Γράφει ο Ευγένιος Φέκκας,προπονητής και ιδιοκτήτης του Γ.Σ ΑΘΛΟΣ – FEKKAS TEAM
Πολλοί γονείς θεωρούν τις μαχητικές τέχνες βάρβαρα σπορ και φοβούνται μήπως το παιδί τους γίνει πολύ επιθετικό σαν χαρκτήρας η ατίθασο,ζωηρό,ανυπάκουο.Είναι μια άποψη λανθασμένη ,κυριολεκτικά ακόμα και τα παιδιά που είναι ιδιαίτερα ζωηρά ή ανυπάκουα μέσα στο μάθημα μεταμορφώνονται.Αυτό γιατί όπως όλα τα αθλήματα έτσι και οι μαχητικές τέχνες – ίσως περισσότερο – απαιτούν σιδηρά πειθαρχία την οποία επιβάλει ο δάσκαλος.Αυτό έχει σαν συνέπεια με την πάροδο του χρόνου το παιδί μέσα από την μάθηση των τεχνικών της μαχητικής τέχνης που έχει επιλέξει να μάθει και της φυσικής κατάστασης που αποκτά να διορθώνεται ο χαρακτήρας.Το ίδιο συμβαίνει αν το παιδί έχει άλλη μορφή χαρακτήρα (παθητικό).Εάν δηλαδή είναι άβουλο,φοβάται,δειλιάζει,με την πάροδο του χρόνου θα γίνει πιο δραστήριο και ο φόβος και η δείλια σιγά σιγά θα εξαφανίζονται.
Στο κατά ποσό το παιδί κινδυνεύει να τραυματιστεί ,οι πιθανότητες είναι μηδαμινές και αυτό διότι υπάρχει προστατευτικός εξοπλισμός και καλύπτει όλα τα ευπαθή σημεία του σώματος,κάνοντας έτσι να φαντάζει η πιθανότητα κάποιου τραυματισμού μηδενική.Περισσότερες πιθανότητες έχει ένα παιδί να τραυματιστεί παίζοντας μπάλα η κυνηγητό παρά κάνοντας μια μαχητική τέχνη. Έκτος αυτού οι δάσκαλοι όταν χωρίζουν τα παιδιά σε ζευγάρια για το τεχνικό κομμάτι της προπόνησης, τα χωρίζουν ανάλογα με το επίπεδο του κάθε παιδιού.Σε καμιά περίπτωση ο δάσκαλος δεν θα διαλέξει για παρτενέρ ενός προχωρημένου παιδιού ένα αρχάριο,αλλά πάντα ένα παιδί του ίδιου επίπεδου πάνω κάτω.
Οι σημερινές εποχές επιβάλουν να γνωρίζουμε αυτοάμυνα . Όχι μόνο τα παιδιά μας αλλά και εμείς. Έτσι μπορεί να δοθεί η ευκαιρία να γίνει οικογενειακή υπόθεση η μάθηση κάποιας μαχητικής τέχνης ,αφού μαζί με το παιδί μας μπορούμε να πάρουμε κάποιες γνώσεις κάνοντας και εμείς εξάσκηση τις μαχητικής τέχνης. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
