Το καμάρι της ξιφασκίας αναμφισβήτητα αποτελεί η Έφη Βλάμη που με τις επιδόσεις της έχει καταφέρει να κερδίσει το κοινό του σπορ. Με μπόλικες διακρίσεις στην πλάτη της, η πρωταθλήτρια βλέπει ορθάνοιχτη την πόρτα των Παραολυμπιακών του Ρίο, ενώ δίνει το παράδειγμα στους ανθρώπους με κάποια αναπηρία, να μην μένουν στο σπίτι αλλά να μάθουν να μάχονται με τρόπους όπως εκείνη, που αποδεικνύει πως αναπηρία υπάρχει μόνο στην ψυχή και όχι στο σώμα. Αναλυτικά η συνέντευξη:
Kαλησπέρα Έφη και τιμή μας που σε φιλοξενούμε . Αρχικά ποιος είναι ο αγωνιστικός σου στόχος για φέτος και πως είσαι αγωνιστικά;
«Ο αγωνιστικός μου στόχος είναι να καταφέρω το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στα τουρνουά που λαμβάνουμε μέρος, ώστε να έχω μία καλή θέση στην παγκόσμια κατάταξη και να καταφέρω να πάω στους Παραολυμπιακούς στο Ρίο το 2016. Αγωνιστικά προσπαθώ να διατηρούμε σε ένα πολύ καλό επίπεδο και να εξελίσσομαι όσο μπορώ για να φέρνω τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Δεν είναι εύκολο με την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα να προπονηθείς όπως και όσο απαιτεί ένας τέτοιος στόχος όπως η Παραολυμπιάδα.
Στο εξωτερικό οι αθλητές είναι επαγγελματίες και προπονούνται πολύ περισσότερες ώρες και σε αρκετά καλύτερες συνθήκες. Παρόλα αυτά βάζουμε τα δυνατά μας με τον προπονητή μου κ. Καζαγλή και την ομάδα μου, να αφιερώσουμε όσο το δυνατό περισσότερο χρόνο, έτσι ώστε να υπάρξει βελτίωση και να μπορούμε να σταθούμε όσο καλύτερα γίνεται απέναντι στις άλλες ομάδες του εξωτερικού».
Η ξιφασκία στην Ελλάδα κερδίζει φανς λόγω των επιτυχίων και των μεταλλίων. Πιστεύεις ότι η ανοδική πορεία του θα συνεχίστεί;
«Η ξιφασκία είναι ένα διαφορετικό και ιδιαίτερο άθλημα. Αυτό βοηθά στο να έχουν αρχίσει να αυξάνονται οι φανς του αθλήματος αλλά και οι αθλητές. Οι επιτυχίες σίγουρα προσεγγίζουν περισσότερο κόσμο. Πιστεύω πως όλα αυτά σε συνδυασμό, θα βοηθήσουν την ανοδική πορεία του αθλήματος».
Ένα μήνυμα στους φανς του σπορ που ακολουθούν για την νέα σεζόν. Τι να περιμένουν από σένα;
«Ελπίζω να καταφέρω τον στόχο του Ρίο. Να μην απογοητεύσω τους ανθρώπους που με στηρίζουν, όπως είναι η οικογένεια μου, ο προπονητής μου και κυρίως οι χορηγοί μου, που χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσα να συμμετέχω σε όλα τα τουρνουά. Επίσης θα ήθελα να προτρέψω τα άτομα με κάποια αναπηρία να βγουν από το σπίτι και να ασχοληθούν με κάποιο άθλημα. Οποιοδήποτε κι αν είναι αυτό. Θα τους βοηθήσει και σωματικά αλλά και στην κοινωνικοποίηση».
