Σε λιγότερο από εικοσιτέσσερις ώρες ο Γιάννης Μπούκης θα είναι ο maineventer του «Gods of War 9» διεκδικώντας έναν ακόμη παγκόσμιο τίτλο κόντρα στον Ρουμάνο Adrian Giurgiu. To Fightsports φιλοξενεί σήμερα τον «The Champ» σε μία συνέντευξη διαφορετική απ’τις άλλες.
Θα διαβάσετε παρακάτω γιατί ο Γιάννης Μπούκης από την Παλιά Κοκκινιά επέλεξε τα μαχητικά αθλήματα, αντιθέτως με τα περισσότερα μικρά αγόρια της εποχής του Μπούκη που επέλεγαν πιο mainstream αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ.
Ο δημοφιλής μαχητής μας λέει για τους γονείς και την οικογένειά του που τον αγαπούν και τον στηρίζουν στις αποφάσεις του ενώ όπως όλοι οι νεολαίοι της ηλικίας του μας αναφέρει στα προβλήματα της καθημερινότητας που τον βρήκαν αρχικά να κάνει δύο δουλειές και έπειτα να μένει άνεργος που ήταν η χειρότερη περίοδος της ζωής του.
Τονίζει επίσης πως οι δυνατές δηλώσεις αρέσουν στον κόσμο και πρέπει να υπάρχουν στη δουλειά των μαχητικών γιατί όταν τα λόγια γίνονται πράξεις ο κόσμος αγαπάει τον μαχητή.
-Γιατί μαχητικά αθλήματα και όχι ποδόσφαιρο;
-Νομίζω πως κάθε παιδί από μικρή ηλικία το κερδίζει κάποιο χόμπι ή κάποια ασχολία. Εγώ βλέποντας τηλεόραση σαν μικρό παιδί πάντα κατέληγα να κλοτσάω και να κάνω κινήσεις καράτε ή kung fu που είχα δει στην τηλεόραση. Έτσι και ο πατέρας μου με έγραψε σε μια σχολή τάεκβοντο. Δεν έχανα προπόνηση!
Καλό και το ποδόσφαιρο δεν λέω αλλά πάντα κατέληγα είτε να τους κλοτσάω είτε να τους σπρώχνω με αγκώνες (γέλια). Εξάλλου ο βασιλιάς των σπορ για μένα είναι τα μαχητικά αθλήματα και οι πιο ακριβοπληρωμένοι αθλητές είναι αυτοί που παίζουν πυγμαχία ή ΜΜΑ στο UFC, το Bellator και kickboxing στο GLORY.
-Οι γονείς σου πώς αντιδρούν από την πρώτη ημέρα που ξεκίνησες να παίζεις μέχρι και σήμερα;
-Όταν ξεκίνησα να παίζω αγώνες στο τάεκβοντο επειδή συνήθως ήταν πρωταθλήματα και ήταν στην επαρχία δεν με είχαν δει ποτέ να παίζω!
Μετέπειτα που άρχισα τους αγώνες στο ρινγκ, την πρώτη φορά έπαθαν ένα σοκ αλλά κατάλαβαν κιόλας πως αυτό το πράγμα είναι για μένα.
Πως έκαναν πολύ καλά που με έβαλαν σε αυτό το δρόμο και έπρεπε να το συνηθίσουν. Πλέον δεν χάνουν αγώνα μου είναι πάντα εκεί με τους φίλους μου και γίνονται ένα με αυτούς. Φωνάζουν, πανηγυρίζουν και στις απονομές ανεβαίνουν πάνω στο ρινγκ για την αναμνηστική φωτογραφία. Είναι πάντα εκεί!
-Πόσες φορές έχεις σκεφτεί να τα παρατήσεις; Αλήθεια, το έχεις κάνει ποτέ;
-Από τα πέντε μου χρόνια που είμαι στα μαχητικά αθλήματα μέχρι και σήμερα δεν σκέφτηκα ποτέ να τα παρατήσω. Το κάνω επειδή το αγαπάω, επειδή περνάω καλά και επειδή απολαμβάνω κάθε στιγμή του αθλήματος. Η διαδικασία από τον αγώνα μέχρι και τα άγρια πρωινά ξυπνήματα τα χαράματα που σηκώνομαι να πάω για τρέξιμο. Είναι η ζωή μου όλη. Να προσπαθώ κάθε μέρα να γίνω καλύτερος. Άρα η πιθανότητα να τα παρατήσω δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό. Χωρίς τις πολεμικές τέχνες δεν θα ήμουν εγώ.
-Πως θα περιέγραφες τη σχέση σου με τον Μιχάλη Δρόσο;
-Ο Μιχάλης Δρόσος είναι ο πρώτος μου δάσκαλος. Είναι στην ηλικία του πατέρα μου ακριβώς. Τον αγαπάω και τον στηρίζω όπως με στηρίζει και αυτός. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που με έκανε να αγαπήσω τις πολεμικές τέχνες και να πιστέψω στο όνειρό μου.
