Το footwork για έναν πυγμάχο είναι η ραχοκοκαλιά της πυγμαχίας του… Δεν μπορείς να είσαι στατικός γιατί αποτελείς εύκολο στόχο, ενώ αν κινείσαι καταφέρνεις πιο καίρια χτυπήματα. Πάμε να δούμε τι λέει ο head coach του Fight Academy που μας δίνει τα φώτα του, σε ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια του μποξ.
Όποιος έχει πραγματικά καταλάβει την πυγμαχία θα σου πει ότι το τελευταίο πράγμα που χρησιμοποιούμε σε αυτή είναι τα χέρια. Αν αυτό ισχύει τότε το πρώτο ποιο είναι; Φυσικά και είναι τα πόδια. Από αυτά ξεκινάει η σωστή θέση μάχης, η μεταφορά δύναμης στα χτυπήματα και γενικότερα η οποιαδήποτε κίνηση του πυγμάχου μέσα στο ρινγκ. Γι’αυτό, λοιπόν, πρέπει να δίνεται μεγάλη έμφαση από προπονητές και αθλητές στην καλή δουλεία των ποδιών (footwork) στην προπόνηση.
Σχοινάκι
Το σχοινάκι είναι το Α και το Ω των πυγμαχικών ασκήσεων. Ίσως από τις λίγες ασκήσεις που φαινομενικά δεν περιλαμβάνουν μποξ αλλά είναι τόσο συνδεδεμένες στην συνείδηση όλων με την πυγμαχία. Εκτός από την επιδέξια κίνηση των ποδιών του πυγμάχου βοηθάει στον συγχρονισμό ποδιών, κορμού, χεριών, στην αντοχή (μυϊκή και καρδιαγγειακή) στην ταχύτητα, στην ισορροπία και στη γενικότερη αθλητική επιδεξιότητα του πυγμάχου.
Σκάλα επιδεξιότητας (agility ladder)
Η άσκηση με σκάλα επιδεξιότητας είναι σχετικά νέα στην Ελλάδα (όχι και στο εξωτερικό). Βελτιώνει την ταχύτητα των ποδιών και με τη μεγάλη ποικιλία ασκήσεων που μπορούν να εκτελεστούν (ξεκινάνε από αρχάριο επίπεδο και φτάνουν να καλύπτουν και τους πιο απαιτητικούς αθλητές) συμβάλει στην επιδεξιότητα , οξύνει τη νευρομυϊκή συναρμογή (Συντονισμός) και συνεργασία της αντίληψης της όρασης και των ποδιών του πυγμάχου.
Σκιαμαχία χωρίς χτυπήματα με έμφαση στην κίνηση.
Η σκιαμαχία όπως έχω εξηγήσει σε παλαιότερο άρθρο είναι η πιο βασική άσκηση των πυγμάχων. Οι προπονητές μπορούν να χρησιμοποιήσουν την άσκηση της σκιαμαχίας για να περάσουν διάφορα τεχνικά στοιχεία στους αθλητές τους. Αυτό επιτυγχάνεται όταν θέτουν περιορισμούς στην εκτέλεσή της ή προσαρμογές της ίδιας της άσκησης για την επίτευξη του στόχου. Έτσι θέτοντας τον περιορισμό (του να μην χτυπάει) ο αθλητής αρχίζει να δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην κίνηση των ποδιών του. Δουλεύει την κινησιολογία καθώς επιτίθεται , όταν αμύνεται ή ακόμα και όταν είναι κλεισμένος στη γωνία και τα σχοινιά του ρινγκ, κορυφώνοντας έτσι την αντίληψη της κίνησης των ποδιών του σε ποικίλες περιπτώσεις.
