29/03/2024

Τα σοκαριστικά επιβλαβή στοιχεία που καταναλώνουμε με το νερό της βρύσης!

Γράφει ο Dr. Κωνσταντίνος Δαβιτίδης – saveyoursmile.grplaysafe.gr

Το ανθρώπινο σώμα, σε υγιή κατάσταση κατά 70% αποτελείται κυρίως από νερό. Ναι, γνωρίζω ότι το ξέρεις, αλλά έχε υπομονή και διάβασε λίγο παρακάτω. Δεν ήξερες όμως, ότι το 90% του Ελληνικού πληθυσμού είναι αφυδατωμένο κατά 50%, λόγω υπερβολικής κατανάλωσης καφέ, αναψυκτικών, ζάχαρης, αμύλου και κυρίως μαγειρεμένης τροφής. Σου προδίδουν ναι με υγρά – νερό, όχι όμως αρκετό, δημιουργώντας μία ψευδαίσθηση «υγρού κορεσμού». Έχε το υπόψιν ως στοιχείο στην αγωνιστική σου προετοιμασία, εάν ξαφνικά νιώσεις κάποια από τα παρακάτω συμπτώματα αφυδάτωσης:

– δεν υπάρχει αίσθημα δίψας

– αποστροφή για νερό

– ναυτία και αίσθημα αναγούλας στην κατάποση νερού

– ξηρό και απολεπισμένο δέρμα

– έντονη κατακράτηση υγρών, κυρίως στα μάτια (σακούλες), αστραγάλους και πρόσωπο

– δυσκοιλιότητα

– ανεξήγητη κούραση

– λήθαργο, υπνηλία

– έλλειψη έντονης πείνας

– ημερήσια ούρηση λιγότερη από 5 -6 φορές

Απαραίτητο το νερό, αλλά τα επίσημα χημικά στοιχεία που αναφέρει η Ελληνική Εταιρεία Ύδρευσης ΕΥΔΑΠ είναι τραγικά…

Το νερό της βρύσης, περιέχει πολλά και διάφορα άκρως επιβλαβή χημικά στοιχεία: ασβέστη, οξυζενέ, αλουμίνιο, χλώριο, πολυηλεκτρολύτες, βιτριόλι. Με λίγα λόγια, για να καθαρίσουν τα άγνωστα – γνωστά χημικά που υπάρχουν μέσα στο ανεπεξέργαστο νερό, προσθέτουν δικά τους χημικά – δηλητήρια για να το απολυμάνουν, τα οποία εν συνεχεία μας παρουσιάζουν ως ακίνδυνα. Απίστευτο κι όμως αληθινό. Μπείτε στην επίσημη ιστοσελίδα της ΕΥΔΑΠ και επιβεβαιώστε το…προσωπικά δεν πίστευα στα μάτια μου, ότι η ίδια η εταιρεία καθαρισμού χρησιμοποιεί τέτοια χημικά δια τον καθαρισμό νερού ή ο σύγχρονος τρόπος ζωής του ανθρώπου καταστρέφει στην ουσία το ίδιο του το περιβάλλον, περισσότερο απ’ ότι νόμιζα…

Έτσι με το νερό της βρύσης καταναλώνουμε, χωρίς να δίνουμε δραματική έμφαση στις επίσημες ανακοινώσεις:

Θεϊκό οξύ = βιτριόλι/H2SO4: Ανόργανο ισχυρό καυστικό οξύ, που προκαλεί εγκαύματα, αν πέσει στο δέρμα. Πλέον οι εταιρείες ύδρευσης το χρησιμοποιούν, σε ένα από τα πολλά στάδια επεξεργασίας του νερού μέχρι την στιγμή που θα φτάσει στις βρύσες των σπιτιών μας προς κατανάλωση.

