Καθηλώνει η συνέντευξη της Χριστίνας Τεξανού στην Αργυρώ Γιαννουδάκη. Στο συγκεκριμένο podcast η Τεξανού μιλάει για τη ζωή της στα γήπεδα και όχι μόνο.
Διαβάστε αναλυτικά το Δελτίο Τύπου και ακούστε τις ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις:
Πρωταγωνιστές σε αυτό το δεύτερο επεισόδιο είναι ο «Τέξας» και η «Τεξανού», το ζευγάρι που αφιέρωσε τη ζωή του στον Παναθηναϊκό. Εκείνος από τις ηγετικές μορφές στο οπαδικό κίνημα και ιδρυτής του συνδέσμου της Θύρας 13 στου Γκύζη. Εκείνη από τις πρώτες γυναίκες χούλιγκαν στην Ελλάδα.
Ένωσαν τις ζωές τους ανεβαίνοντας τα σκαλιά της εκκλησίας το 2001 και τους χώρισε ο αιφνίδιος θάνατος του Βαγγέλη το 2006, σε ηλικία 40 ετών.
Μέσα από την ιστορία που θα μας διηγηθεί η Χριστίνα και ο επιστήθιος φίλος και κουμπάρος του ζευγαριού, Ηλίας, ο οποίος υπήρξε επίσης οργανωμένος, ξεδιπλώνονται οι πτυχές της γέννησης του οπαδικού κινήματος στην Ελλάδα και η εμφάνιση της βίας, η οποία κλιμακώθηκε τα τελευταία χρόνια όχι μόνο μεταξύ των οπαδών αντίπαλων ομάδων, αλλά και συνοπαδών.
Ποιο ήταν το πρώτο ραντεβού οπαδών στην Ελλάδα;
Ποιο ήταν το ραντεβού που βγήκαν για πρώτη φορά μαχαίρια;
Η «Τεξανού» δίνει τη δική της διάσταση στα όσα συμβαίνουν στο οπαδικό κίνημα τα τελευταία 35 χρόνια…
«Μετά τον Φιλόπουλο ξεκίνησαν να βγαίνουν μαχαίρια και αυτό ήταν το κομβικό σημείο που άλλαξε όλο το οπαδικό. Αν γύριζα το χρόνο πίσω δεν θα γινόταν το ραντεβού με τον Φιλόπουλο».
«Με όλους τους Ολυμπιακούς έχω παίξει ξύλο, με όλους τους ΑΕΚτζήδες έχω παίξει ξύλο, αλλά στην κηδεία πέρασαν όλοι από μπροστά μου και μου είπαν ότι έχω μεγάλο αρσενικό άντρα».
«Μόνο άμα το ζήσεις το οπαδικό θα μπορέσεις να το καταλάβεις, το τι ένταση έχει και το τι βία μπορεί να προκαλέσει. Ήμασταν επιθετικά παιδιά αλλά δεν ήμασταν να κάνουμε κακό».
«Έχω παίξει άπειρες φορές ξύλο. Μόνο με άντρες έπαιζα ξύλο. Υπήρχαν κι άλλες γυναίκες ήταν πέντε συγκεκριμένες από τον Ολυμπιακό, τρεις από την ΑΕΚ, πέντε από τον Παναθηναϊκό, βριζόμασταν κι εμείς μεταξύ μας, τελείωνε το θέμα μετά».
«Πέρασα πολύ ωραία χρόνια, ήταν ρομαντικά τα χρόνια, αποκτήσαμε φιλία με πολλά παιδιά μέσα από δύσκολες καταστάσεις. Θα το ξανάκανα, δεν το μετάνιωσα».
«Τον έχω αγαπήσει τον Παναθηναϊκό, είναι μέρος της ζωής μου. Είμαι 35 χρόνια εκεί, αλλά με πλήγωσε πάρα πολύ. Με πολεμήσανε».
«Τη βία την έφεραν οι καταστάσεις της κοινωνίας. Κάθε γενιά αντιστέκεται σε κάτι που τη βαραίνει. Κάθε νεολαία φέρνει κάτι. Τώρα έχει φέρει το τραπ, φουλ βία σε όλα. Στο σχολείο τα παιδάκια πλακώνονται. Εγώ δεν θυμάμαι να βγάζουν 12 χρονών μαχαίρι στο σχολείο».
«Ο Βαγγέλης ήταν ο πρώτος μου έρωτας. Ο πρώτος μου άντρας. Θα μου λείπει πάντα. Τον νιώθω δίπλα μου. Σε όλες τις δύσκολες στιγμές μου δίνει σημάδι».
«Τα παιδιά είχαμε αποφασίσει με τον Βαγγέλη να μην τα βάλουμε στο οπαδικό, από πριν γεννηθούν. Φοβηθήκαμε αυτό το μικρόβιο».
«Σε αυτό το παιχνίδι δεν θέλω να συμμετέχω ούτε εγώ ούτε το κλαμπ που άνοιξε ο άντρας μου και τα παιδιά που έχει σώσει. Δεν θέλω να πάω σε κηδεία κανενός παιδιού».
«Ξέφυγε πάρα πολύ η κατάσταση και δεν μαζεύεται. Πρέπει να γίνουν υποχωρήσεις και να βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι που δεν υπάρχουν. Και άντε να μαζευτεί από τη δική μας ομάδα, θα μαζευτεί από τις άλλες;».
«Θεωρώ ότι πρόεδροι θέλουν να έχουν στρατούς και να υπάρχει βία. Αν δεν ήθελαν θα το είχαν κόψει, πολύ εύκολα».
«Παλιότερα υπήρχε πιο στενή σχέση με τους προέδρους. Ο Βαγγέλης, ήταν ο μοναδικός που μίλαγε με τον Βαρδινογιάννη και που τον άκουγε ο Βαρδινογιάννης, τον σεβόταν πολύ τον Βαγγέλη, αλλά ο Βαγγέλης ήταν ανέκαθεν αντίθετος με τις απόψεις του Βαρδινογιάννη. Το Γκύζη ήταν πάντα ανεξάρτητο, αναρχικό κομμάτι. Γι’ αυτό και είμαστε ξεχωριστό κομμάτι από τη Θύρα 13.
Πλέον είναι όλα τεχνοκρατικά, έχουν βάλει υπαλλήλους, που μπορούν να κουμαντάρουν τα ταμεία των εισιτηρίων τις πόρτες και δεν ασχολείται κανείς από το οπαδικό κομμάτι».
«Να μην μιλήσουμε για ιδεολογικά. Έχουν αλλάξει οι καιροί. Αλλιώς ήταν η ομάδα του Ολυμπιακού κάποτε, αλλιώς ήταν η ομάδα του Παναθηναϊκού κάποτε, τώρα δεν υφίσταται τίποτα, είναι όλα τα ίδια».
«Όλοι οι παλιοί μου λέγανε μ@λακα Χριστίνα τι κάνεις; Το κλαμπ του Βαγγέλη δεν ήταν έτσι. Πώς μπήκαν οι πιστολέρο μέσα στο κλαμπ; Όταν έπιασα τον Γιωργάκο και μου έσβηνε, του έλεγα “Μην φύγεις είμαι μαζί σου”, αυτό ήταν και το τελευταίο πράγμα που ήθελα να ζήσω».
