Επιμέλεια: Χρήστος Μπάρδας
Μία τεράστια κουβέντα γύρω από την ασφάλεια των αθλητών έχει ξεσπάσει τον τελευταίο καιρό στις ΗΠΑ με πρώτο θέμα τις διασείσεις που παθαίνουν οι αθλητές σε αθλήματα όπως το Αμερικάνικο Ποδόσφαιρο(NFL) και το Χόκεϋ επί πάγου (NHL). Όπως είναι φυσικό και οι ΜΜΑ έχουν μπει στο στόχαστρο αφού διαχρονικά θεωρούνται ένα βάρβαρο σπορ αφού ο κόσμος που βλέπει μία ΜΜΑ μάχη επικεντρώνει κυρίως στα κοψίματα και το αίμα που παράγουν, ή στα εντυπωσιακά σε αργή κίνηση, χτυπήματα στο πρόσωπό κυρίως.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ο πρόεδρος του UFC Dana White, μίλησε για το θέμα σε μία πρόσφατη συνάντηση μέσων ενημέρωσης υπερασπιζόμενος το άθλημα.
«Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ του UFC και του NFL όσον αφορά τις διασείσεις. Πρώτα από όλα, αν πάθεις μία διάσειση, αν βγεις νοκ άουτ και τραυματιστείς με οποιονδήποτε τρόπο στο UFC, παίρνεις απαγόρευση για τρείς μήνες. Είσαι εκτός δράσης για τρείς μήνες και δεν μπορείς να επιστρέψεις αν δεν σου έχει δώσει άδεια ιατρός. Δεν μπορείς να έχεις κανενός είδους επαφή. Στο NFL δεν πρόκειται να χάσεις έναν αστέρα για τρείς μήνες. Αν τον χάσεις χάνεις και όλη τη σεζόν.
Εμείς στο UFC δεν το κρύβουμε, είμαστε ένα σπορ επαφής και αυτό που κάνουμε είναι πιο ασφαλές. Στα 20 χρόνια ιστορίας του UFC ποτέ δεν είχαμε κάποιο θάνατο ή εξαιρετικά σοβαρό τραυματισμό γιατί κάνουμε περισσότερα από όσα πρέπει σχετικά με την ασφάλεια των μαχητών. Όταν έχεις δύο αθλητές υγιείς, που έχουν λάβει την απαραίτητη ιατρική φροντίδα πριν και μετά, είναι το ασφαλέστερο σπορ στον κόσμο. Αυτό είναι σίγουρο». Αυτή η τοποθέτηση του Dana White σηκώνει πολύ συζήτηση.
Εν πρώτοις, οι ΜΜΑ δεν είναι ενιαίες. Το UFC είναι έτη φωτός μακριά από τις άλλες διοργανώσεις (άντε εκτός του Bellator ) και σε θέματα προστασίας των μαχητών ενώ η κατάσταση στις μικρότερες διοργανώσεις σε όλο τον κόσμο είναι απλά αστεία. Δυστυχώς, μόνο ένας εξαιρετικά μικρός αριθμός μαχητών θα περάσει αρκετό κομμάτι της καριέρας του στο UFC ώστε να «απολαύσει» όλα όσα λέει ο Dana White. Όλοι οι υπόλοιποι θα ξοδέψουν την καριέρα τους με μεγάλο ρίσκο για το σώμα τους.
Ας επιστρέψουμε όμως στο UFC και στις υπόλοιπες διοργανώσεις που έχουν ένα ικανοποιητικό επίπεδο στο θέμα της ασφάλειας.
Ιδιαίτερα στο θέμα των διασείσεων ο Dana White έχει ένα δίκιο. Στις ΜΜΑ οι διαιτητές σταματάνε άμεσα μια μάχη με το που ένας από τους δύο δείχνει ότι βγαίνει νοκ άουτ και δεν μπορεί να αμυνθεί. Ακόμη και να υποστεί μία διάσειση η μάχη θα τελειώσει αμέσως μετά. Αντιθέτως, στο μποξ για ο αντίπαλος δεν θα ακολουθήσει στο έδαφος για να αναγκάσει τον διαιτητή να το λήξει, ο διαιτητής θα μετρήσει μέχρι το 10 και τις πιο πολλές φορές αυτός με την διάσειση θα καταφέρει να συνεχίσει. Έτσι μπορεί να μαζέψει αρκετές διασείσεις πριν λήξει η μάχη. Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν σε αθλήματα όπως το Αμερικάνικο Ποδόσφαιρο και το Χόκεϋ.
Σίγουρα η πρώτη περίπτωση είναι πολύ λιγότερο ζημιογόνα στο σώμα του μαχητή από τη δεύτερη, αλλά μην γελιόμαστε δεν είναι ακίνδυνη. Ο Dana White έχει δίκιο, μέχρι στιγμής δεν έχουμε δει θανάτους μέσα στο κλουβί (με εξαίρεση 2-3 περιπτώσεις που πέθαναν από προϋπάρχοντα προβλήματα που δεν γνώριζαν ή αγνόησαν συνειδητά). Επίσης δεν έχουμε δει τραυματισμούς που να απειλούν τη ζωή κάποιου.
Όμως η διαδρομή των ΜΜΑ είναι εξαιρετικά μικρή για να μπορέσουμε να πούμε τι επιπτώσεις έχουν σε έναν επαγγελματία μαχητή. Το δείγμα βετεράνων μαχητών είναι εξαιρετικά μικρό και οι πιο πολλοί από αυτούς είχαν μία μικτή καριέρα με παράλληλες μάχες στο μποξ, το κικ μποξ και την επαγγελματική πάλη. Θα περάσουν χρόνια και έρευνες (που κανείς δεν δείχνει τη διάθεση σήμερα να κάνει) για να έχουμε σίγουρα αποτελέσματα όταν θα έχουμε 2-3 γενιές βετεράνων των ΜΜΑ.
Η κουβέντα για την ασφάλεια των ΜΜΑ είναι τεράστια και δεν νομίζω ότι θα σταματήσει ποτέ. Μπορεί μέχρι στιγμής εμπειρικά να μοιάζουν πιο ασφαλείς από άλλα αθλήματα πλήρης επαφής όμως δεν μπορεί κανείς να πει ότι οι ΜΜΑ είναι το πιο ασφαλές σπορ στον κόσμο. Νομίζω ότι οι κύριοι και οι κυρίες του γκολφ, του στίβου και άλλων αθλημάτων θα διαφωνήσουν.
