Άρθρο του Βασίλη Οικονόμου, επικεφαλής του Fight Academy
Η απόσταση στην πυγμαχία είναι ίσως η σημαντικότερη διαφορά ενός καλού από έναν εξαιρετικό πυγμάχο. Είναι ένα στοιχείο το οποίο δύσκολα διδάσκεται και από μόνο του δεν μπορεί να εφαρμοστεί, αν δεν πλαισιώνεται από συμπληρωματικά χαρακτηριστικά.
Ας καθορίσουμε, όμως, πρώτα ποια είναι η σωστή απόσταση.Ο αθλητής που αγωνίζεται, προκειμένου να είναι ασφαλής από τα χτυπήματα, πρέπει να βρίσκεται σε απόσταση ενός βήματος μακριά από το μακρύτερο χτύπημα του αντιπάλου (σε άλλες πολεμικές τέχνες υπολογίζουμε το μακρύτερο χτύπημα ή λάκτισμα που εφαρμόζεται). Έτσι, έχει ως χρόνο αντίδρασης για άμυνα ή χτύπημα τον χρόνο που πρέπει να διανύσει ο αντίπαλος για νακαλύψει αυτήν την απόσταση και να χτυπήσει. Κάποιος που έχει ασχοληθεί έστω και λίγο με τα μαχητικά σπορ, καταλαβαίνει ότι μιλάμε για πολύ μικρή απόσταση και κλάσματα του δευτερολέπτου.
Στα πολύ αρχάρια στάδια, συνήθως βλέπουμε αθλητές να βρίσκονται πολύ μακριά κάνοντας πολλά βήματα για να φτάσουν να χτυπήσουν ή πολύ κοντά με αποτέλεσμα να «τρακάρουν» στον αντίπαλο, να πέφτουν κάτω, πάνω στα σχοινιά κλπ. Ποια είναι, όμως, τα στοιχεία αυτά που πρέπει να έχει ο πυγμάχος προκειμένου να εφαρμόσει την ιδανική απόσταση που προστάζει το άθλημα; Τα αντανακλαστικά ίσως να είναι η πιο εύκολη απάντηση, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η εμπειρία που αποκτά ο πυγμάχος με τις προπονήσεις και τους αγώνες συνήθως προσφέρει την καλή απόσταση, αλλά ποια είναι τα επιμέρους στοιχεία που απαρτίζουν αυτή;
Η πολύ μικρή απόσταση που πρέπει να διατηρείται σε έναν αγώνα απαιτεί από τους αθλητές να έχουν το σθένος , πηγαίνοντας κόντρα στο ένστικτο της επιβίωσης, που προστάζει να απομακρυνθούν (το λιγότερο), να παραμείνουν ψύχραιμοι κοντά σε έναν αντίπαλο που προετοιμάζει μια καταιγίδα χτυπημάτων. Αυτό είναι ένα στοιχείο που χτίζεται με τον καιρό και με πολύ προσοχή από τον προπονητή. Έτσι, ο πυγμάχος με τον καιρό αποκτά «μάτι», αντανακλαστικά και σωστή κρίση για την κίνηση αντίδοτο στην κίνηση του αντιπάλου.
Επίσης, ο πυγμαχικός ρυθμός και η ροή είναι στοιχεία απαραίτητα. Ο ρυθμός είναι το σημείο εκκίνησης του πυγμάχου, που σε συνδυασμό με την πυγμαχική ροή εξασφαλίζει στον αθλητή τη διατήρηση της ευνοϊκότερης θέσης για επίθεση και άμυνα. Αυτό ουσιαστικά είναι και το ζητούμενο στο μποξ, το να βάλεις τον αντίπαλο στο παιχνίδι σου και όχι να μπεις στο δικό του.