Με δίδαξε εκτός από πολεμικές τέχνες και ηθικές αξίες και πώς να γίνω καλός άνθρωπος. Πλέον όμως προπονούμαι με τον δάσκαλο Στέλιο Πολίτη με τον οποίο έχουμε το ίδιο όνειρο, τις ίδιες βλέψεις και την ίδια νοοτροπία. Την κορυφή μόνο!
Και είναι ένας άνθρωπος που έχει βγάλει πολλούς επαγγελματίες αθλητές σε υψηλό επίπεδο πολλά χρόνια τώρα κι όμως η δίψα του και η αγάπη του γι’αυτό που κάνει δεν έχει ξεθωριάσει καθόλου. Και με έναν άνθρωπο που έχεις το ίδιο όνειρο, την ίδια αγάπη γι’αυτό που κάνετε αν μη τι άλλο μόνο μια γροθιά μπορείς να είσαι.
-Είσαι ένας από τους μαχητές στην Ελλάδα που αρέσκεται στο να κάνει δυνατές δηλώσεις. Νομίζεις σε έχουν παρεξηγήσει η αρέσει στον κόσμο;
-Οι δυνατές δηλώσεις είναι έμφυτες. Μου αρέσει να λέω αυτό που πιστεύω χωρίς να προσβάλλω ποτέ κανέναν. Σίγουρα στις αρχές ο κόσμος με παρεξήγησε και θα με αμφισβητούσε αλλά όταν είδαν τα λόγια μου να γίνονται πράξεις τους άρεσε. Αρέσουν στον κόσμο οι δυνατές δηλώσεις γιατί αποκτούν κριτήριο. Και σίγουρα τους αρέσει ένας αθλητής με δυνατή προσωπικότητα.
-Από μικρός ήσουν έτσι αυθόρμητος και εξωστρεφής ή γέμισες αυτοπεποίθηση παίζοντας αγώνες;
-Από μικρός είχα την τάση να είμαι παιδί έξω καρδιάς, η ψυχή της παρέας και ήμουν πάντα αυθόρμητος. Αλλά μέσα στην παρέα. Ανάμεσα σε πολύ κόσμο ήμουν πάντα ήσυχος και ντροπαλός χωρίς να λέω πολλά. Αυτό άλλαξε με τον καιρό γιατί παίζοντας αγώνες με έφερε κοντά με κόσμο που δεν γνώριζα και εξοικειώθηκα μ’αυτό. Μου τόνωσε την αυτοπεποίθησή μου και κατάλαβα πως μου αρέσει να συναναστρέφομαι και να μιλάω με άτομα που δεν γνωρίζω.
-Έχεις αλλάξει προπονητές. Πόσο δύσκολο είναι για έναν μαχητή να αλλάζει προπονητική στέγη;
-Νομίζω πως το να αλλάζεις προπονητή δεν είναι κακό. Αλλάζεις προπονητή μέχρι να βρεις τον ιδανικό, εκείνον ακριβώς που έχει το ίδιο όραμα με εσένα. Χωρίς βέβαια να παύεις να ευγνωμονείς τους προηγούμενους που σε βοήθησαν ακόμα κι εκείνους που σε βοήθησαν σ’έναν αγώνα και σου έκαναν γωνία.
Δεν μου ήταν ιδιαίτερα δύσκολο, γινόταν πάντα με τη φυσική εξέλιξη των πραγμάτων και ο καθένας τους με αγκάλιασε σαν να ήμουν παιδί τους. Και αλλάζοντας προπονητική στέγη κανένας από τους προηγούμενους δεν έβαλε τον εγωισμό τους πάνω από μένα και το δικό μου καλό. Όλοι κατάλαβαν και ήθελαν το καλό μου άρα δεν υπήρξαν ούτε εντάσεις ούτε παρεξηγήσεις.
-Όταν ήσουν σε παιδική ηλικία πέρασες καλά στη γειτονιά ή στο σχολείο ή ήσουν ο κλασικός fighter που μπήκε σε μια σχολή μαχητικών για να μάθει να υπερασπίζεται τον εαυτό του;
-Όπως είπα και νωρίτερα από μικρό παιδί ήμουν στα μαχητικά αθλήματα πριν καν πάω σχολείο. Ο μαχητής ήταν μέσα μου οπότε δεν χρειάστηκε να μάθω να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου μέσα από τα μαχητικά. Οι τσακωμοί στο σχολείο και στην γειτονιά μου υπήρχαν ανέκαθεν.
Μεγάλωσα και ζω στην Παλιά Κοκκινιά εξάλλου. Μια περιοχή που ο δυνατός επιβιώνει. Δεν προκαλούσα ποτέ τσακωμούς, αλλά ποτέ δεν άντεχα να τραμπουκίζουν τους αδύναμους. Εκεί έπαιρνα θέση και υπερασπιζόμουν πάντα τα παιδιά που είχαν ανάγκη. Και μέχρι σήμερα όταν αντιλαμβάνομαι πως εκμεταλλεύονται, κοροϊδεύουν ή χτυπάνε κάποιον αδύναμο είμαι ο πρώτος που θα βρουν απέναντί τους.
