29/03/2024

Η θέση του Μαλικουτη για το θέμα των ομοσπονδιών στο Muay Thai

Ο Γιάννης Μαλικούτης, ετοιμάζεται για άλλη μια χρονιά να μεταβεί στην Ταϊλάνδη για να προπονηθεί, να προπονήσει και να αγωνιστεί στο άθλημα που υπηρετεί πιστά, το Muay Thai.


Το fightsports μίλησε με τον Έλληνα μαχητή, για τις εμπειρίες του στην Ταϊλάνδη, τις συμβουλές του σε νεότερους μαχητές που θέλουν να ακολουθήσουν τα βήματα του, την κατάσταση του αθλήματος στην Ελλάδα αλλά και την μαχητική φιλοσοφία του.

Διαβάστε την συνέντευξη:

Γιάννη καλωσόρισες στο fightsports.gr, το 2017 πως σε βρίσκει; Ποια είναι τα άμεσα αγωνιστικά σχέδια σου, έχεις κάποιο αγώνα κλεισμένο;

«Σας ευχαριστώ πολύ και εύχομαι και εγώ καλή μαχητική σεζόν, συγχαρητήρια για τη δουλειά σας στο fightsports.

Αγωνιστικά προσπαθώ πάντα να διατηρούμαι σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο συντήρησης και έτσι είμαι και αυτόν τον καιρό, προσέχοντας να μην παίρνω πολλά κιλά και ετοιμάζομαι σιγά σιγά για το κύριο μέρος το οποίο γίνεται πάντα στη Ταϊλάνδη.

Το προσεχές καλοκαίρι έχω έρθει σε συμφωνία να μείνω σε ένα καινούργιο γυμναστήριο που ανοίγει στην Ταϊλάνδη και λέγετε Bulls Muay Thai. Θα δουλέψω ως προπονητής και pad holder κυρίως για ξένους επισκέπτες ενώ ταυτόχρονα με την αγωνιστική ομάδα που έχει σχηματιστεί θα αγωνιζόμαστε σε όλη την Ταϊλάνδη με μέρος των εσόδων να πηγαίνει στο gym και τα υπόλοιπα στον αθλητή όπως γίνεται παραδοσιακά.

Θα είναι νομίζω η πρώτη φορά που κάποιος Έλληνας θα δουλέψει εκτός από αθλητής και ως προπονητής στην Ταϊλάνδη, αλλά στάθηκα αρκετά τυχερός ο ιδιοκτήτης του γυμναστηρίου να είναι Ιταλός μόνιμος κάτοικος εκεί με τον οποίο διατηρώ άριστες διασυνδέσεις και μου ζήτησε να τον βοηθήσω σε αυτήν την προσπάθεια. Έτσι θα έχω την ευκαιρία να βγάλω περισσότερα χρήματα εκεί και να μπορώ να κάτσω όσο μου το επιτρέπουν οι υποχρεώσεις της σχολής μου στην Αθήνα.»

Είσαι από τους Έλληνες που πάνε συνέχεια στην Ταϊλάνδη για αγώνες και προπονήσεις, τι είναι αυτό που σε τραβάει εκεί και επιστρέφεις κάθε φορά;

«Όταν λες από τους Έλληνες που πάνε συνέχεια για προπονήσεις και αγώνες, υπάρχουν εννοείς κ άλλοι;Εγώ δυστυχώς δεν έχω δει κανέναν να έχει παραπάνω από 2 ή 3 αγώνες το πολύ, από αυτούς τους λίγους που έχουν παίξει επαγγελματικά κάποιες φορές, έστω και περιστασιακά.

Από τις κοπέλες μόνο εξαίρεση σε αυτό αποτελεί η Φανή Πελούμπη η οποία έχει κάτσει επίσης μεγάλα διαστήματα και πάλι δεν έχει την αναγνώριση που αξίζει μια τέτοια κίνηση. Στην Ελλάδα ενδιαφέρονται κυρίως για τους εγχώριους αγώνες βλέπουμε το δέντρο και όχι το δάσος.

