Πού είναι τα χρόνια, ωραία χρόνια των μαχητικών αθλημάτων στην Ελλάδα;
Ο covid19 έριξε νοκ-άουτ την αδύναμη οικονομικά χώρα μας και η εποχή της βαριάς άνθισης των μαχητικών αθλημάτων πριν από μερικά χρόνια φαντάζει ωσάν κάτι μακρινό, ενώ συνέβη πριν από μία πενταετία.
Θυμάστε, κάποτε, που στην Ελλάδα γινόντουσαν μέσα σ’ ένα σαββατοκύριακο δύο ή και τρία event με δυνατές κάρτες και ικανοποιητική παρουσία κόσμου στις κερκίδες; Ε, μάλλον θα κάνουμε καιρό να συνέλθουμε για να δούμε εκ νέου τέτοιες κινήσεις.
Σπουδαίες ελληνικές διοργανώσεις μονομαχούσαν για την ημέρα της διεξαγωγής των σόου, υπήρχε μία ωραία ίντριγκα στην ατμόσφαιρα που συνδυαζόταν καταπληκτικά με τις αναμετρήσεις των ντόπιων μαχητών μεταξύ τους ή με ξένους αθλητές.
Τα μαχητικά αθλήματα απέκτησαν ισχυρό fan base με ανθρώπους που στις δύσκολες εποχές εάν υπήρχαν σόου Σάββατο και Κυριακή πήγαιναν και στα δύο. Οι εποχές αυτές έχουν παρέλθει και ελπίζουμε όχι ανεπιστρεπτί.
Για όλους εμάς τους φιλάθλους, μακάρι, οι διοργανωτές να βρουν τις δυνάμεις και να βάλουν μπρος τις μηχανές για νέες περιπέτειες, όταν φυσικά το επιτρέψει η πανδημία και η προσέλευση του κόσμου στα γήπεδα ανοίξει. Βλέπουμε, ότι πολλοί φωνάζουν που δεν παίζεται ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ (σε ορισμένες κατηγορίες), έχουν κοπεί και οι προπονήσεις.
Και τα δικά μας τα παιδιά, όμως, τραβούν μεγάλο ζόρι με την κατάσταση. Υπήρχαν και υπάρχουν Έλληνες fighter που έπαιζαν αγώνες εντός Ελλάδας για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους και τιμούσαν και με το παραπάνω το εισιτήριο που πλήρωνε ο κόσμος για να τους δει να μάχονται.
Ήταν και είναι οι ήρωες της καθημερινότητας που είχαν κάτι να σου προσφέρουν τις βραδιές που ανέβαιναν στο ρινγκ. Πόσο άδεια μπορεί να νιώθουν τώρα αυτά τα παιδιά; Άραγε, τα σκέφτεται κανείς;
