Γράφει ο Κίμωνας Οζζ.
Το καμάρι του Άρη είναι η Γεωργία Βαχανίδου που στο χώρο της πυγμαχίας έχει αφήσει το στίγμα της με 6 χρυσά μετάλλια στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα και τρία συνεχόμενα(2007,2008,2009), ενώ πήρε ξανά την πρώτη θέση το 2011. Συνηθισμένη στις επιτυχίες και συνάμα προσγειωμένη μας έδωσε μία αποκαλυπτική συνέντευξη στο Fightsports. gr, μιλώντας για όλους και για όλα.
Αναλυτικά:
Τι σε ώθησε να ξεκινήσεις την πυγμαχία;
Από παιδί ήμουν δραστήρια και ασχολιόμουν με τον αθλητισμό. Είχα μια δυνατή επιθυμία να ξεχωρίσω από τα συνηθισμένα, να ασχοληθώ με κάτι διαφορετικό και ιδιαίτερο. Παράλληλα ήθελα κάτι να με γεμίζει ενέργεια, ζωντάνια και να γυμνάζει όλο το σώμα. Δεν είχα ανακαλύψει όμως κάτι δυναμικό και ξεχωριστό, μέχρι που με ‘’κέρδισε’’ η πυγμαχία!
Είσαι μια αναγνωρισμένη μποξέρ. Πιστεύεις ότι η Ομοσπονδία σε στήριξε όσο άξιζες;
Δυστυχώς δεν μου δόθηκε η απαραίτητη προσοχή και βοήθεια από την Ελληνική Ομοσπονδία Πυγμαχίας (ΕΟΠ). Δεν μου δόθηκαν ευκαιρίες να μπορέσω να συμμετάσχω με την εθνική ομάδα γυναικών σε αρκετές διεθνείς διοργανώσεις. Στις δυο διεθνείς συμμετοχές μου με τα χρώματα της Ελλάδας, μόνο μία φορά κάλυψε τα έξοδά μου η ΕΟΠ και τη δεύτερη ο σύλλογός μου ΑΡΗΣ Θεσσαλονίκης.
Ποια είναι η πιο δύσκολη αντίπαλος που είχες;
Μια πολύ δυνατή αθλήτρια με εμπειρία και αρκετές διακρίσεις, η Ολλανδέζα Marishelle De Jong (Πρωταθλήτρια Ευρώπης 2011, χάλκινο στο Πρωτάθλημα Ευρωπαϊκής Ένωσης γυναικών 2007, 3 χάλκινα μετάλλια στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα γυναικών και 6 φορές πρωταθλήτρια Ολλανδίας), με την οποία αναμετρηθήκαμε στα προημιτελικά του Πρωταθλήματος Ευρωπαϊκής Ένωσης γυναικών το 2010 στην Ουγγαρία. Το αποτέλεσμα του αγώνα ήταν 4-2 στα σημεία υπέρ της.
Μετάνιωσες ποτέ που ξεκίνησες πυγμαχία;
Για κανέναν λόγο δεν θα μπορούσα να το μετανιώσω! Η πυγμαχία έχει τόσα πολλά να προσφέρει. Είναι ένα άθλημα μεγαλοπρεπές, με υψηλές απαιτήσεις σε σωματικό και ψυχικό τομέα. Δεν βελτιώνει μόνο τη φυσική κατάσταση, αλλά παράλληλα σκληραγωγεί, ενισχύει την αυτοπεποίθηση και ‘’χτίζει’’ το χαρακτήρα του ατόμου. Θα έλεγα πως διδάσκει τρόπους ζωής.
Ο Α.Σ. ΑΡΗΣ σε στηρίζει οικονομικά;
Ο σύλλογός μου με στηρίζει καλύπτοντας τα έξοδά μου σε αγώνες εντός και εκτός Ελλάδος. Τα προσωπικά μου έξοδα τα καλύπτω εγώ η ίδια με την εργασία μου ως γυμνάστρια, personal trainer και προπονήτρια πυγμαχίας.
Ο τελικός με την Λιναρδάτου ήταν καταπληκτικός. Πιστεύεις ότι αν το χειριζόσουν διαφορετικά, θα κέρδιζες τον αγώνα;
Με την συγκεκριμένη αθλήτρια έχουμε αγωνιστεί τρεις φορές σε Πανελλήνια πρωταθλήματα. Από τις οποίες, τις δυο φορές κέρδισα εγώ, ενώ φέτος κέρδισε η Λιναρδάτου. Αυτό σημαίνει ότι το επίπεδο και των δύο αθλητριών είναι υψηλό και το ποια θα νικήσει, κρίνεται πάντα στις λεπτομέρειες. Πιστεύω πως την επόμενη φορά που θα αγωνιστούμε μαζί, δεν θα της δώσω το δικαίωμα να με νικήσει.
Η Ελλάδα ‘’τρώει ‘’ τα παιδιά της… Συμβαίνει και στην πυγμαχία;
Με την οικονομική κατάσταση που επικρατεί αυτήν την στιγμή την Ελλάδα, δυστυχώς δεν δίνονται κίνητρα στους αθλητές είτε υλικά είτε ηθικά, ώστε να έχει οντότητα ο αθλητισμός υψηλού επιπέδου. Γι’ αυτό το λόγο ο κάθε ένας αθλητής προσπαθεί με τις δυνατότητες που έχει και χωρίς ουσιαστικά να υπάρχει βοήθεια από την πολιτεία, να ανταπεξέλθει στις ανάγκες του πρωταθλητισμού.
Γυναικεία πυγμαχία στην Ελλαδα ;
Η γυναικεία πυγμαχία δικαιώθηκε με την ένταξή της στην επίσημη λίστα των Ολυμπιακών Αγωνισμάτων το 2012. Πλέον έχει καταρριφθεί ο μύθος πως είναι άθλημα μόνο για άντρες, καθώς οι γυναίκες πυγμάχοι αγωνίζονται επάξια των αντρών, τόσο στο εξωτερικό όσο και σε εθνικό επίπεδο. Στην Ελλάδα όλο και περισσότερες γυναίκες ασχολούνται αγωνιστικά ή απλώς γυμνάζονται στα σωματεία και ενθαρρύνονται να ασχοληθούν με την πυγμαχία.
