Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο έγραψε η Μαργαρίτα Πουρνάρα στο News 247 για έναν από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο τον Αντρέα Παναγιώτου που από τα ρινγκ βρέθηκε στην υψηλή κοινωνία.
Αναδημοσίευση άρθρου από το News 247:
Το όνομά του είναι στον κατάλογο με τους 200 πλουσιότερους ανθρώπους στην Βρετανία. Η περιουσία του υπολογίζεται σε 500 εκατομμύρια στερλίνες. Διαθέτει προσωπικό τζετ. Στο γκαράζ του βρίσκεται μια Λαμποργκίνι, μια Φεράρι, μια Μερσεντές και μιας Ρολς Ροις.
Η έπαυλή του καταλαμβάνει πολλά στρέμματα, με ελικοδρόμιο, γήπεδο τένις και πεντε λιμνούλες. Και αν όλα αυτά ταυτίζονται στο μυαλό σας με έναν κλασικό Άγγλο αριστοκράτη, κάνετε λάθος.
Πίσω από την χλιδή κρύβεται ο Κύπριος Ανδρέας Παναγιώτου, γεννημένος το 1966 από γονείς πρόσφυγες από την Μεγαλόνησο, που διατηρούσαν στεγνοκαθαριστήριο στο Λονδίνο.
Ταλαντούχος ερασιτέχνης μποξέρ στα νιάτα του, δαιμόνιος επιχειρηματίας στα 25 του, ακόμα και σήμερα δεν μπορεί να διαβάσει και να γράψει, όχι διότι παράτησε νωρίς το σχολείο, αλλά διότι ήταν δυσλεξικός.
Το χρονικό της επιτυχίας
Η ιστορία της επιτυχίας του θα αφορούσε μονάχα τις σελίδες επιχειρηματικού ρεπορτάζ των βρετανικών εφημερίδων, μιας και ο ίδιος είχε καταφέρει να περνά απαρατήρητος. Όμως οι δύο γιοι του από τον πρώτο του γάμο, ξυλοκόπησαν πριν από λίγο καιρό, δύο αστυνομικούς εκτός υπηρεσίας.
Και κάπως έτσι ο Αντι Παναγιώτου, ήρθε στο προσκήνιο, υπενθυμίζοντας στους σνομπ Βρετανούς ότι έχει επάνω του όλα τα στοιχεία που αυτοί μισούν: είναι αυτοδημιούργητος, έχει έντονη την προφορά του λαϊκού Ανατολικού Λονδίνου, δεν μασάει τα λόγια του και δεν ενοχλείται καθόλου, όταν τον αποκαλούν κακόγουστο.
Αλλωστε ένα από τα τελευταία του εγχειρήματα ήταν η απόπειρα να πουλήσει ένα από τα ακριβότερα αρχοντικά στην χώρα, το οποίο αγόρασε και ανακαίνισε σύμφωνα με την δική του αισθητική. (Σύμφωνα με την αισθητική των επικριτών του, θυμίζει μπορδέλο με μωβ φωτισμούς και κιτς διακόσμηση).
“Η απληστία μπορεί να είναι καλό πράγμα, αν την χρησιμοποιήσει κανείς σωστά” ήταν μια από τις ατάκες του στις ελάχιστες συνεντεύξεις που έχει δώσει στην ζωή του. Αποφεύγει να μιλά πολύ για τον εαυτό του, αν και η πορεία του είναι λιγο – πολύ γνωστή.
Το πάθος για την πυγμαχία κατέληξε στο στεγνοκαθαριστήριο
Οι γονείς του που δεν μιλούσαν καλά αγγλικά έφυγαν από την Κύπρο και εγκαταστάθηκαν σε μια υποβαθμισμένη γειτονιά του Λονδίνου, όπου και μεγάλωσε σε εργατικές κατοικίες, με την τουαλετα εκτός σπιτιού. Στο σχολείο έτρεμε μην τον σηκώσει ο δάσκαλος στην παράδοση, διότι η δυσλεξία του τον εμπόδιζε στην μάθηση.
Για να μπορέσει να περάσει τις τάξεις, απομνημόνευε λέξεις και φράσεις, έτσι ώστε να μπορεί να κοροϊδεύει τους καθηγητές του. Οταν ένας από αυτούς τον προσέβαλε μπροστά σε όλη την τάξη, ο 15χρονος του έριξε μια γροθιά και παράτησε για πάντα το σχολείο.
Προικισμένος στην σωματική του διάπλαση, μάγκας που μεγάλωσε στους δρόμους, αποφάσισε να ασχοληθεί ερασιτεχνικά με την πυγμαχία. Από τις 22 αγώνες που έδωσε, κέρδισε τους 21 και όλοι οι γυμναστές του τον προόριζαν για μεγάλη καριέρα στην κατηγορία των μεσαίων βαρών.