-Η πλειοψηφία των ανθρώπων σου λέει μόνο τα καλά. Εσύ έχεις κάποιον δικό σου άνθρωπο να σου λέει την ωμή αλήθεια;
-Σίγουρα οι περισσότεροι επιβραβεύουν κάθε μου προσπάθεια και την επικροτούν. Για να μην πω όλοι. Από’κει και πέρα έχω τον δάσκαλο μου Στέλιο Πολίτη ο οποίος με επιβραβεύει αλλά με κρατάει προσγειωμένο. Είτε είναι ήττα είτε είναι νίκη θα με επιβραβεύσει για την προσπάθεια μου αλλά θα μου επισημάνει τα λάθη μου με αγάπη πάντα για να πάμε και ένα βήμα παραπέρα.
Ένα βήμα πιο κοντά στην κορυφή. Και με βοηθάει αυτό. Γιατί αν μου έλεγε σε κάθε νίκη μου μπράβο ήσουν τέλειος δεν θα προσπαθούσα να βελτιωθώ ποτέ. Ή αν σε μια ήττα ρίχναμε ευθύνες αλλού και δεν επικεντρωνόμασταν στα λάθη μας θα μέναμε στάσιμοι.
-Στη Χίο είχες αδικηθεί. Άκουσα να λες ότι δεν είναι η ήττα αλλά αυτά που θα πει ο κόσμος. Σε ανησυχεί η εικόνα σου;
-Η Χίος για μένα ήταν ένα πολύ καλό μάθημα γιατί είδα πως είναι να χάνεις δικό σου παιχνίδι από πραγματικό λάθος των κριτών, χωρίς να γίνεται σκόπιμα. Στο τέλος όμως εγώ και ο προπονητής μου ξέρουμε την αλήθεια. Ο κόσμος τώρα πια ξέρει ποιος είμαι και τις δυνατότητές μου και ξέρει πως δεν είμαι ο αθλητής που θα δικαιολογηθεί για την ήττα του μέσω του λάθους των κριτών.
Έχουν καταλάβει πως ότι πω είναι η αλήθεια και όχι δικαιολογίες. Για τους «καλοπροαίρετους» που είναι στην γωνία και περιμένουν να χαρούν με μια ήττα μου και να με κακολογήσουν έχω να πω: I LOVE HATERS. MAKE ME FAMOUS. Και ο κόσμος αν θέλει να πει κάτι άσχημο για σένα θα το πει είτε κερδίσεις είτε χάσεις.
-Στη ζωή σου γενικά πως επιβιώνεις; Κάνεις άλλες δουλειές για να ζεις ή τα’χεις καταφέρει από τα μαχητικά;
-Όταν ξεκίνησα τους επαγγελματικούς αγώνες φυσικά χρειαζόταν να δουλεύω οκτώ και δέκα ώρες για να ζήσω και να βγάζω χρήματα σε εργοστάσια. Σε κάποιες περιόδους της ζωής μου έκανα και δύο δουλειές παράλληλα, εργαζόμουν και ως σερβιτόρος τα βράδια γιατί ήταν δύσκολες εποχές.
Το χειρότερο όμως ήταν όταν δεν είχα καθόλου δουλειά και τα προβλήματα ήταν μεγάλα και σίγουρα δυσκολευόμουν να συγκεντρωθώ στις προπονήσεις μου. Πλέον όμως τα καταφέρνω μέσα από τα μαχητικά αθλήματα. Με χορηγούς που με στηρίζουν για παράδειγμα. Και μια πραγματική στήριξη είναι του χορηγού μου Παναγιώτη Αργυρίου και της εταιρείας J&P Aerion Energy που αποφάσισε να ανοίξουμε σχολή πολεμικών τεχνών στο Περιστέρι και να είμαι προπονητής εκεί.
Είναι μεγάλη βοήθεια γιατί όταν θες να φτάσεις στα υψηλότερα επίπεδα επαγγελματικού πρωταθλητισμού σίγουρα δεν μπορείς να ξοδεύεις φαιά ουσία πουθενά αλλού.
-Για το «GOW 9» που θα είσαι εκεί για να παίξεις ποιες οι προσδοκίες σου;
-Το Gods of War είναι η διοργάνωση που πλέον έχει ξεπεράσει όλα τα ελληνικά δεδομένα και η διοργάνωση που με ανέδειξε δίνοντας μου συνεχώς ευκαιρίες. Ήρθε η ώρα να δείξω τι μπορώ να καταφέρω στα πολύ δύσκολα. Το 2017 θα είναι η χρονιά μου. Θα δείτε τι σας ετοιμάζουμε. THE CHAMP IS HERE!
