Συνέντευξη της Νικολέττας Γκαρέτσου
Ο μικροσκοπικός γίγαντας του ελληνικού Ζιου-Ζιτσου. Με την τεχνική, το ταλέντο και την ψυχή του έχει καταφέρει τα ακατόρθωτα σε μια κατηγορία γρήγορη ,νευρική και απαιτητική, αυτή των 56 κιλών.
Ο Αρά παρά το νεαρό της ηλικίας του έχει κατακτήσει την πρώτη θέση στο Ευρωπαικό Πρωτάθλημα Ανδρών το 2017 και την Τρίτη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το 2016 στα -56 κιλά. Αποδεικνύοντας πως ακόμα και στην Ελλάδα της κρίσης και της μιζέριας, όποιος θέλει μπορεί.
Με πρόφαση το Παγκόσμιο Ανδρών-Γυναικών που γίνεται στις 24 του μήνα στη Μπογκοτά της Κολομβίας, βρήκα την ευκαιρία να κουβεντιάσω λίγο με τον παλιό μου συναθλητή και φίλο.
Αρά, πόσα χρόνια ασχολείσαι με το άθλημα; Πώς βρέθηκες πιτσιρίκι στο κατώφλι της σχολής ζιου-ζιτσου;
Για αρχή θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου δίνεται να μιλήσω για το άθλημά μου και την προσωπική μου πορεία σε αυτό.
Με το άθλημα του Ζιου-Ζιτσου ασχολούμαι 18 χρόνια, δηλαδή από όταν ήμουν 5 χρονών. Από μικρή ηλικία με συνάρπαζε ο κόσμος των πολεμικών τεχνών, μου άρεσε να βλέπω ταινίες και να παίζω παιχνίδια πού είχαν σχέση με αυτές.
Ένας άλλος σημαντικός λόγος που μπήκα σε αυτό τον χώρο ήταν η μικρή σωματική μου διάπλαση και έψαχνα έναν τρόπο να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Έτσι ψάχνοντας διάφορες σχολές στην περιοχή μου, βρέθηκα στην σχολή του μέχρι και σήμερα δασκάλου μου Γιώργου Ζαντιώτη και την ομάδα του ΑΣ Λεύκαρος Βούλας.
Πες μου! Το ζιου ζιτσου σε έχει αλλάξει ως άνθρωπο. Και αν ναι, πώς;
Εννοείται πως μέσα από το Ζιου-Ζιτσου έχω μάθει πολλά. Για αρχή έμαθα να διαχειρίζομαι τις ήττες και να σέβομαι τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά.
Από μικρή ηλικία μου δίδαξε την αξία της πειθαρχίας και της προσήλωσης στους στόχους μου. Έτσι κατάφερα να έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και να νιώθω σίγουρος για τις αποφάσεις μου.
Τι χρειάζεται να κάνει ένας αθλητής πολεμικών τεχνών του επιπέδου σου;
Θα πω το κλασικό, «ο πρωταθλητισμός θέλει θυσίες». Οι πολεμικές τέχνες είναι από τα πιο απαιτητικά αθλήματα. Πρέπει να συνδυάζεις δύναμη, αντοχή, έκρηξη και πνευματική συγκέντρωση, τα οποία απαιτούν πολλές ώρες προπόνησης εντός αλλά και εκτός του ντοτζο.
Ένας αθλητής αυτού του επιπέδου πρέπει να κάνει τις κατάλληλες συνεργασίες με εξειδικευμένα άτομα (γυμναστή, διατροφολόγο, φυσικοθεραπευτή) τα οποία θα ανεβάσουν το επίπεδό του.
Μπορώ να πω πως οι ώρες που περνάω με τον δάσκαλό μου, Γιώργο Ζαντιώτη, και τον γυμναστή μου, Γιάννη Κωστικιάδη, είναι περισσότερες από αυτές που είμαι με τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Για να μπορείς να αντέξεις τις θυσίες που απαιτούνται, βασική προϋπόθεση είναι να αγαπάς το άθλημά σου και να πιστεύεις στα όνειρά σου.