Αυτό που με τραβάει στην Ταϊλάνδη είναι ότι με εκφράζει κυρίως για λόγους ιδεολογίας και για αυτό επιστρέφω πάντα εκεί.

Πρωταθλητής δεν είναι αυτός που έχει ζώνες για εμένα..είναι αυτός που αφήνει τα πάντα πίσω του για για ένα σκοπό: να στηρίζει το Muay Thai και να δίνει τα πάντα στην ζωή του για αυτό. Αν έχω καταφέρει κάτι λίγα στο Muay Thai είναι αυτά.»

Τι κερδίζει ένας αθλητής που επισκέπτεται την Ταϊλάνδη για προπονήσεις και αγώνες και αρκεί να πάει μερικούς μήνες για να δει σημαντική διαφορά;

«Εάν θες γίνεις πραγματικός αθλητής Muay Thai η μόνη λύση είναι πας για αρκετό διάστημα στην Ταϊλάνδη.

Και αυτό δεν το λέω μόνο εγώ άλλα το έχουν πει και οι μεγαλύτεροι ξένοι οι οποίοι ξεχωρίσανε στο άθλημα, Dekkers, John Wayne paar και τόσοι άλλοι παλιότερα, pinto, Toby smith πιο πρόσφατοι όλοι εγκαταστάθηκαν εκεί και είδανε πως είναι η πραγματικότητα.

Όταν πήγα πρώτη φορά σαν αθλητής τρελάθηκα, νόμιζα ότι είδα για πρώτη φορά την αλήθεια. Στον πρώτο μου αγώνα στην Ταϊλάνδη αισθανόμουν ότι παίζω για πρώτη φορά, παρ’όλους τους αγώνες στην Ελλάδα.

Ε λοιπόν και τώρα μετά από ένα μήνα  που είχα κάτσει συνειδητοποιώ ότι δεν είχα καταλάβει ακόμη τίποτε.

Στην Ταϊλάνδη κάθε ημέρα παραπάνω που μένεις μετράει.

Έχω ζήσει ως τώρα συνολικά σχεδόν δυο χρονιά και αυτό που συνειδητοποίησα είναι ότι χρειάζεται τουλάχιστον 6 μήνες για να αρχίσεις να τους καταλαβαίνεις. Δεν έχει να κάνει μόνο με τεχνικές έχει να κάνει με την κουλτούρα τους, τον τρόπο ζωής, την φιλοσοφία και αυτά θέλουν χρόνο.»

Καμία συμβουλή για νεότερους αθλητές του Muay Thai που θέλουν να ακολουθήσουν τα βήματα σου και να πάνε στην χώρα που γέννησε το άθλημα για προπονήσεις και αγώνες;

«Να το τολμήσουν.Δεν είχα ξαναμπεί ποτέ σε αεροπλάνο για πτήση πάνω από 45 λεπτά και γενικά δεν νιώθω άνετα στα ταξίδια. Έφυγα την πρώτη φορά όπως πάντα και στη συνέχεια τελείως μόνος και παρακαλούσα τον θεό να μου δώσει δύναμη να πάνε όλα καλά.

Στην άλλη άκρη της γης πρώτη φορά μόνος, χωρίς προπονητή ή φίλους για να πας να παίξεις ξύλο. Ο θεός όμως ευνοεί αυτούς που τολμάνε για τα πιστεύω τους.Η συμβουλή μου είναι μην ακούτε κανέναν και τίποτα και να μην σκέφτεστε. Όλα τα άλλα θα έρθουν μόνα τους σαν ένα καλοσχεδιασμένο σχέδιο.

