Το «φιάσκο» του Σαββάτου στην Πάτρα και το Promo Fight 2 έβαλε μία μεγάλη αρνητική πινελιά σε αυτόν τον χώρο που όλοι προσπαθούμε να υπηρετήσουμε αλλά μην γελιόμαστε, μπορεί να να μην ανήκει στην πλειοψηφία αλλά δεν είναι και μεμονωμένη περίπτωση αφού έστω και σε μικρότερο βαθμό όλοι μας ακούμε και μαθαίνουμε πράγματα για ανάλογα περιστατικά αν τακτά χρονικά διαστήματα.
Πριν λίγες μέρες γράφαμε για την «άνοδο» του χώρου και πως αυτή κινδυνεύει να είναι φούσκα που θα σκάσει και όχι ουσιαστική πρόοδος. Τότε τα λέγαμε από την πλευρά της μικρής ακόμη μάζας των οπαδών των μαχητικών αθλημάτων και την μειωμένη προσέλευσή τους στις τελευταίες διοργανώσεις (κάτι που είδαμε και στο Promo Fight 2 στην Πάτρα), τώρα νομίζω μπορούμε να το δούμε και από άλλη μία πλευρά. Αυτή των ίδιων των διοργανώσεων και των περί αυτών.
Γίνε και εσύ διοργανωτής, μπορείς!
Μιλώντας πρόσφατα με Έλληνα πρωταθλητή που έχει φάει τις κορυφαίες διοργανώσεις του εξωτερικού με το κουτάλι, αστειευόμασταν πόσο εύκολο είναι να γίνει κάποιος διοργανωτής στην Ελλάδα. Δεν χρειάζεται καμία αυστηρή διαδικασία έγκρισης αδειοδότησης από σοβαρό φορέα, δεν χρειάζονται οικονομικές εγγυήσεις που να εξασφαλίζουν αθλητές και συντελεστές (σ.σ. για το υγειονομικό κομμάτι θα τα πούμε άλλη φορά) και γενικά επικρατεί πολλές φορές ένας τυχοδιωκτισμός και καιροσκοπίσμός που «καίει» τους σοβαρούς διοργανωτές, «πληγώνει» τον χώρο και «κρεμάει» τους αθλητές.
Τα μόνα που χρειάζονται είναι, καλό λέγειν, 2-3 γνωριμίες με δημοσιογράφους, προπονητές και «παράγοντες» που ίσως να νοιώθουν και λίγο «ριγμένοι» από τα πιο παραδοσιακά ονόματα , λίγη στήριξη και από κάποιον «παλιότερο του χώρου» και να το Promotion. Τονίζω ότι δεν μιλάω συγκεκριμένα για το Promo Fight αλλά γενικά για την κατάσταση που επικρατεί στον χώρο σήμερα.
Μήπως υπάρχει κάπου, σε κάποιο νόμο του κράτους ή κάποιο άλλο επίσημο έγγραφο μια διαδικασία που πρέπει να τηρηθεί για να ξεκινήσει κάποιος τις διοργανώσεις; Δεν νομίζω αλλά δεν το γνωρίζω, όμως και να υπάρχει είτε δεν τηρείται ποτέ, είτε ξεπερνιέται με νομικά τερτίπια και κόλπα.
Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα αυτού του χώρου γενικά, έχει στηθεί πάνω σε απίστευτα πήλινα πόδια, χωρίς ουσιαστικά θεμέλια και ορθάνοιχτες τις πόρτες στον καθένα να κάνει ότι θέλει!
Δεν υπάρχει ένας ελεγκτικός μηχανισμός που να εξασφαλίζει ένα Α ελάχιστο επίπεδο και αν νομίζουμε ότι αυτό που έγινε στην Πάτρα ( ή αλλού παλιότερα) να ευχόμαστε να μην χρειαστεί να θίξουμε ποτέ το θέμα των ιατρικών εξετάσεων των αθλητών και πόσο συχνά γίνονται ή ΔΕν γίνονται! Είναι τρομαχτικό μόνο και μόνο να σκεφτούμε τι μπορεί να πάει στραβά εκεί….
Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις λέμε ότι πρέπει όλοι να στηρίξουν μόνο τους καλούς και να κάνουν πέρα τους κακούς και ενώ είναι σωστή επιθυμία είναι εξαιρετικά δύσκολο να γίνει και πράξη.
Πριν από 13 χρόνια περίπου το UFC είχε το ίδιο πρόβλημα πάνω κάτω. Κανένας έλεγχος από πουθενά παρά μόνο την.. διάθεση των διοργανωτών και το άθλημα των ΜΜΑ ήταν σε μια ανάλογη κατάσταση. Εκτός τηλεόρασης, εκτός των κοινωνιών, εκτός χορηγιών κοκ. Την διαφορά την έκανε ο Dana White και η παρέα του που αναλαμβάνοντας το UFC άλλαξαν σιγά σιγά τα πράγματα στρέφοντας την διοργάνωση ηθελημένα προς τον έλεγχο του κράτους σε όλα τα επίπεδα, προς αυστηρούς κανονισμούς κοκ.
Βέβαια εκεί υπήρχε ήδη μια βασική υποδομή, αυτή της πυγμαχίας, την οποία χρησιμοποιούν οι ΜΜΑ ακόμη και σήμερα, μια υποδομή που μάλλον δεν υπάρχει στην Ελλάδα (σ.σ. αν κάνω λάθος ας με διορθώσει κάποιος πιο έμπειρος) όμως ΠΡΕΠΕΙ να δημιουργηθεί. Δεν ξέρω αν είναι δουλειά της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού και του Υπουργείου Πολιτισμού, δεν ξέρω αν είναι δουλειά των εγκεκριμένων ομοσπονδιών, η των πιο έμπειρων και αποδεδειγμένα σοβατών Promoter όμως ΠΡΕΠΕΙ να γίνει και πρέπει να ξεκινήσει άμεσα. Έχουμε μια τάση εμείς οι Έλληνες να κινητοποιούμαστε όταν είναι αργά όμως…
Χρήστος Μπάρδας
