«Μην σκύβεις»… Η ατάκα που ακούς σχεδόν καθημερινά στην προπόνηση αλλά συνεχίζεις να το κάνεις, διότι θεωρείς πως έτσι προστατεύεσαι… Πόσο λάθος είναι αυτό άραγε; Στο ερώτημα απαντά ο έμπειρος κόουτς Βασίλης Οικονόμου, που στο Fight Academy συναντά καθημερινά τέτοιες περιπτώσεις και προσπαθεί να δείξει στον πυγμάχο, σε πόσο μειονεκτική θέση βρίσκεται, όταν σκύβει. Διαβάστε αναλυτικά:
Mάθε την πυγμαχία από την αρχή και σωστά στο Fight Academy
Υπάρχουν αρκετά λάθη τα οποία συνηθίζουν να κάνουν οι πυγμάχοι χωρίς μάλιστα να το καταλαβαίνουν. Ένα από αυτά είναι το υπερβολικό σκύψιμο. Ας ξεκαθαρίσουμε, όμως, τι εννοούμε λάθος πριν το αναλύσουμε. Λάθος εννοούμε οτιδήποτε παρεκκλίνει από το «ορθό» όπως το γνωρίζουμε είτε από την προπονητική και αγωνιστική εμπειρία μας είτε από το πώς προκύπτει από τα εγχειρίδια και τους κανονισμούς των παγκόσμιων ομοσπονδιών της πυγμαχίας. Αυτό όμως δεν θα πρέπει να μας κάνει δογματικούς και κάθετους στον τρόπο που διδάσκουμε ή εφαρμόζουμε το καθετί. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα πυγμάχων που διέπρεψαν χρησιμοποιώντας όλα τα πυγμαχικά «λάθη» με τον σωστότερο τρόπο. Άλλωστε μη ξεχνάμε ότι η πυγμαχία αποτελεί έκφραση και δημιουργία για τον αθλητή.
Ένα από τα βασικά «λάθη» λοιπόν είναι το υπερβολικό σκύψιμο των πυγμάχων. Αυτό συνήθως συμβαίνει λόγω του άγχους που έχει ο αθλητής. Η στρεσογόνα κατάσταση που δημιουργείται στον πυγμάχο την ώρα του αγώνα ξυπνάει όλα τα ένστικτα τις επιβίωσης. Έτσι το νευρικό σύστημα ενεργοποιείται και ξεκινάει μια ροη αίματος από τη καρδιά προς τα άκρα ώστε είτε να τρέξει (αιμάτωση ποδιών) είτε να παλέψει (αιμάτωση ώμων, χεριών). Επειδή, λοιπόν, η επιλογή του να τρέξει κάποιος μέσα στο ρινγκ δεν υπάρχει, πολλοί πυγμάχοι βρίσκουν τρόπους να αμυνθούν ενστικτωδώς αλλά όχι δημιουργικά. Έτσι ανασηκώνουν και σφίγγουν του ώμους, χαμηλώνουν το κεφάλι φέρνοντας πολύ κοντά τα χέρια στο πρόσωπο και τέλος ανοίγουν και λυγίζουν πολύ τα πόδια τα οποία πατάνε πολύ βαριά στο έδαφος, στην προσπάθεια να μειώσουν την επιφάνεια τους.
Αυτό οδηγεί όμως τον αθλητή σε μειονεκτική θέση απέναντι στον αντίπαλό του για αρκετούς λόγους.
- Οι σφικτοί και ανασηκωμένοι ώμοι οδηγούν σε σφιχτά και αργά χτυπήματα.
- Τα χτυπήματα ξεκινάνε κυρίως από τα χέρια καθώς το συμπαγές σώμα δυσκολεύεται πολύ στο να παράγει περιστροφική κίνηση για να ωθήσει τα χτυπήματα.
- Το κάθε χτύπημα κοστίζει πολύ περισσότερο σε ενέργεια απ’ ό,τι θα κόστιζε σε έναν χαλαρό πυγμάχο.
- Τα χέρια που είναι πολύ κοντά στο πρόσωπο, έχουν πολύ μεγαλύτερη απόσταση να διανύσουν προς τον στόχο, έτσι χάνεται το πλεονέκτημα που του δίνει κυρίως το αριστερό ντιρέκτ (jab).
- Τα υπερβολικά ανοιχτά πόδια επιβραδύνουν πολύ την κίνηση μέσα στο ρινγκ.
- Τα σφιχτά πόδια αδυνατούν να δημιουργήσουν τον ρυθμό που απαιτείται να έχει ένας πυγμάχος που είναι σε ετοιμότητα και κουράζονται πολύ σύντομα κατά τη διάρκεια του αγώνα.
