Ήταν Ιούνιος του 2002 όταν ένας στοϊκός Ρώσος μαχητή πάτησε το πόδι του για πρώτη φορά στο ρινγκ του PRIDE FC, της κορυφαίας τότε ΜΜΑ διοργάνωσης του κόσμου. ΤΟ όνομά του ήταν Fedor Emelianenko και θα αντιμετώπιζε τον μετέπειτα θρύλο του Kickboxing Shemmy Schilt.
Ο Ρώσος μαχητής είχε αναδειχθεί μέσα από την μικρότερη Ιαπωνική διοργάνωση RINGS πριν του δοθεί η ευκαιρία να αγωνιστεί στο μεγάλο PRIDE. Την μάχη με τον Schilt την κέρδισε εύκολα αλλά χωρίς να εντυπωσιάσει και ο κόσμος του ΜΜΑ δεν είχε στρέψει καν το βλέμμα του προς τα εκεί. Εξάλλου ο Fedor δεν θεωρούταν τότε ιδιαίτερα εμπορικός, δεν προκαλούσε, δεν έμοιαζε ιδιαίτερα επιβλητικός σωματικά και γενικά δεν πουλούσε!
Τότε ήταν που το PRIDE τον έκλεισε για να παίξει με τον Heath Herring, ο οποίος σήμερα δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός και το ρεκόρ του σίγουρα δεν εντυπωσιάζει, όμως πίσω το 2002 ήταν ένας από τους top heavyweights στον κόσμο, ένας από τους λίγους που μπορούσε να παλέψει, να παίξει στο όρθιο, να βγάλει κάποια υποταγή κοκ. Έχοντας χάσει στο παρελθόν από τον τότε πρωταθλητή και «άρχοντα» της κατηγορίας Nogueira, o Herring μάζευε νίκες ώστε να πάρει την ρεβάνς.
Όλο το Promotion αυτής της μάχης κύλησε έτσι. Τι άλλαξε ο Herring ενόψει του Nogueira, με ποιους προπονείται ο Herring ενόψει Nogueira ενώ την μέρα του αγώνα οι σχολιαστές προσπαθούσαν να πείσουν τον κόσμο ότι ο Fedor δεν ήταν εύκολος αντίπαλος για τον Αμερικάνο, αν και λίγοι τους πίστευαν τότε. Όταν ξεκίνησε ο αγώνας όμως όλα άλλαξαν. Ο Herring άντεξε μόλις τον πρώτο γύρο με τον Ρώσο που απαλλαγμένος από τους κανόνες του RINGS που δεν επέτρεπαν τις γροθιές στο κεφάλι του πεσμένου αντιπάλου, εξαπέλυσε ένα από τα πιο «θανατηφόρα» όπλα όλης της καριέρας του, το καλύτερο ground and pound που έχουμε δει ποτέ στο άθλημα.
Σε αντίθεση με τους παλαιστές της εποχής που ουσιαστικά έκαναν γνωστή την τεχνική, ο Fedor δεν ήταν στατικός ξαπλωμένος πάνω στον αντίπαλο όταν χτυπούσε αλλά κινούταν συνεχώς μαζί με αυτόν, δούλευε για ανοίγματα, μπλόκαρε τις διαφυγές και ταυτόχρονα χτυπούσε πολύ πολύ δυνατά. (kudos στον Jack Slack)
Μετά την νίκη το PRIDE ουσιαστικά αναγκάστηκε να του δώσει την ευκαιρία να παίξει με τον πρωταθλητή Nogueira στην μόλις τρίτη μάχη του στην διοργάνωση, όμως και πάλι κανείς δεν τον θεώρησε σοβαρό διεκδικητή. Ακόμη περισσότερο από τον Herring, o Βραζιλιάνος θεωρούταν εκείνη την εποχή ανίκητος αφού στα χέρια του είχαν ηττηθεί όλοι οι κορυφαίοι της εποχής και μάλιστα στην τρομερή guard του που ήταν κίνδυνος θάνατος τότε για υποταγές.
Ίσως το πιο σοκαριστικό στοιχείο της μάχης του Fedor με τον Big Nog ήταν ότι ο πρώτος δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να «χωθεί» μέσα σε αυτή την guard και να παίξει το παιχνίδι του με το Ground and pound το ίδιο επιθετικά (και συνάμα τακτικά και τεχνικά) όπως και απέναντι στον Herring. Για 20 ολόκληρα λεπτά ο Ρώσος μαχητής όχι μόνο επέζησε στην διαβόητη guard του αντιπάλου του, αλλά ενώ αμυνόταν εξαιρετικά, δεν σταμάτησε ούτε λεπτά να τον χτυπάει ξανά και ξανά από όλες τις πλευρές σε μια πλήρη επικράτηση που έμεινε στην ιστορία και ξεκίνησε τον εκπληκτικό θρύλο του κορυφαίο ΜΜΑ μαχητή όλων των εποχών.