Ο σκοπός ενός αθλητή Thai πρέπει να είναι ένας για εμένα, μόνο η Ταϊλάνδη και όσο νωρίτερα φύγει κάποιος τόσο περιθώριο θα έχει να βελτιωθεί μετά. Τους Ταϊλανδούς ποτέ δεν θα τους φτάσουμε αλλά στην σύγκριση, με αυτά που έχει πάρει στην Ταϊλάνδη όταν επιστρέφει  στην χώρα του, πάντα θα υπερέχει. »

Πώς βλέπεις σήμερα την κατάσταση με τις ομοσπονδίες όσον αφορά το άθλημα σας και πείτε μας ποια είναι η γνώμη σας που μέχρι σήμερα δεν βλέπουμε να έχει σταθεροποιηθεί κάποια όσον αφορά το Muay Thai στην Ελλάδα μετά από τόσες προσπάθειες;

«Η γνώμη μου είναι η εξής όσον αφορά το άθλημα μου αλλά και την τέχνη μου όταν βλέπω κάτι που δεν μπορώ να καταλάβω ούτε εγώ ο ίδιος τότε κλείνω τα μάτια μου και γίνομαι ξανά παιδί, όταν ακόμα ήμουνα ρομαντικός, πράγμα που εξακολουθώ να είμαι μέχρι και σήμερα.

Aυτό που ήθελα τότε ήταν να πάω σε έναν δάσκαλο, γνήσιο και να με μάθει την τέχνη του.Ποτέ δεν έψαξα όταν ήμουν μικρός -αλλά και κανένας που θέλει να μάθει την τέχνη- αν είναι πιστοποιημένος από κάποια ομοσπονδία αλλά να με εμπνέει ο δάσκαλος.

Για αυτόν ακριβώς το λόγο και στην Ταϊλάνδη το Muay Thai που υπάρχει στο κάθε σπίτι (γυμναστήριο) και στη κάθε γειτονιά είναι διαφορετικό.

Αυτός είναι και ο λόγος που οι μπλούζες τους γράφουν το όνομα της οικογένειας τους άρα και εμείς εδώ αν θέλουμε να είμαστε σαν τους Ταϊλανδούς πρέπει να έχουμε την ίδια στάση.

Αν πρέπει να υπαγόμαστε κάτω από μια  ομοσπονδία όλοι και να είμαστε κάτι άλλο από αυτό που πρεσβεύουμε τότε θα πρέπει να γράφουμε το όνομα της ομοσπονδίας-εταιρείας και όχι της οικογένειας μας στα μπλουζάκια.

Οι λόγοι ύπαρξης αυτών των ομοσπονδιών είναι καθαρά οικονομικοί κατά την γνώμη μου.

Aυτά τα λίγα ήθελα να πω γι’ αυτό το κομμάτι εξακολουθώ να παραμένω ρομαντικός και να ακολουθώ τα ταϊλανδέζικα βήματα.»

Άρα πιστεύεις πως δεν πρέπει να υπάρχει ομοσπονδία;

«Πιστεύω πρέπει να υπάρχει ομοσπονδία αλλά μόνο όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι. Όσον αφορά το εκπαιδευτικό κομμάτι μπορεί να υπάρχει αλλά να μην αναγκάζει κανένα δάσκαλο να κάτσει στην γραμμή αναγκαστικά.

Δηλαδή δεν γίνεται πχ να πιάσουμε κάποιον καταξιωμένο δάσκαλο τον Μάλλιο πχ ή τον Μπαρμπάτσα και να του πούμε κάτσε στη γραμμή να μάθεις για να σου δώσουμε εμείς αναγνωρισμένο δίπλωμα.

Αλλά επειδή δεν είναι σωστό να κατακρίνουμε κάτι μόνο αλλά πρέπει να δίνουμε και την λύση, η γνώμη μου είναι ότι θα πρέπει να δοθεί βήμα και λόγος σε όλους τους δασκάλους αλλά και σε αυτούς που είναι στον χώρο του Muay Thai.

