Οι συντάκτες του fightsports.gr σχολιάζουν το Σαββατιάτικο «The Battle 8» όπου ο Μιχάλης Αρναούτης πραγματοποίησε την νικηφόρα επιστροφή του στα Ελληνικά ρίνγκ!
Σχολιάζει ο Μάνος Ναβροζίδης
Όπως έχω τονίσει πολλάκις στα άρθρα και τις εκπομπές του fightsports.gr σαν Μάνο Ναβροζίδης δεν με ενδιαφέρει καθόλου εάν μία διοργάνωση μαχητικών αθλημάτων προσφέρει καλό κρασί και μεζεδάκια κατά τη διάρκεια του event.
Όπως επίσης, ποτέ δεν συγκινήθηκα με τις εντυπωσιακές εισόδους, τα μακροσκελή βίντεο, τις ωραίες χορεύτριες και τη ζούμπα. Τα μοναδικά που με καίνε είναι να βρω χώρο για τον υπολογιστή μου, μια θέση κοντά στο ρινγκ και φυσικά η απαραίτητη πρίζα για να μην γίνει κανένα… κόλπο με την μπαταρία. Τις ανέσεις του δημοσιογράφου κι εγώ και οι συνάδελφοί μου τις είχαμε στο περασμένο THE BATTLE του Σαββάτου. Οπότε, μπορούμε με καθαρό το μυαλό να κάνουμε την κριτική μας σχετικά με το θέαμα.
Περίμενα από τον Στέφανο Κωνσταντινίδη ένα κλικ παραπάνω, αφού ρίσκαρε να μπει στο πιο επικίνδυνο για τέτοιου είδους διοργανώσεις, γήπεδο της χώρας. Εξαιρώντας κανείς τον Μιχάλη Αρναούτη που είναι η αίγλη προσωποποιημένη για όλα τα ελληνικά fighting shows δεν θα σταθώ αναλυτικά με ονόματα και διευθύνσεις στα παιχνίδια που με… χάλασαν ως προς το αποτέλεσμα.
Καλό θα ήταν ο Στέφανος Κωνσταντινίδης και ο κάθε promoter να προσέχουν περισσότερο τις επιλογές τους όσον αφορά τους ανθρώπους που τρέχουν το event εκείνη τη στιγμή. Δεν αναφερόμαστε στον παρκαδόρο και τον τσεκαδόρο, αλλά στους τρέχοντες τις αναμετρήσεις. Απαγορεύεται ο οποιοσδήποτε αθλητής να ανεβαίνει πάνω στο ρινγκ και εξαιτίας λανθασμένων αποφάσεων να αποδοκιμάζεται από το κοινό, χωρίς καλά – καλά να μην καταλαβαίνει εκείνη τη στιγμή τι έχει συμβεί.
Δεν στέκει να παίζονται αγώνες και οι προπονητές μαζί με τους αθλητές τους να μην ξέρουν ποιος είναι ο supervisor. Ο Σαλατάς ας πούμε δεν έχει λόγο να… φάει κράξιμο, επειδή ο αγώνας του πήγε στον έξτρα γύρο όταν στο Muay Thai, κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Από την άλλη είναι άδικο για τον Μπιστόλα να “καταπίνει” μπουνιές και εν τέλει να μη γευτεί τη χαρά του νικητή.
Όπως επίσης δεν υπάρχει extra – round μετά το τέλος του αγώνα κι αφού έχει ληφθεί απόφαση για τον νικητή. Τέτοια κρούσματα μόνο κακό και γκρίνιες προκαλούν, άρα σιγά – σιγά αυτός που παίζει τα χρήματά του στο χρηματιστήριο των διοργανώσεων πρέπει να τα αποβάλει. Αυτά ήταν λίγο πολύ τα ζητήματα που ήθελα να θίξω εγώ για το THE BATTLE 8.
Καλά μαχητικά Χριστούγεννα σε όλους.
Σχολιάζει ο Κίμωνας Οζζ.
Μέτριο θέαμα, όαση ο Αρναούτης
Είναι κάποιες φορές που συνωμοτεί το σύμπαν για να μην πάει κάτι καλά. Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης έφτιαξε ένα πολύ καλό event, στηριζόμενο στον Μιχάλη Αρναούτη και εκείνος στάθηκε στο ύψους του.
Οι υπόλοιποι αγώνες, δεν είχαν το ανάλογο θέαμα, παρά το ότι ο promoter έκανε ότι μπορούσε, από θέμα ονομάτων, αλλά κι από τους αθλητές που τα έδωσαν όλα. Το πρότζεκτ ήταν σωστό, αλλά οι πρωταγωνιστές δεν ήταν στην καλύτερη τους μέρα.
Ο Mighty Mike έπαιξε κόντρα σ’ έναν πυγμάχο που θεωρώ ότι δεν υπάρχει άλλος Έλληνας που θα τον κέρδιζε. Ξεκίνησε στο ρελαντί ο Μιχάλης, όμως πήρε χαμπάρι πως το αίμα έτρεχε ποτάμι από τον προηγούμενο τραυματισμό και αποφάσισε να βάλει ένα τέλος στις ορέξεις του Γεωργιανού, δείχνοντας την ποιότητα του και το κατά πόσο απέχει παρασάγγας, από αυτό που ονομάζουμε εμείς στην Ελλάδα πυγμαχία. Η τετράδα που αναμετρήθηκε παρά τα ευτράπελα, έδειξε ψυχή, κι αυτός που είχε την μεγαλύτερη(Μήσιας), δικαίως επικράτησε.