Πολυηλεκτρολύτες: Μερικοί από τούς επικίνδυνους χημικούς μολυσματικούς παράγοντες είναι μια σειρά χημικών πολυηλεκτρολυτών επεξεργασίας, οι ίδιοι που χρησιμοποιούνται ως ενισχύσεις πηκτικών στην επεξεργασία νερού. Η αυξανόμενη χρήση σε πολυηλεκτρολύτες έχει δημιουργήσει ένα πρόβλημα για τη βιομηχανία πόσιμου νερού δεδομένου ότι δεν υπάρχουν εύκολα διαθέσιμες μέθοδοι για τον προσδιορισμό της υπολειμματικής συγκέντρωσης πολυηλεκτρολύτη. Το προϊόν βρίσκει επίσης ευρεία χρήση κατά τη διαδικασία κατασκευής σαπουνιών και καλλυντικών. Προστίθενται επίσης και σε πολλά είδη διατροφής και σε συγκεκριμένα μείγματα –  υπερρευστοποίησης.

Αλουμίνιο/ θειικό αργίλιο Al2(SO4)3: Το αργίλιο (Al) ή αλουμίνιο όπως είναι γνωστό στο ευρύ κοινό, χρησιμοποιείται στην παραγωγή οικοδομικών υλικών, υλικών συσκευασίας, κονσερβών, εξαρτημάτων αυτοκινήτων και αεροσκαφών. Στη φαρμακευτική βιομηχανία χρησιμοποιείται για την παρασκευή αντιοξικών, φαρμάκων κατά της διάρροιας, ως πρόσθετο σε τροφές, στα υλικά συσκευασίας των τροφίμων καθώς και στην επεξεργασία του πόσιμου νερού.Η χρήση των κροκιδωτικών ουσιών έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση αλουμινίου στο επεξεργασμένο νερό. Το αλουμίνιο αυτό ονομάζεται υπολειμματικό (residual aluminum) και δυστυχώς φτάνει στις βρύσες των καταναλωτών.Το αλουμίνιο θεωρείται από παλιά ως μη τοξικό για υγιή άτομα τα οποία μπορούν και παίρνουν συνολικά ημερήσιες δόσεις μέχρι 7.2 gr, χωρίς σοβαρές επιπτώσεις. Τελευταία όμως υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι το αλουμίνιο επηρεάζει σημαντικά το νευρικό σύστημα του ανθρώπου.Υπάρχουν επίσης ενδείξεις ότι το αλουμίνιο σχετίζεται με σοβαρές ασθένειες, όπως είναι η νόσος του Parkinson, η μυατροφική σκλήρυνση (νόσος του Lou Gehrig) και η νόσος του Alzheimer. Έχει επίσης αποδειχτεί ότι τα άτομα που πάσχουν από τη νόσο του Alzheimer έχουν υψηλά ποσοστά αλουμινίου στον εγκέφαλό τους.

Οξυζενέ/υπεροξείδιο υδρογόνου: Το γνωστό οξυζενέ φαίνεται να συμβάλλει σημαντικά στην αποτελεσματική αντιμετώπιση ενός ευρέως φάσματος ασθενειών. Παρόλο όμως, που αρκετοί επιστήμονες πραγματοποιούν αποκαλυπτικές μελέτες για τις θεραπευτικές του ιδιότητες, τα συμπεράσματά τους υποβαθμίζονται συστηματικά από το ιατροφαρμακευτικό σύστημα.Περίπου το 60% της παγκόσμιας παραγωγής υπεροξειδίου του υδρογόνου χρησιμοποιείται για τη λεύκανση χαρτοπολτού και χαρτιού. Η δεύτερη μεγαλύτερη βιομηχανική εφαρμογή του υπεροξειδίου του υδρογόνου είναι η παραγωγή υπερανθρακικού και υπερβορικού νατρίου που χρησιμοποιούνται και τα δυο ως ήπια λευκαντικά σε απορρυπαντικά πλυντηρίου.Παλαιά υδατικά διαλύματα υπεροξειδίου του υδρογόνου (1,9 – 12%) ανάμεικτα με υδροξείδιο του αμμωνίου χρησιμοποιούνται για να ξεβάφουν τα ανθρώπινα μαλλιά. Μεγάλες πόσιμες δόσεις υδατικού διαλύματος υπεροξειδίου του υδρογόνου 3% v/w μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό και φουσκάλες στο στόμα, στο λάρυγγα και στην κοιλιά, καθώς επίσης και κοιλιακό άλγος, εμετό ή και διάρροια.. Η δε ενδοφλέβια ένεση υπεροξειδίου του υδρογόνου έχει συνδεθεί με αρκετούς θανάτους.

