Γράφει ο Μάνος Ναβροζίδης
Προτού διαβάσετε το παρακάτω άρθρο θα ήθελα ευθύς εξ αρχής να ξεκαθαρίσω ότι δεν διακατέχομαι από καμία προκατάληψη προς την Τουρκία λόγω των ιστορικών γεγονότων που έλαβαν χώρα πριν από πάρα πολλά χρόνια.
Διακρίνω, όμως, ότι η ασυλία προς τους αθλητές της γειτονικής χώρας αγγίζει πλέον τα όρια της πρόκλησης. Εντάξει, είναι απολύτως κατανοητό από τη στιγμή που οι Τούρκοι μπορούν και φιλοξενούν στη χώρα τους πάνω από δύο διεθνείς διοργανώσεις όπως είναι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου Ελπίδων, το Μεσογειακό πρωτάθλημα Καράτε, το Μεσογειακό πρωτάθλημα Πυγμαχίας και Μεσογειακό πρωτάθλημα πάλης ταυτόχρονα!
Όμως, αντισταθμίζοντας προσωπικές υποθέσεις, και όπου προσωπικές βάλτε Ελλάδα βλέπουμε ότι η δική μας αντιμετώπιση είναι η πλέον αυστηρή, σε αντίθεση με την Τουρκία η οποία χρόνια τώρα τους πρωταθλητές της τους έχει τοποθετημένους στο απυρόβλητο.
Η Βούλα Παπαχρήστου, πριν τη συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες κατόρθωσε με… βλακεία ολκής να μείνει εκτός της κορυφαίας συνάντησης του αθλητισμού. Ο Γιώργος Κατίδης λόγω της φανερής έλλειψης παιδείας αποκλείστηκε εφόρου ζωής από τις Εθνικές ομάδες… Και οι δύο συγκεκριμένοι αθλητές πλήρωσαν τις… πατάτες τους από την ίδια την Ελλάδα!
Ο παλαιστής, όμως, Ρίζα Καγιάλπ που αποκάλεσε Έλληνες και Αρμένιους… σκυλιά μέχρι στιγμής κουβαλάει με περηφάνια την τούρκικη σημαία και δεν τον πειράζει άνθρωπος! Σαφώς, δεν περιμένουμε από τον Καγιάλπ να γνωρίζει ιστορία, όμως από τη στιγμή που απευθύνεται σε Έλληνες και Αρμένιους πρέπει κάποιοι να τον συμβουλέψουν για τις πράξεις των προγόνων του και σχετικά με τη γενοκτονία.
Δεν αποκλείεται και ο Ρίζα, όπως και ο Κατίδης να πιστεύει ότι τα σύνορα της Τουρκίας τελειώνουν στην Αθήνα, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί την ήδη αργοπορημένη από τους ιθύνοντες τιμωρία του. Εκτός βέβαια αν τα μεγάλα κεφάλια είναι έτοιμα να παραδώσουν κι άλλες διοργανώσεις στην πατρίδα του η οποία κακά τα ψέματα βρίσκεται σε τεράστια ανάπτυξη και τα οικονομικά συμφέροντα είναι πολλά.
