Ζούμε εδώ και αρκετό καιρό μία «μαχητική» εποχή όπου ο κάθε δεύτερος μαχητής/προπονητής/διοργανωτής/δημοσιογράφος επαναλαμβάνει το πόσο αυξητική πορεία έχουν στην Ελλάδα τα μαχητικά αθλήματα. Μία παρατήρηση που εκ πρώτης όψης δεν είναι και τραβηγμένη.
Έχουμε διοργανώσεις σχεδόν κάθε βδομάδα (πολλές φορές δύο το ίδιο Σαββατοκύριακο), έχουμε όλο και πιο επαγγελματικά ειδικευμένα Μέσα, μεγάλα σάιτ, κανάλια και ραδιόφωνα ασχολούνται όλο και περισσότερο και οι χορηγοί δείχνουν αυξημένο ενδιαφέρον… Με βάση τα προηγούμενα, ο χώρος των μαχητικών αθλημάτων είναι από τους ελάχιστους στην Ελλάδα που αναπτύσσεται έτσι;
Δεν είμαι και τόσο σίγουρος.
Μία από τις παρατηρήσεις που έχω κάνει το τελευταίο χρονικό διάστημα είναι ότι ενώ αυξάνεται ο αριθμός των διοργανώσεων και ο αριθμός των σχολών (τουλάχιστον στην Αθήνα) ο αριθμός των δυνητικών θεατών στις μαχητικές διοργανώσεις μένει σχετικά ο ίδιος…
Σε μία πρόχειρη συζήτηση με συναδέλφους ο αριθμός των πραγματικών οπαδών των μαχητικών αθλημάτων δεν ξεπερνάει ποτέ τους 3000 (πολύ αισιόδοξα) και είναι ο ίδιος αριθμός στον οποίο καταλήγαμε αντίστοιχα και πριν από τρία χρόνια όταν κάναμε ανάλογες συζητήσεις.
Η μη ουσιαστική αύξηση των οπαδών των μαχητικών αθλημάτων είναι καθαρή και μετά το καλοκαίρι όπου αρκετές από τις λεγόμενες «μεγάλες» διοργανώσεις κάνανε κοιλιά στην προσέλευση ενώ και νέες προσπάθειες δυσκολεύονται να τραβήξουν τον κόσμο.
(Ανοίγω παρένθεση για να τονίσω ότι μιλάω για τα πραγματικά νούμερα προσέλευσης που όλοι «εμείς» βλέπουμε και όχι όσα ανακοινώνονται κάποιες φορές φουσκωμένα…)
Με δεδομένη λοιπόν την μη «δημιουργία» νέων οπαδών (μέχρι στιγμής τουλάχιστον) δημιουργείται ένα φαύλος κύκλος όπου οι διοργανώσεις βασίζονται όλο και περισσότερο στα εισιτήρια που θα πουλήσουν οι ίδιες σχολές και οι σχολές τεντώνουν τους μαθητές τους για να τις προλάβουν όλες. Παράγωγο αυτού του φαύλου κύκλου είναι και η προτίμηση των διοργανωτών σε μαχητές που πουλάνε τα πιο πολλά εισιτήρια σε συγγενείς και φίλους που όμως δεν είναι πολλές φορές οι πιο ανταγωνιστικοί και κατάλληλοι για να δημιουργήσουν πραγματικούς οπαδούς δείχνοντας θέαμα. Στην τελική πόσα εισιτήρια θα πληρώσει ένας κολλητός ή ένας ξάδερφος αν δεν βλέπει θέαμα και αν δεν μετατραπεί σε πραγματικό οπαδό;
Και τον πραγματικό οπαδό θα τον πείσεις να έρθει μία φορά, άντε δύο, με φουσκωμένες ανακοινώσεις και γυαλιστερές ζώνες αλλά μετά θα τον χάσεις χωρίς ουσία.
Άρα; Ζούμε σε μία φούσκα που κάποια στιγμή θα σπάσει;
Όχι απαραίτητα.
Όπως είπα και στην αρχή υπάρχουν αρκετά ενθαρρυντικά στοιχεία αλλά πρέπει να αλλάξουν πράγματα για να αρχίσουμε να δημιουργούμε πραγματικούς οπαδούς που θα στηρίζουν με την σειρά τους τις καλές διοργανώσεις.
1) Να σταματήσουν οι χαζοκόντρες μεταξύ διοργανωτών και να έχουμε μία πιο ουσιαστική κατανομή των διοργανώσεων στις ημερομηνίες τους και να μην καίει ο ένας τον άλλον…
2) Οι σχολές, των οποίων η στήριξη είναι ακόμη απαραίτητη σε αυτό το σημείο, να επιλέγουν πιο σωστά που θα την τοποθετήσουν. Μακριά από προσωπικά συμφέροντα, να βρεθούν πιο κοντά με διοργανώσεις που βάζουν το χέρι στην τσέπη για να δημιουργήσουν events υψηλού επιπέδου, αντικειμενικά και σοβαρά. Εκτός αν τους χαλάει να πληρώνονται οι αθλητές τους πριν καν μπουν στο ρινγκ…
3) Τα Μέσα να ξεφύγουν επίσης από την παγίδα του προβάλω περισσότερο όποιον μου φέρνει HITS αλλά να ψάξουν και την ποιότητα και τα σωστά πρότυπα.
4) Οι αθλητές πρέπει να μάθουν να προμοτάρουν τον εαυτό τους και όχι να προσπαθούν να ανταγωνιστούν ο ένας τον άλλον για τις πιο κλισέ και ανάλατες δηλώσεις. Αυτό είναι ένα θέμα που θα το θίξουμε πιο αναλυτικά σε άλλο άρθρο αλλά έχω κουραστεί να ακούω τα ίδια και τα ίδια…
5) Οι Promoter θα πρέπει να σταματήσουν να προστατεύουν τα πουλέν τους με άγνωστους αντιπάλους από το εξωτερικό. Ο κόσμος θέλει να δεί ή πραγματικά ελληνικά ντέρμπι ή ξένους γνωστούς που θα κοντράρουν τουλάχιστον στα ίσα τους δικούς μας. Εδώ πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία και των αθλητών που πολλές φορές ζητάνε τον ουρανό με τα άστρα για να παίξουν σε «ντέρμπι» εντός Ελληνικών διοργανώσεων επειδή δεν θέλουν να χαλάσει το όνομά τους.
Αυτά είναι τα βασικά που μου έρχονται στο μυαλό πάνω στο θέμα αν και είμαι σίγουρος ότι όλοι οι του χώρου έχουν ανάλογες σκέψεις και προτάσεις και καλό θα είναι να τις ακούσουμε. Γιατί δεν θα αργήσει η ώρα που θα πλησιάσουμε την κρίσιμη μάζα του χώρου και το ερώτημα είναι θα δούμε το σπάσιμο μιας φούσκας, ή μια έκρηξη δημοτικότητας;
Χρήστος Μπάρδας