Διαφορετικά δεν μιλάμε για ομοσπονδία άλλα για κάτι άλλο διαφορετικό. Εξάλλου οι ίδιοι που απαρτίζουν τις ομοσπονδίες είναι οι ίδιοι που παίρνουν τις σχολές τηλέφωνο για τους αγώνες και τις διοργανώσεις άρα κατά αυτόν τον τρόπο θα πρέπει να παίρνονται και οι αποφάσεις.»


Πες μας κάποια λόγια για τη σχολή σου στην Αργυρούπολη

«Στην σχολή μου προσπαθώ να φέρνω το ταϊλανδέζικο αγωνιστικό στυλ καθαρό και ατόφιο με κάποιες προσθήκες που είναι αναγκαίες για τη χώρα μας. Οι Ταϊλανδοί δεν χρειάζονται πολλά πράγματα μια και αγωνίζονται επαγγελματικά από τα 5 τους και όλα γίνονται με τον καιρό.

Εμείς για να τους πλησιάζουμε χρειαζόμαστε να κάνουμε πράγματα που εκείνοι δεν κάνουν. Πολύ δυνατό ψήσιμο σε πήχεις, καλάμια, μηρούς και για αυτό το αγωνιστικό τμήμα κάνει προπόνηση χωρίς προστατευτικά.

Σκληρά σπαρινγκ λόγο της έλλειψης από αγώνες εδώ, σε αντίθεση με τα χαλαρά της Ταϊλάνδης.

Λόγω της τεράστιας διαφοράς εμπειρίας χρειάζεται να εφεύρεις τρόπους για να μπορείς να ανταπεξέλθεις όπως έκανε πολύ επιτυχημένα και ο προπονητής Κορ Χεμερς στα καλά χρόνια του lumpini.

Πρέπει να ξεχωρίζουμε το παραδοσιακό στιλ Muay Boran από το αγωνιστικό Muay Thai  πράγμα που δεν γίνεται στην Ελλάδα και είμαι υπέρ της εξειδίκευσης. Σαφώς όλα αυτά αφορούν τους αθλητές που παίζουν και όχι τους απλούς αθλούμενους.

Το Muay Thai είναι για όλους και για αυτό στην σχολή έχουμε αρκετό κόσμο με διαφορετικές απαιτήσεις. Είναι πολύ καλό για υγιές και δυνατό σώμα καθώς και ευεξία, αυτοάμυνα.»

Βλέπεις νέα ταλέντα και νεαρά παιδιά να προτιμούν το Muay Thai για να ξεκινήσουν προπονήσεις; Έχεις κάποιον νεαρότερο αθλητή που ξεχωρίζεις;

«Το Muay Thai στην Ελλάδα θα έλεγα ότι δεν είναι στο επίπεδο που θα έπρεπε και θα μπορούσαμε πολύ καλύτερα. Καταλαβαίνω ότι λόγο της ιδιοσυγκρασίας της χώρας μας είναι διαφορετικά τα πράγματα από την Ταϊλάνδη όμως υπάρχουν και άλλες χώρες προηγμένες που έχουν κάνει τεράστια άλματα όπως για παράδειγμα η γειτονική Γαλλία που πρωταγωνιστεί.

Με εξαίρεση την αρκετά παλιότερη γενιά αθλητών όπως την φουρνιά Οικονόμου και Καράλης δεν έχω δει κανέναν από τότε άλλον να έχει ταϊλανδέζικο στυλ στο παιχνίδι του και να λες αυτός κάνει καθαρό Muay Thai.

Στο κικ μπόξινγκ τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα και από εκεί ξεχωρίζω τον Φλοριάν Μαρκου θεωρώντας τον ολοκληρωμένο σε χέρια, πόδια αλλά και γόνατα κυρίως εναέρια.»

Τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα υπάρχουν αθλητές που ψάχνουν και ζητάνε συγκεκριμένους αντιπάλους για τους αγώνες τους. Σου αρέσει αυτό το πιο «προκλητικό στυλ» ή προτιμάς κάτι άλλο;

«Δεν μου αρέσει και δεν ταιριάζει με το Muay Thai. Αυτά είναι ξενόφερτα καμώματα και καμία σχέση δεν έχουν με αυτά που πρεσβεύει το Muay Thai στο οποίο η κυριότερη λέξη είναι ο σεβασμός.

