Ο Στέλιος Φώτης είναι μία από τις σημαντικές πυγμαχικές φιγούρες της χώρας, έχει πολλά να σου πει κι άλλα τόσα που έχει βιώσει όλα αυτά τα χρόνια στα πυγμαχικά ρινγκ. Ο ίδιος μίλησε στο Fightsports.gr για το μέλλον του, τους αθλητές που φτιάχνει και ποιους παίκτες ξεχωρίζει από την Ελλάδα. Αναλυτικά:
Στέλιο έχεις αρκετό καιρό να αγωνιστείς. Υπάρχει περίπτωση να σε δούμε στο ρινγκ σύντομα και με τι ασχολείσαι αυτή την περίοδο;
“Όντως έχω καιρό να αγωνιστώ και δεν θα σου κρύψω ότι έχω αυτό που λέμε το ‘μικρόβιο,’ να με τρώει…Ειδικά όταν βλέπω κανέναν καλό 75αρη (κατηγορία μου)λέω τον θέλω μ’ αρέσει…αλλά όχι!Ασκώ την προπονητική και έχω τμήματα πυγμαχίας στο νησί μου στην Σαντορίνη και προσπαθώ να φτιάξω ‘κορμό’ αθλητών που θα σας απασχολήσουν στο μέλλον φυσικά για καλό».
Έχεις δώσει σημαντικά παιχνίδια στην καριέρα σου. Ποιος ήταν ο πιο δυνατός αθλητής που αντιμετώπισες και γιατί;
«Ο πιο δυνατός αθλητής που αντιμετώπισα συμπεριλαμβανομένου ότι ήμουν στα καλύτερα μου μου χωρίς αποχή ήταν ο Σαββίδης Ηλίας, αθλητής του Βλαδιμιρ Ουρντινοφ στην Α’ ανδρών το 2011, είχε κατέβει από παγκόσμιο και ήταν τέλεια φορμαρισμενος. Μας έπιαναν προπονητές, διαιτητές και μας έλεγαν ότι τέτοια μάχη είχαν να δουν καμιά 10ετια και ότι ο αγώνας ήταν Ολυμπιακών προδιαγραφών!Όταν κατέβηκα από το ρινγκ πονούσαν μέχρι και τα νύχια των χεριών μου.Είχα νικήσει με 23-20 αυτός ήταν ο καλύτερος αγώνας…Γενικότερα έχω παίξει με όλους τους κορυφαίους που γνωρίζεται στη πυγμαχία».
Υπάρχει κάποιος αθλητής που ξεχωρίζεις στην κατηγορία σου;
«Υπήρχαν και άλλοι δύσκολοι και φοβεροί πυγμάχοι όπως ο Αχμετ Ηλίας, ο Σπύρος Ιωαννίδης, αλλά δεν ήμουν στην ακμή μου. Έχω κάνει ένα 12 γύρο σπαρινγκ με το φίλο μου τον Τάσο τον Μπερδεση και δεν ήξερες ποιος ήταν ποιος…αλλά δυστυχώς δεν τραβήχτηκε».
Πως βλέπεις την Ελληνική πυγμαχία κι αν θεωρείς ότι έχει μέλλον;
«Στην πυγμαχία και στο κικ μποξινγκ υπάρχει μια έξαρση…Θα δούμε φοβερούς αθλητές στο μέλλον. Το μόνο κακό ότι έχουν ξεφυτρώσει παντού προπονητές…έτσι ένα ταλαντούχο παιδί που έχει την ατυχία να ξεκινάει σε έναν προπονητή αγνώστου προελεύσεως είναι καταδικασμενο να μην προχωρήσει. Αυτός είναι ο μόνος κίνδυνος κατά τα άλλα εν καιρώ κρίσης και φτώχειας οποιασδήποτε χώρας, τα μαχητικά αθλήματα, πάντα ανέβαιναν».
