Αν ρωτούσε κάποιος τους συναδέλφους μου στο fightsports.gr πριν από ενα μήνα περίπου όταν ανακοινώθηκε η επιστροφή του Μιχάλη Ζαμπίδη στην δράση εντός Αθήνας, θα σας επιβεβαίωνε πόσο ενθουσιασμένος ήμουν με το ενδεχόμενο να δω από κοντά τον Iron Mike σε μια από τις σπάνιες διεθνούς επιπέδου μάχες στην Ελλάδα. Μετά την ανακοίνωση ότι αντίπαλος του θα είναι ο Harun Kina, ο ενθουσιασμός μου δέχθηκε ένα σοβαρό πλήγμα.
Ο Μιχάλης Ζαμπίδης παίρνει μεγάλο ρίσκο με αυτή την επιλογή και δεν μιλάω για το αγωνιστικό κομμάτι. Εύκολα ή δύσκολα θα κερδίσει τον Kina που είναι κυρίως MMAer και έχει και εκεί 8 σερί ήττες. Το πρόβλημα είναι στο επίπεδο.
Αυτή η ιστορία με το επίπεδο του Μιχάλη Ζαμπίδη έχει γίνει και λίγο ανέκδοτο, ειδικά με την κόντρα με τον Σταμάτη Μπιτάκο αλλά για πρώτη φορά θα μπορεί να γίνει και θέμα. Όχι για το επίπεδο του Iron Mike αλλά των αντιπάλων του.
Ακόμη και αν βρίσκεται στην κατιούσα, ο Ζαμπίδης είναι μια κλάση από μόνος του αυτό είναι δεδομένο ακόμη. Το πρόβλημα είναι με το επίπεδο των αντιπάλων του . Όταν φέρνεις αθλητές σαν τον Kina, που το επίπεδο τους είναι όχι μόνο κατώτερο του Ζαμπίδη αλλά και αρκετών άλλων Ελλήνων μαχητών, τότε εύλογα σε ρωτάει ένας από αυτούς με τι κριτήρια κάνεις τελικά την επιλογή των αντιπάλων σου. Δεν γίνεται να λες ότι εγώ παίζω με τεράστια ονόματα (και να έχεις παίξει με αυτά όντως) και τελικά να φέρνεις Kina. Και εκεί είναι το ρίσκο.
Δεν ξέρω πως λειτουργεί φυσικά η όλη κατάσταση αλλά νοιώθω ότι ο Μιχάλης Ζαμπίδης προσβλέπει περισσότερο στον casual κόσμο που τον έμαθε ως «Τουρκοφάγο» και μέσω του «Dancing with the stars» παρά στους πραγματικούς φανς του Kickboxing, οι οποίοι τον είδα με ιερά τέρατα όπως ο Buakaw, o Petrosyan, o Souwer και είναι πιο υποψιασμένοι και διαβασμένοι.
Όμως αυτοί οι casual fans θα έρθουν; Γιατί το πρόβλημα με αυτούς είναι η ασυνέπεια και η προβολή του Iron Mike στα κεντρικά Μέσα δεν είναι η ίδια όπως ήταν πριν από μερικά χρόνια. Επιπλέον, η νέα ημερομηνία, όχι αρκετά κοντά και όχι αρκετά μακριά από τις γιορτές, ίσως δεν είναι και η πιο κατάλληλη για να τραβήξεις τους casuals που θα έχουν ήδη καταναλώσει δώρα, επιδόματα και ότι άλλο θα «κάψουν» στις γιορτές. Μένει βέβαια 1,5 μήνας να δούμε κάτι διαφορετικό αλλά το ρίσκο είναι δεδομένο και είναι εκεί.
Γιατί τα συζητάμε όλα αυτά; Γιατί είναι τέτοιο το μέγεθος του Ζαμπίδη σε αυτόν τον χώρο που έχουμε άλλες απαιτήσεις από αυτόν. Περιμένουμε όταν μας κάνει την χάρη (και το γράφω ειλικρινέστατα αυτό) να παίξει στην Ελλάδα, να το κάνει συσπειρώνοντας μαχητικό κόσμο και αθλητές, φέρνοντας ταυτόχρονα και νέους φανς στην παρέα μας. Θα το δούμε αυτό στο Iron Challenge; Μακάρι…
