Είναι απ’αυτές τις ιστορίες που γουστάρεις να διαβάζεις όχι γιατί έχουν διδακτικό χαρακτήρα ή σε μαθαίνουν καλύτερους τρόπους. Εντυπωσίαζε όμως από τον τρόπο με τον οποίο η μοίρα για μερικούς ανθρώπους δημιουργεί σενάρια που έστω κι αν είναι τα μεγαλύτερα καθάρματα στην ιστορία της εγκληματικότητας τελικά καταφέρνουν να γράφουν ιστορία και να τους θυμούνται μέχρι και σήμερα.
Η παρακάτω ιστορία δεν είναι η κλασική περιπέτεια ενός πυγμάχου που ήταν φοβερός… αλήτης στο δρόμο, έβαλε γάντια κι έπειτα έγινε είδωλο για εκατομμύρια κόσμο. Ο Chuck Wiggins δεν έζησε πολύ, δεν θα ζούσε πολύ για να πετύχει κάτι τέτοιο όμως κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει αυτό που εδώ και χρόνια στολίζει το μύθο αυτού του μποξέρ.
Ο Chuck Wiggins είναι ο καλύτερος, ο πιο σκληρός μαχητής του δρόμου που έχει δει ποτέ η ιστορία του… δρόμου. Οι δικοί του συνήθιζαν να λένε πως ο Wiggins έχει μετρημένους αγώνες μέσα στο ρινγκ και αναρίθμητους εκτός αυτού. Αν σκεφτεί κανείς ότι την εποχή του ο Wiggins όπως και όλοι οι μποξέρ έπαιζαν 15 γύρους και σχεδόν κάθε δέκα μέρες ο πρωταγωνιστής μας είχε αγώνα κάθε μέρα γι’αυτό άλλωστε έχει τόσες ήττες στο ενεργητικό του.
Οι μύθοι λένε πως στο ρινγκ επίσημα είχε ανέβει πολλές φορές μεθυσμένος ή με σπασμένο χέρι το οποίο «βασάνιζε» συνεχώς. Δεν του άρεσε το μποξ και δεν υπήρχαν προπονήσεις. Έπαιζε για το χρήμα και γιατί γούσταρε να παίζει… ξύλο. Ακόμη και αντίπαλοί του όπως ο Jack Depsey είχαν πει τότε πως πρόκειται αναμφισβήτητα για τον καλύτερο street fighter.
Στα χρόνια του ο Wiggins όπως αναφέραμε και παραπάνω λάτρευε να πίνει και υπεραγαπούσε να τσακώνεται με την αστυνομία. Ήταν πασίγνωστος στους αστυνομικούς της Indiana και ποτέ δεν πήγαιναν να τον αντιμετωπίσουν λιγότεροι από πέντε.
Και υπάρχει αιτιολογία γι’αυτό το γεγονός. Κάποια στιγμή σ’ένα μπαρ ο Wiggins έκανε μία από τις γνωστές φασαρίες του. Εμφανίστηκαν τρία όργανα της τάξης. Οι δύο δεν μπόρεσαν να σηκωθούν ο τρίτος με το ζόρι κατάφερε να καλέσει ενισχύσεις, φωνάζοντας δεν υπήρχαν άλλα μέσα τότε, για να καταφθάσουν και να… ξαπλώσουν άλλοι δύο.
Ήταν τόσο τρελός ο Wiggins που όταν κατόρθωναν να τον συλλαμβάνουν έκανε επίτηδες φασαρία με άλλους συγκρατούμενους και τους χτυπούσε αλύπητα. Για να γλυτώσει η αστυνομία τα χειρότερα του του έκανε… δώρο ένα δικό του κελί εκεί όπου ο νευρικός πυγμάχος έβρισκε την ηρεμία του για μερικές ημέρες.
Κι έμεινε στην ιστορία αυτός ο δυνατός και κακός άντρας όχι για τα κατορθώματά του και τη φήμη του τόσο όσο για το θάνατό του. Πέθανε στα 43 του το Μάιο του ’42 όταν μεθυσμένος όπως ήταν έπεσε από τρεις σκάλες κάτω κι έσπασε το κεφάλι του…
