Βρισκόμαστε λίγες μέρες μετά το Iron Challenge του Μιχάλη Ζαμπίδη με τον Harun Kina και μια άποψη που ακούμε από αρκετούς του χώρου είναι ότι, ανεξάρτητα από το θέαμα ή την επιλογή της «ελληνοτούρκικης κόντρας», είδαμε αρκετό νέο κόσμο στο γήπεδο, κόσμο δηλαδή που δεν έρχεται συνήθως στα μαχητικά, εννοώντας πως ο αγώνας του Ζαμπίδη φέρνει νέο κόσμο στον χώρο μας που τόσο τον έχουμε ανάγκη.
Καταρχήν να τονίσουμε ότι αυτό ακριβώς είναι που περιμένουμε από τον «Iron Mike», ένα μέγεθος μαχητή που στην Ελλάδα δεν υπάρχει δεύτερο. Γι’ αυτό και έχουμε μεγάλες απαιτήσεις από τον ίδιο και γι’ αυτό εκφράζουμε και τις ενστάσεις μας όταν θεωρούμε ότι πρέπει. Σίγουρα ο Μιχάλης Ζαμπίδης, ακόμη και με ένα αντίπαλο που δεν είναι του επιπέδου του όπως είναι ο Kina, μπορεί να συσπειρώσει κόσμο όσο κανένας άλλος όμως αν απλά μείνουμε σε αυτό και αρχίσουμε τα ευχολόγια θα κάνουμε λάθος. Ο χώρος δεν θα πάει μπροστά με το να κρύβουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι και απλά να επαινούμε ο ένας τον άλλον.
Ο Μιχάλης Ζαμπίδης είναι ο άνθρωπος που έχει δημιουργήσει τους περισσότερους οπαδούς μαχητικών αθλημάτων στην Ελλάδα με διαφορά από τον δεύτερο Έλληνα. Αλλά αυτό το έχει κάνει με τους αγώνες του στο εξωτερικό και την προβολή του στα εγχώρια media και όχι τους εγχώριους αγώνες. Ναι ήρθε κόσμος στο Tae Kwon Do για να τον δεί που δεν έρχεται συνήθως στα events μας αλλά ήρθε με λάθος κίνητρο, ήρθε να δει τον Έλληνα να δέρνει τον Τούρκο και όχι να δει Kickboxing. Γι’ αυτό και δεν τον ένοιαζε η διαφορά δυναμικότητας, το ότι οι κανόνες ήταν Low kick και όχι K-1, ότι ο Kina έχει ξαναχάσει εύκολα από τον Μιχάλη κοκ. Αν δεν με πιστεύετε εμένα ριξτε μια ματιά στα σχόλια κάτω από τα άρθρα για την νίκη του στα social media Και θα καταλάβετε.
Αυτό λοιπόν το «τρικ» της ελληνοτουρκικής μάχης, αν γίνει σωστά, φέρνει κόσμο και δεν είναι ο Μιχάλης Ζαμπίδης ο πρώτος που το έκανε προφανώς. Δεν δημιουργείς έτσι όμως οπαδούς. Φέρνεις νέο κόσμο στο event σου, όχι στον χώρο. Ας το δούμε και πιο πρακτικά.
Ο Μιχάλης Ζαμπίδης έχει ξαναγεμίσει γήπεδα στην Ελλάδα και με πιο πολύ κόσμο από αυτόν του Σαββάτου αλλά εμείς έχουμε βαρεθεί να γράφουμε όλα αυτά τα χρόνια ξανά και ξανά ότι είμαστε δεν είμαστε 3000 οι του χώρου… Αν και φέτος ίσως έχουμε δει μια μικρή αύξηση, εδώ και τόσα χρόνια και παρά τα γεμάτα στάδια του Μιχάλη, ο πυρήνας των fight fans στην Ελλάδα δεν αυξήθηκε παρά ελάχιστα. Θέλετε να δείτε και ένα παράδειγμα;
Το 2011 ο Μιχάλης Ζαμπίδης έκανε το απίστευτο και έφερε στην Ελλάδα το Κ-1 και μαζί του ονόματα όπως ο Souwer, ο Kyshenko,o Groenhart κοκ. Κάτι που ακόμη και τότε έμοιαζε απίθανο για το μέγεθος της Ελλάδας. Το αποτέλεσμα όμως πιο ήταν; Η συνολική προσέλευση να είναι χαμηλότερη του αναμενόμενου και όταν έχασε στα ημιτελικά ο Μιχάλης από τον Groenhart να σηκώνεται το μισό γήπεδο και να φεύγει χωρίς δεύτερη σκέψη! Άνθρωποι δηλαδή που είχαν πληρώσει εισιτήριο, είχαν ήδη στρογγυλοκάτσει προτίμησαν να πάνε να κάνουν κάτι άλλο παρά να δουν τον τελικό του Κ-1!. Θυμάμαι ακόμη πάνω στα δημοσιογραφικά να τους κοιτάμε απογοητευμένοι και να λέμε μεταξύ μας ότι «να τελικά, αυτοί που μείναν εδώ, περίπου 3000, είμαστε όλοι και όλοι».
Άρα δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι αυτός ο κόσμος μεταφράζεστε σε fight fans, για να μην πω μάλιστα ότι υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι τέτοια περιστατικά διώχνουν και τους «υγιείς» οπαδούς.
Βέβαια θέλει προσοχή η όλη κριτική για να μην γίνει κυνήγι μαγισσών. Ότι και να λέμε και να θέλουμε εμείς, ο Ζαμπίδης και ο κάθε Ζαμπίδης ξέρει τί είναι καλύτερο για την καριέρα του, έχει τις προτεραιότητές του και έχει προσφέρει πολλά σίγουρα. Γι’ αυτό ακριβώς όμως και εμείς έχουμε απαιτήσεις από τον κορυφαίο Έλληνα Kickboxer όλων των εποχών.
Τέλος, χωρίς να σχολιάσω πολλά πολλά θέλω να κάνω μια ερώτηση. Πόσο καλό μπορεί να κάνει στον χώρο και στην εικόνα του Έλληνα όταν καταφέρνεις να γεμίσεις ένα γήπεδο με ανθρώπους που εκφράζονται έτσι (και αυτά είναι φιλοφρονήσεις μπροστά σε αυτά που ακούστηκαν μέσα στο γήπεδο ή το γιουχάρισμα του εθνικού ύμνου του Kina):
Υ.Γ. Σε όσους λένε ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να βάλεις τόσο κόσμο στο γήπεδο να θυμίσω ότι λίγους μήνες πριν μια άλλη διοργάνωση χωρίς δείγμα τέτοιων αντιπαραθέσεων, έβαλε περίπου τόσο κόσμο.
Υ.Γ. Στο παραπάνω άρθρο μιλάω για την ανάδειξη μιας ελληνοτουρκικής κόντρας σε καθαρά «επαγγελματικό» και «αθλητικό» επίπεδο, δεν κάνω σχόλιο ούτε με αφορούν οι πολιτικές πεποιθήσεις κανενός όποιες και αν είναι αυτές.
