αφού η εικονική οικονομική κρίση δεν το επιτρέπει. Ίσως κάποιος promoter αντί να επενδύει άσκοπα χρήματα σε μαχητές ξεπερασμένους, δίχως φαντασία και με ημερομηνία λήξης, να πάρει τρεις – τέσσερις σαν τον Τσανικίδη και να… σπρώξει μέχρι την Ολυμπιάδα χρήμα πάνω τους!
Το ρίσκο είναι μεγάλο, αλλά οι μάνατζερς είναι παντού και στις ΗΠΑ ένα αξιοπρεπές pay-day ξεπληρώνει για πλάκα την επένδυση που θα κάνει ένας Έλληνας promoter στον ερασιτέχνη αθλητή.
