Ένα εκπληκτικό αφιέρωμα του VICE διαβάζουμε σήμερα για την πόλη Ισαάν της Ταϊλάνδης που παράγει τους περισσότερους αθλητές Muay Thai στην χώρα, την ώρα που οι άνθρωποι ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Διαβάστε το άρθρο.
To Beyond the Fields παρουσιάζει με λεπτομέρεια τη ζωή των ανήλικων μποξέρ της βορειοανατολικής Ταϊλάνδης. Ευρύτερα γνωστή ως Ισαάν, πρόκειται για την πιο φτωχή και υποανάπτυκτη περιοχή της χώρας. Η Ισαάν παράγει περισσότερους μαχητές και πρωταθλητές από οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Ταϊλάνδης. Τα παιδιά ξεκινούν να μάχονται ακόμα και από τα έξι τους χρόνια για να υποστηρίξουν την οικογένειά τους. Για πολλά παιδιά είναι ένας τρόπος να ξεφύγουν από τη φτώχεια, αλλά ο Marcus, ο σκηνοθέτης του Beyond the Fields, ανακαλύπτει ότι κάτι τέτοιο εμπεριέχει σημαντικά ρίσκα. Καθίσαμε μαζί για να μάθουμε περισσότερα.
Fightland: Λατρέψαμε το teaser. Πες μας λίγα πράγματα για σένα.
Marcus Ubungen:Το όνομά μου είναι Marcus Ubungen, εργάζομαι ως εμπορικός διευθυντής και κινηματογραφιστής και ζω στο San Francisco. Πολλά από τα projects που σκηνοθετώ αφορούν αληθινούς ανθρώπους που μου δείχνουν τον κόσμο τους. Πάντα αγαπούσα τα ντοκιμαντέρ και είμαι μεγάλος οπαδός του Muay Thai. Το Beyond TheFields είναι το κινηματογραφικό μου ντεμπούτο και είμαι ενθουσιασμένος που θα μπορέσω να πω αυτή την ιστορία.
Τι σχέση έχεις με το Muay Thai;
Εκπαιδεύτηκα στο Muay Thai για περίπου επτά χρόνια. Το ενδιαφέρον μου ξεκίνησε όσο ήμουν στη σχολή κινηματογράφου, αλλά με συνάρπαζε τόσο αυτό το άθλημα που παρακάλεσα ένα τοπικό γυμναστήριο μαχητικών τεχνών, το Fairtex, να με προσλάβει και να με «πληρώνει» με προπονήσεις. Έπαιξα σε μερικούς αγώνες αλλά τίποτα το σοβαρό, δεν ήθελα να το πάω πέρα από εκεί. Με ενδιέφερε περισσότερο η τεχνική και το πώς μπορούσες να χρησιμοποιήσεις όλα σου τα άκρα για να επιτεθείς και να αμυνθείς, είτε ήσουν μακριά από τον αντίπαλο είτε κοντά. Είναι τόσο αποτελεσματικό που ήθελα να μάθω τα πάντα γι’ αυτό.
Είχες ταξιδέψει στο παρελθόν στην Ταϊλάνδη;
Είχα πάει κάποιες φορές για δουλειά, όταν και κινηματογράφησα μια ομάδα Αμερικανών μαχητών που πήραν μέρος σε μεγάλα τουρνουά με μαχητές από άλλες χώρες. Κατά τη διάρκεια του πρώτου ταξιδιού μου, το 2006, η αμερικανική ομάδα προπονούνταν και κοιμόνταν σε δωμάτια σε στιλ κοιτώνα σε ένα κοντινό fightcamp και εκεί είδα για πρώτη φορά από κοντά ανήλικους πυγμάχους. Μου κέντρισε άμεσα το ενδιαφέρον και μέσω αυτής της εμπειρίας ξύπνησε μέσα μου η ιδέα της ταινίας. Ήταν απίστευτο θέαμα και απίστευτο contrastνα βλέπεις αυτά τα παιδιά να μάχονται και στο ενδιάμεσο των αγώνων να παίζουν σαν παιδιά.
Είχα δει πολλά νοκ άουτ, αλλά αυτό που μου έκανε εντύπωση με τα παιδιά είναι πως δεν φορούσαν μασελάκια.
Γιατί επέλεξες να κάνεις αυτή την ταινία;
Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι αν έβρισκα τα εφόδια και τον χρόνο που χρειαζόμουν θα την έφτιαχνα, θα μοιραζόμουν με τους πάντες αυτή την ιστορία. Αυτό έμεινε για χρόνια στο μυαλό μου και τελικά αποφάσισα ότι είχε έρθει η ώρα. Από την αρχή ήθελα να μάθει ο κόσμος γι’ αυτές τις οικογένειες, να δείξω τα ανθρώπινα στοιχεία τους και όχι να αναλωθώ σε γενικότητες σχετικά με το γιατί μάχονται αυτά τα παιδιά.
Πολλά από τα πράγματα που λέγονται γι’ αυτή την τέχνη είναι γενικότητες, οι οποίες παρουσιάζουν την κατάσταση ως βάρβαρη και με αρνητικό τρόπο. Όταν πέρασα καιρό με τους μαχητές στην Ταϊλάνδη, ένιωσα πως η ζωή τους δεν ήταν μαύρο ή άσπρο. Είχε πολύ περισσότερα επίπεδα και γι’ αυτό ένιωσα την ανάγκη να πω αυτή την ιστορία «από μέσα», βάζοντας τους θεατές στη θέση των μαχητών, των οικογενειών τους, των κοινοτήτων τους. Το θέμα μπορεί να γίνει άβολο και εξόχως συναισθηματικό, αλλά δεν θα πρέπει να δαιμονοποιούνται αυτοί οι άνθρωποι χωρίς να εξετάζεται η περίπλοκη φύση της ζωής τους.
