ΠΟΛΕΜΟΣ… Αυτό χαρακτηρίζει την μάχη του Conor McGregor με τον Nate Diaz που πήγε όπως ακριβώς θα έπρεπε να πάει και το πρώτο παιχνίδι, αν ο Ιρλανδός δεν είχε πέσει θύμα της πονηριάς του Diaz.
Τούτη την φορά, πιο μυαλωμένος από ποτέ, με πολύ καλά take downs defense που κατά την άποψη μου του έδωσαν τους τέσσερις από τους πέντε γύρους. Στον πρώτο γύρο ο McGregor δούλεψε πολύ καλά το striking του και ήταν αρκετές οι φορές που το αριστερό ίσιο- δεξί άπερκατ, κατέληξε στο πρόσωπο στο Stocton Boy. O McGregor έβαλε στο παιχνίδι του και κάποια low που εμφανώς αποσυντόνιζαν τον αντίπαλο που έπεσε στο έδαφος κάποιες φορές. Ο Diaz είχε ένα κρεσέντο αστοχίας στα χτυπήματα που επιχειρούσε και ο πρώτος γύρος με διαφορά πήγε στον Ιρλανδό.
Με κεκτημένη ταχύτητα ξεκίνησε ο Conor και στο δεύτερο, όμως σχεδόν στο ίδιο χρονικό σημείο με το πρώτο ματς άρχιζε να πιέζει ο Diaz καθώς ο αντίπαλος άρχισε να κουράζεται. Όμως με κάθε τρόπο στάθηκε όρθιος και ειδικότερα στον τρίτο γύρο που πιέστηκε. Τα κλιντς αποτέλεσαν ένα πρόβλημα για τον νικητή, καθώς δινόταν η ευκαιρία στον Diaz να βρει τρύπες και να περάσει κάποια χτυπήματα που γενικά όμως ήταν αδύναμα.
Yπήρχε τεράστια διαφορά στο επίπεδο striking των δύο κάτι που φάνηκε και στο πρώτο παιχνίδι. Στο τέλος ο Ιρλανδός έπαιξε στρατηγικά και μυαλωμένα, κατακτώντας μία δίκαιη νίκη, που ναι μεν του δίνει την απόλαυση της εκδίκησης, ωστόσο ο δρόμος στην συγκεκριμένη κατηγορία για την κορυφή είναι μακρύς και δύσβατος.
Το highlight της βραδιάς ήταν όταν ο Diaz έδωσε το χέρι του στον Mcgregor με την λήξη του παιχνιδιού, δείχνοντας πως πάνω απ’ όλα, ο ένας μαχητής σέβεται τον άλλον ακόμα κι αν υπάρχουν διαφορές και εκρήξεις μεταξύ των δύο.
