Κατά την επάνοδο μου στο «σπίτι» που λέγεται fightsports.gr σκεφτόμουν εδώ και μέρες μία τοποθέτησή μου σχετικά με τον αθλητισμό κτλ κτλ. Όμως το μυαλό είναι κολλημένο και δύσκολα μπορεί να σκεφτεί γύρω από τον αθλητισμό όταν η βάση αυτού στην κυριολεξία… καίγεται. Τι να γράψεις λοιπόν όταν δεν ξέρεις τι ξημερώνει αύριο όχι στον αθλητισμό, αλλά στην ίδια σου τη ζωή. Όλα είναι μεστά. Αποφασίζω λοιπόν να… χωθώ στο σχολιογραφικό παιχνίδι της πολιτικής, χωρίς να έχω ιδέα από οικονομικά, νομικά, συνθήκες και προτάσεις, αλλά σαν ένας πολίτης αυτής της χώρας που βλέπει τους σκληρά εργαζόμενους γονείς του να μην μπορούν, τώρα πριν τα τελευταία ένσημα να πάρουν μια ανάσα.
Καμιά εικοσαριά άνθρωποι είναι κλειδωμένοι εδώ και μέρες σε μεγάλες αίθουσες και… μαγειρεύουν τις ζωές και την αξιοπρέπειά μας. Δεν υποθηκεύουν το μέλλον μας, αυτό πάει πέταξε, επιθυμούν τη ριζική αποκαθήλωση της αξιοπρέπειας και του τελευταίου Έλληνα. Μας θέλουν να γίνουμε μια ευρωπαϊκή… επαρχεία, όπως ακριβώς οι ρωμαιοκρατούμενες χώρες στο παρελθόν, διατάζοντας μας από μακριά. Οι πολιτικές οικογένειες που «κυβερνούσαν» τη χώρα μέχρι και το πρόσφατο παρελθόν έσφαλαν ανελέητα με αποτέλεσμα πλέον να μην μας εμπιστεύεται κανένας.
Ο «καμικάζι» Τσίπρας παρότι νέος και αποφασισμένος και με καθαρό πρόσωπο ως προς τη διακυβέρνηση, ουσιαστικά είναι κι αυτός ένα πιόνι στα χέρια των μεγάλων της υπόθεσης. Τα… κρύα ντουζ που έχει δεχτεί εδώ και πέντε μήνες είναι εξωφρενικά. Ζητούσαν πολλά, επιχειρήσαμε να τους απειλήσουμε με το δημοψήφισμα, αλλά το αποτέλεσμα αυτού είναι να απαιτούν πολλά περισσότερα και μάλιστα με τρόπο που θυμίζει τιμωρία σε ανήλικο παιδάκι.
Δεν μας υπολογίζουν. Απλά επειδή οι εντολοδόχοι απορρίφθηκαν από τον ελληνικό λαό και αναφέρομαι σε πολιτικούς και δυστυχώς συναδέρφους μου δημοσιογράφους, η μπάλα παίζεται ανοιχτά και κατά συνέπεια βλέπουμε ξεκάθαρα τη συμπεριφορά των εταίρων προς τη κυβέρνηση και το λαό. Μέχρι και πρόσφατα ότι ήθελαν να μας περάσουν γινόταν με πιο λάιτ τρόπο, χωρίς έκτακτα δελτία κάθε δέκα λεπτά, χωρίς ειδικές εκπομπές και αφιερώματα. Αφού, βέβαια το «yes men» σαν να έχει κατασταλάξει λίγο οι συγκεκριμένοι προχωρούν σε ολοφάνερη τρομοκρατία.
Βρισκόμαστε μπρος στο πιο καθοριστικό τέλμα της ιστορίας αυτής της χώρας. Δεν είμαι υπέρ του να πάρουμε τα γιαταγάνια και μπάχαλο παντού, αλλά έλεος πλέον με την τακτική… no mercy. Πέρα από τα πολιτικά παιχνίδια διακυβεύεται η ζωή τόσων εκατομμυρίων ανθρώπων. Καταχραστήκαμε πολλά σαν Έλληνες πολίτες μέλη της Ε.Ε. όμως η συμπεριφορά αυτή δεν μας αξίζει και δεν μας αρμόζει. Θύματα είμαστε της εικονικής διακυβέρνησης που είχε το κράτος όλα αυτά τα χρόνια. Αυτοί έτρωγαν μίζες και εμείς πλαστικό χρήμα από τις τράπεζες. Αράξαμε πολλά χρόνια στον καναπέ, διότι οι τράπεζες δάνειζαν αβέρτα κουβέρτα και ο Ελληνάρας έγινε πιο Ελληνάρας. Βλέπε διακοποδάνεια…
Σήμερα όμως τι κάνουμε; Σήμερα που η κυβέρνηση παλεύει το… Γκοντζίλα με οδοντογλυφίδες και το αύριο είναι μαύρο. Λυπάμαι που το λέω, διότι σε θαύματα δεν πιστεύω, αλλά μόνο ένα τέτοιο θα μας σώσει. Σε διαφορετική περίπτωση; Έλληνες κουράγιο μην υποκύπτετε στην τρομοκρατία τους. Έχουμε περάσει δυσκολίες και δυσκολίες ανά τους αιώνες. Εδώ τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς δεν στάθηκαν ικανά να σβήσουν τα ήθη, τα έθιμα και τη γλώσσα μας. Στον αγώνα και καλό κουράγιο.