Ομως οι γονείς του είχαν αντίθετη γνώμη και τον έπεισαν να ασχοληθεί με την οικογενειακή επιχείρηση.
Ο Αντι γύρισε την πλάτη στο ρινγκ και μπήκε στο στεγνοκαθαριστήριο. Με το ένστικτο και τα αντανακλαστικά του μποξέρ, καταλάβε ταχύτατα ότι αν δεν έκανε μια αποφασιστική κίνηση, θα είχε την ίδια ταπεινή μοίρα με των γονιών του. Ομως εκείνος είχε πολύ μεγαλύτερες φιλοδοξίες.
Σε ηλικία επτά ετών είχε κατασταλάξει τι ήθελε να γίνει επαγγελματικά: έχοντας δει μια ρολς ροις στο δρόμο αποφάσισε ότι όταν μεγαλώσει θα γίνει πλούσιος.
Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα επέκτεινε την οικογενειακή επιχείρηση ανοίγοντας υποκαταστήματα.
Υστερα, πήρε την πιο έξυπνη απόφαση. Αρχισε να αγοράζει διαμερίσματα πάνω από τα καταστήματα αυτά. Εφτιαξε δικά του συνεργεία από ανεξάρτητους τεχνίτες, τα ανακαίνιζε και άρχισε να τα ενοικιάζει.
Σε αντίθεση με τους περισσότερους που δραστηριοποιούνταν στον χώρο, δεν πουλούσε αλλά μόνο αγόραζε. Ηταν η εποχή όπου η τιμή των κατοικιών στο Λονδίνο ανέβαινε συνεχώς και εκείνος έβγαινε τριπλά κερδισμένος. Σύντομα είχε την δική του εταιρεία, τα δικά του συνεργεία, μεγάλο κεφάλαιο κίνησης, ένα διαλυμένο γάμο με δύο γιους και την ζωή ακόμα μπροστά του.
Οταν είδε ότι η τιμή των κατοικιών άρχισε να πέφτει, το γύρισε γρήγορα στους εμπορικούς χώρους όπου και εκεί γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Η βεντάλια των επιχειρηματικών δράσεων άνοιξε και συμπεριέλαβε και άλλα πράγματα. Μέσα σε δέκα μόνο χρόνια έφτιαξε μια περιουσία 500 εκατομμυρίων, κερδίζοντας τον φθόνο των Βρετανών και τον σεβασμό των υπολοίπων επιχειρηματιών.
Ξαναπαντρεύτηκε μια βρετανίδα και έκανε τρεις κόρες. Μιας και δεν μπορεί να διαβάζει ούτε να γράφει, έχει ειδικό βοηθό ο οποίος έχει ανάλαβει αυτά τα καθήκοντα. Ο ίδιος ο Παναγιώτου μονάχα υπαγορεύει. Και θεωρεί ότι το επιχειρηματικό του δαιμόνιο, οφείλεται εν μέρει και στην δυσλεξία που τον βοήθησε να αναπτύξει άλλα χαρίσματα, όπως φωτογραφική μνήμη και η αυτοπειθαρχία.
Από την άλλη με την πυγμαχία, δηλαδή τον αθλητισμό, κατάφερε να μείνει μακριά από τα ναρκωτικά, την εγκληματικότητα και τις συμμορίες του δρόμου.
Χωρίς να αντιπαθεί την δημοσιότητα ή να φοβάται ότι μπορεί να εκτεθεί, ο Παναγιώτου δεν είχε πολύ στενές επαφές με τον Τύπο. Είχε πάντως την παλικαριά να μιλήσει για το γεγονός ότι έμεινε αγράμματος έτσι ώστε να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη για τα παιδιά που παρατάνε το σχολείο.
Το άλλο πρόσωπο της ζωής
Το όνομά του επανήλθε στην επικαιρότητα χάρις στο μυθικό ακίνητο που θέλει να πουλήσει αλλά και την βίαιη συμπεριφορά των γιών του που επιτέθηκαν στους αστυνομικούς, εκτός υπηρεσίας και τώρα κινδυνεύουν να μπουν στην φυλακή.
Ο 26χρονος Γιώργος και ο 24χρονος Κώστας φαίνεται ότι κληρονόμησαν το ταλέντο του πατέρα τους στην πυγμαχία και μαζί με δύο φίλους τους ξυλοκόπησαν στο δρόμο τους αστυνομικούς για ασήμαντη αφορμή.
Το ένα από τα δύο θύματα υπέστη βαριές σωματικές βλάβες και χρειάστηκε να υποβληθεί σε εγχείρηση όπου του έβαλαν τιτάνιο σε σπασμένα οστά του προσώπου του.
Σε λίγο καιρό θα βγει η απόφαση της βρετανικής δικαιοσύνης για τους αδελφούς Παναγιώτου που ασχολούνται με τις επιχειρήσεις του πατέρα τους, και είχαν μια μάλλον αυστηρή ανατροφή.