Υπήρξαν στιγμές ενώ κινηματογραφούσες που τα πράγματα έγιναν υπερβολικά αληθινά για σένα;
Υπήρξε μια στιγμή κατά τη διάρκεια ενός αγώνα που είδα ένα αγόρι να δέχεται μια αγκωνιά κατευθείαν στο σαγόνι και ΜΠΑΜ, τα γόνατά του κατέρρευσαν και έπεσε κάτω, εντελώς αναίσθητος. Είχα δει πολλά νοκ άουτ, αλλά αυτό που μου έκανε εντύπωση με τα παιδιά είναι πως δεν φορούσαν μασελάκια. Έμεινα να κοιτάω καθώς έβγαζαν αυτό το αναίσθητο παιδί από το ρινγκ, σκεπτόμενος αν το σαγόνι του ήταν εντάξει. Θυμάμαι να σκέφτομαι ότι αυτά τα παιδιά ήταν τόσο γενναία και ατρόμητα, αλλά θα μπορούσαν να χτυπήσουν πολύ άσχημα.
Σε εντυπωσίασε το επίπεδο της φτώχειας που συνάντησες στα χωριά, σε σχέση με την Μπανγκόκ και άλλες πόλεις της Ταϊλάνδης;
Σίγουρα υπάρχει τεράστια αντίθεση όταν πηγαίνεις από την Μπανγκόκ στην Ισαάν και βλέπεις πόσα βασικά πράγματα λείπουν από τα χωριά. Σου ραγίζει την καρδιά να το βλέπεις, αλλά οι οικογένειες εκεί τα καταφέρνουν. Έχω ταξιδέψει και έχω κινηματογραφήσει σε διάφορες τέτοιες χώρες και πάντα με εντυπωσιάζει πόσο πολυμήχανοι είναι οι άνθρωποι εκεί, πόσο σκληρά εργάζονται και πώς επιβιώνουν με τόσο λίγα. Για μένα ήταν εμπειρία που μου άνοιξε τα μάτια, μιας και είμαι γεννημένος στοSan Francisco και μεγάλωσα με τόσο πολλά υλικά αγαθά στην καθημερινότητά μου.
Γιατί πιστεύεις πως μάχονται αυτά τα παιδιά και τελικά θεωρείς πως αξίζει το ρίσκο;
Κάθε άτομο σε αυτή την ταινία άνοιξε τη ζωή του για εμένα. Πέρασα χρόνο μαζί τους, έμαθα την καθημερινότητά τους, τα προβλήματα και τις χαρές τους. Από τη στιγμή που εκείνοι ανοίχτηκαν τόσο πολύ σε μένα, είχα την ευθύνη να πω την ιστορία τους σωστά. Αυτό το καταφέρνω πλησιάζοντας τις ιστορίες τους χωρίς να έχω προκαταλήψεις, δίνοντας σε αυτά τα άτομα μια φωνή και αντιμετωπίζοντας το θέμα με σεβασμό και ειλικρίνεια. Ελπίζω αυτή η ταινία να κάνει αυτό το ζήτημα πιο γνωστό και να βοηθήσει να γίνει πιο ειλικρινής διάλογος για το θέμα των ανήλικων μαχητών.
Μίλησέ μας για την καμπάνια στο Indiegogo.
Νομίζω πως είναι φοβερό πως ζούμε σε μια εποχή όπου υπάρχουν αρκετές πλατφόρμες που επιτρέπουν σε κόσμο να στηρίζει άμεσα τα πράγματα που θέλει να δει να φτιάχνονται. Διάλεξα το Indiegogo διότι μέσω αυτού έγιναν πραγματικότητα μερικά από τα αγαπημένα μου ντοκιμαντέρ και έχει μια σειρά από εξαιρετικά εργαλεία τα οποία βοηθούν τη διαδικασία να στηθεί.
Έχω βάλει πολλούς προσωπικούς μου πόρους σε αυτό το project και έχω ζητήσει διάφορες χάρες για να φτάσει η ταινία σε αυτό το σημείο. Αν και έχω αρκετά πλάνα για να φτιάξω ένα μικρό ντοκιμαντέρ, η ιστορία έχει τόσο πολλά πράγματα να πει ακόμα, που πραγματικά αξίζει να γίνει ταινία. Γι’ αυτό, ζητώ από την κοινότητα να μου δώσει την υποστήριξή της για να ολοκληρωθεί η ταινία.
Τι μπορούμε να περιμένουμε από την τελική μορφή της ταινίας;
Μια προσωπική, ιδιαίτερη ματιά στον κόσμο αυτών των παιδιών, που θα δώσει στους θεατές την ευκαιρία να μάθουν για την κουλτούρα και την πλούσια παράδοση του MuayThai, καθώς και να εξερευνήσουν τις διάφορες απόψεις που υπάρχουν γι’ αυτό το άθλημα.
Ήθελα να συναρπάσω τον κόσμο εκείνο που δεν έχει δει ποτέ του Muay Thai, να δείξω στην κοινότητα των μαχητικών σπορ κάτι που ενδεχομένως δεν έχουν ξαναδεί ποτέ και να αμφισβητήσω τις υπάρχουσες απόψεις γύρω από το θέμα της ταινίας.