Αυτή η συνταγή εφαρμοζόταν παλιότερα σε άλλους χώρους πχ τα αμερικάνικα κατς και τα βλέπουμε και στα MΜΑ με την προσπάθεια των διοργανωτών να μετατρέψουν τους αγώνες σε σόου για να πουληθούν εισιτήρια.

Προφανώς σκέφτονται ότι είναι ο μόνος τρόπος πλέον να έρθει το οποίο κοινό παρακολουθεί τους αγώνες στο γήπεδο και πιο πολύ μου θυμίζει χουλιγκανισμό παρά αθλητισμό.

Στην Ταϊλάνδη ποτέ δεν θα δεις κολλημένα κεφάλια σε ζύγιση, προσβολές σε δηλώσεις και πεταμένα μπουκάλια.»

Εσύ έχεις κάποιον άλλον Έλληνα αθλητή που θες να αντιμετωπίσεις;

«Νομίζω ότι οποίος στην Ελλάδα θεωρεί τον εαυτό του επαγγελματία δεν πατάει και με τα δυο πόδια στην γη.

Όπως είπα αγωνίζομαι για ιδεολογικούς λόγους στην Ταϊλάνδη γιατί παρόλο που δεν μου προσφέρουν πολλά χρήματα οι αγώνες εκεί, το αντίτιμο για εμένα είναι τεράστιο. Στην Ελλάδα εφόσον δεν υπάρχει αυτό, ο μόνος λόγος να αγωνίζομαι είναι τα χρήματα. Αγωνίζομαι στην Ελλάδα με οποιοδήποτε είναι ικανός να γεμίσουμε το γήπεδο. 

Οι διοργανωτές ξέρουν την δυναμική μου σε αυτό το κομμάτι και επίσης ξέρουν ποιοι άλλοι λίγοι αθλητές «πουλάνε» για να κλείσουν ένα παιχνίδι που θα βγάλει λεφτά.

Κανείς δεν ενδιαφέρεται να πληρώσει κάποιον που κάνει 50-100 εισιτήρια.

Για το τέλος θα ήθελα να πω ότι γενικότερα αυτοί που αγαπάμε την συγκεκριμένη τέχνη πραγματικά πρέπει να την στηρίζουμε με πράξεις και όχι μόνο στα λόγια.

Στον Μπουακάο παρόλο που έσπασε κάθε ρεκόρ σεμιναρίων από προσέλευση κόσμου θα έπρεπε να έχει 5.000 άτομα και να είναι εκεί όσοι ασχολούνται με το Thai αδιακρίτως.

Είναι αδιανόητο να έρχεται αυτός ο σούπερ σταρ εδώ και να μην πηγαίνεις επειδή δεν γουστάρεις τον διοργανωτή για παράδειγμα. Όταν παίζω με τον πρωταθλητή Ταϊλάνδης στην Ελλάδα, πρέπει όλοι να στηρίζουν έμπρακτα και όχι να παρακαλάνε να χάσει ο Έλληνας από την πρώτη στιγμή και να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα. Αυτό σημαίνει αγάπη για το Muay Thai και όχι προσωπικό συμφέρον.

θα ήθελα να ευχαριστήσω τους χορηγούς μου την επιστημονική μου ομάδα DNANUTRICOACH, τα SCN συμπληρώματα διατροφής, τα εστιατόρια ΔΙΟΝΥΣΟΣ, το oxsi tattoo στην Αργυρούπολη καθώς και την Ρεγγινα Περσανι για την συνολική βοήθεια της και προσφορά στον χώρο. Τον δάσκαλο που γνωρίζει βαθιά το Muay Thai και ακόμη και όταν είμαι Ταϊλάνδη είναι πάντα κοντά μου, Kru Mario Μπαρμπάτσα.»