Χλώριο: Είναι γνωστή πλέον σε ολόκληρο τον κόσμο η προσθήκη χλωρίου κατά την είσοδο του νερού στις κλειστές δεξαμενές αποθήκευσης και πριν την είσοδό του στο δίκτυο ύδρευσης. Πως όμως, ένα θανατηφόρο όπλο του 1ου Παγκόσμιου πόλεμου μπήκε στο νερό μας είναι μία άλλη ιστορία.

Το χλώριο είναι μια ισχυρή νευροτοξίνη, τόσο δηλητηριώδης που απαγορεύτηκε από τους διεθνείς κώδικες πολέμου.

–          σχηματίζει καρκινογόνες ενώσεις (Trihalomethanes).

–          προκαλεί καρδιακές παθήσεις και αρτηριοσκλήρωση,

–          σκοτώνει τα καλά μας βακτηρίδιά – προβιοτικά,

–          100 χρόνια πριν ο όρος καρδιακή προσβολή ούτε καν υπήρχε. Η πρώτη κλινική περιγραφή καρδιακής προσβολής δεν έγινε πριν το 1912. Τότε είναι που καθιερώνεται επίσημα η χλωρίωση του δημόσιου πόσιμου νερού και αρχίζουν να αυξάνονται οι καρδιακές παθήσεις.

Σκόνη υδρασβεστίου: Χρησιμοποιείται στην αποκατάσταση βυζαντινών μνημείων και νεοκλασικών κτηρίων, παραγωγή κονιαμάτων, παρασκευή επιχρισμάτων και ως ενισχυτικό υλικό για την τεχνική την πατητή τσιμεντοκονία, οδοποιία κλπ.

Αμίαντος: Γνωστοί οι αμιαντοσωλήνες στο δίκτυο ύδρευσης. Εδώ και πολλά χρόνια έχει αναπτυχθεί μια έντονη αντιπαράθεση σχετικά με την επικινδυνότητα για τη δημόσια υγεία από τη χρήση αμιαντοτσιμεντοσωλήνων στα δίκτυα διανομής πόσιμου νερού. Επιστημονικές έρευνες έχουν επανειλημμένα τεκμηριώσει ότι ο αμίαντος είναι ένα υλικό που μπορεί να προκαλέσει και προκαλεί σοβαρά προβλήματα υγείας, κυρίως καρκινογενέσεις, μόνον όταν βρίσκεται σε αιωρούμενη μορφή και εισπνέετε (εισπνεόμενος αμίαντος). Η επικινδυνότητα του αμίαντου προέρχεται από τις μικροσκοπικές ίνες που τον αποτελούν, οι οποίες όταν μπουν στο σώμα με την αναπνοή, προκαλούν αρρώστιες, όπως καρκίνο, ιδιαίτερα στους πνεύμονες.

Η επικινδυνότητα του ως υλικού είναι διεθνώς αποδεκτή για άτομα που ασχολούνταν με την εξόρυξη και την επεξεργασία του υλικού, λόγω της εμφάνισης σειράς νεοπλασματικών ασθενειών του αναπνευστικού τους συστήματος. Αντιθέτως, ο αμίαντος που είναι σταθερά συνδεδεμένος σε τελικά προϊόντα, όπως τοίχους, πλακάκια και σωλήνες δεν δημιουργεί προβλήματα στην υγεία, εφόσον δεν καταστρέφεται και δεν υφίσταται καταπονήσεις και φθορές. Το τελευταίο μου άρεσε, όταν δεν καταστρέφεται.

«Τα πάντα ρει», είπε μια μέρα ο Ηράκλειτος και δεν μπορεί να κανείς να ισχυριστεί ότι εάν κι εφόσον, υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε ο αμίαντος να χρησιμοποιείται στο χώρο της ύδρευσης ή κάπου αλλού ακίνδυνα.

Κουραφέξαλα…καλύτερα να μας λέγανε δια το υπερβολικό κόστος αντικατάστασης των σωλήνων της ΕΥΔΑΠ, παρά να μας αραδιάζουν παρόμοιες ηλιθιότητες…ο νοών νοείτω, λαμβάνοντας τα μέτρα του.