Πες αλήθεια! Πριν από τους αγώνες ‘’κόβονται’’ τα πόδια;
Το άγχος υπάρχει πάντα πριν τους αγώνες, ακόμα και όταν ξέρω πως είμαι πολύ καλά προετοιμασμένος. Μετά από χρόνια αγωνιστικής πορείας έχω μάθει να το διαχειρίζομαι και να το κάνω παραγωγικό. Προσωπικά δίνω μεγάλη βάση στον πρώτο αγώνα γιατί επηρεάζει την ψυχολογία μου στην συνέχεια της διοργάνωσης.
Σημαντικότερη στιγμή της μέχρι τώρα πορείας σου;
Σημαντικότερη στιγμή της μέχρι τώρα πορείας μου, ήταν η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ανδρών 2017 που πραγματοποιήθηκε στην Μπάνια Λούκα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης.
Με αυτή μου την διάκριση καθιερώθηκα στην «ελιτ» του Παγκόσμιου Ζιου-Ζιτσου, αφού ήρθε σε συνέχεια του χάλκινου μεταλλίου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανδρών 2016.
Το ζιου –ζιτσου είναι ένα όχι τόσο ανεπτυγμένο στην Ελλάδα άθλημα. Τι δυσκολίες έχεις αντιμετωπίσει στον δρόμο για την κορυφή;
Λόγω ότι το άθλημα του Ζιου-Ζιτσου είναι ερασιτεχνικό είναι δύσκολο να βρεθούν χορηγοί, οπότε όλα τα έξοδα επιβαρύνουν τον αθλητή και την οικογένειά του.
Επιπλέον οι δημόσιες αθλητικές εγκαταστάσεις στην Ελλάδα είναι σε κακή κατάσταση με κίνδυνο τον τραυματισμό των αθλητών. Στο εξωτερικό όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Οι αθλητές αντιμετωπίζονται σαν επαγγελματίες έχοντας εξελιγμένες εγκαταστάσεις και κρατικές επιχορηγήσεις. Έτσι ο ανταγωνισμός για τους Έλληνες αθλητές είναι άνισος.
Στις 20 Νοεμβρίου ταξιδεύεις για την Μπογκοτά της Κολομβιας και 24 παίζεις στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανδρών-Γυναικών.. Πώς νιώθεις; Σκέψεις τελευταίας στιγμής;
Έχω κάνει μία πολύ δυνατή προετοιμασία και πιστεύω πως είμαι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Θέλω πολύ να ξανά ανέβω στο βάθρο και γιατί όχι στο υψηλότερο σκαλί.
Σε ποιόν άνθρωπο εκεί έξω θες να πεις ένα ευχαριστώ;
Για να φτάσεις σε αυτό το επίπεδο θέλεις την βοήθεια και την στήριξη πολλών ανθρώπων. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον δάσκαλό μου, Γιώργο Ζαντιώτη και την ομάδα του ΑΣ Λεύκαρος, που είναι πάντα δίπλα μου, στον προπονητή μου, Γιάννη Κωστικιάδη και την ομάδα του Recreation Fitness Team, για την επιστημονική προσέγγιση πάνω στις προπονήσεις μου.
Δεν μπορώ βέβαια να αφήσω απέξω την οικογένειά μου που με στηρίζει από τότε που ξεκίνησα. Τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ στην κοπέλα μου που με εμψυχώνει και πιστεύει σε εμένα!
Αυτά λοιπόν από τον Αρά Τζανικιάν ο οποίος είναι ένα παράδειγμα από εκείνα τα παιδιά που ασχολούνται με ένα όχι τόσο διαδεδομένο στην Ελλάδα άθλημα και παρόλα αυτά καταφέρνουν τόσα.
Η θέληση που έχουν τούτα τα παιδιά είναι τεράστια και η επιμονή τους ακόμη μεγαλύτερη. Πάνε κόντρα σε καιρούς και καταστάσεις και βγάζουν τους Έλληνες ασπροπρόσωπους.
Να θυμόμαστε λοιπόν συχνότερα αυτούς τους αθλητές γιατί το αξίζουν, ξεκάθαρα!