Ξερικός και Ριτζάκης έδωσαν μία μάχη αρκετά κοντινή, με τον Ρίκο να αλλάζει παραδόξως την τακτική που είχε σε άλλα ματς, άφησε τον αθλητή του Λαβδάκη να τον πλησιάσει, ωστόσο το πλάνο του βγήκε, παρά το ότι στην αρχή όταν είδα το ματς, είχα τις επιφυλάξεις μου.
Μία ρεβάνς χωράει οπωσδήποτε, ενώ οφείλω να παραδεχτώ πως οι Ολλανδοί που έφερε ο Κωνσταντινίδης δεν ήταν σάκοι και χρεώνεται μονάχα δύο άστοχες κινήσεις κι αυτές σε προηγούμενα event, όταν έφερε στην Ελλάδα μία ανεκδιήγητη αντίπαλο για την Μαρία Σεμερτζόγλου, στο περασμένο The Battle και την απίθανη Sabriye Sengul!
Ο συγκεκριμένος promoter βαδίζει σε σωστά χνάρια, διότι δεν κοιτάει το συμφέρον του Έλληνα αθλητή(θέσφατο ότι πρέπει να κερδίζουν), αλλά την τέρψη του θεατή, έστω κι αν δεν του βγήκε τούτη την φορά…
Όχι ότι περιμέναμε
Η μεγάλη επιστροφή του κορυφαίου Έλληνα επαγγελματία πυγμάχου στην Ελλάδα στο “The Battle 8” του Σαββάτου δεν είχε τελικά την λάμψη που περιμέναμε. Ο Μιχάλης κουρασμένος και χτυπημένος από την σκληρή μάχη με τον Josesito Lopez μόλις μια βδομάδα πριν μας έδωσε το εντυπωσιακό νοκ άουτ στο τέλος αλλά μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν αρκετά προσεχτικός και μαζεμένος, ειδικά με το φρέσκο ακόμη κόψιμο.
Όμως η λάμψη έλειπε και από την ίδια την διοργάνωση και σε επίπεδο παραγωγής αλλά και αθλητικό. Μεγάλο ρόλο έπαιξε και το τεράστιο κλειστό του Tae Kwon Do που όταν δεν γεμίζει (όπως έγινε προχτές) μοιάζει κρύο και αφιλόξενο (εκτός αν είσαι από τους «τρομοκράτες» του Κρητικού και ανάβεις 5000 φωτοβολίδες) αλλά σε γενικές γραμμές όλο το show δεν ήταν στο επίπεδο που μας έχει συνηθίσει η διοργάνωση, ειδικά μετά το πολύ καλοστημένο battle στο Gazi Music Hall.
Το μεγαλύτερο όμως «θέμα» ήταν στο αγωνιστικό κομμάτι το οποίο παρά τους κάποιους δυνατούς αγώνες άφησε μια πικρή γεύση.
Extra γύροι δόθηκαν σε αθλήματα που παραδοσιακά δεν τους προβλέπουν ενώ ένας από αυτούς έγινε με 40λεπτη καθυστέρηση.
Αποτελέσματα που αμφισβητήθηκαν από πολλούς και προκάλεσαν και σχετικές γιούχες από το κοινό και εμφανίσεις που συνεχίζουν να μην δικαιώνουν, υπερβολικές διακοπές κ.α.
Ειδικά για τα λάθη στα αποτελέσματα δεν ξέρω αν φταίει η διοργάνωση, ή οι κριτές ή οι διαιτητές αλλά κάτι πρέπει να γίνει αφού λάθη έχουμε συχνά και σε όλες τις διοργανώσεις…
Βέβαια για να μην λέμε μόνο τα αρνητικά, κάποιες από τις μάχες που έγιναν ήταν αρκετά καλές.
Ο Μελέτης με τον αντίπαλό του έπαιξαν πόλεμο με πολύ καρδιά και δύναμη ενώ και οι τέσσερις της τετράδας τα έδωσαν όλα με γεμάτα ματς που δείχνουν γιατί η συγκεκριμένη κατηγορία έχει το μεγαλύτερο βάθος αυτή τη στιγμή στο ελληνικό κικ. Επίσης, πολύ καλός ήταν και ο Tiger που πήρε το αίμα του πίσω από τον Sentino, πιο συγκεντρωμένος αυτή τη φορά.
Η επιστροφή του Μιχάλη Αρναούτη έγινε και μπορεί να μην ήταν ότι περιμέναμε ακριβώς αλλά ήταν εξαρχής ένα μεγάλο στοίχημα και ρίσκο για το The Battle. Αν προσεχθούν κάποια πράγματα για το μέλλον σίγουρα θα αφήσει και δυνατή κληρονομιά.
Χρήστος Μπάρδας
