Πέρα απ΄το αθλητικό κομμάτι που πρεσβεύει ο κάθε αθλητής θα πρέπει να είναι και άνθρωπος. Ο Μιχάλης Ζαμπίδης το έχει αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια με την στάση του και εκτός ρινγκ. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο news247.gr μίλησε για μία παλαιότερα ιστορία που βοήθησε ένα μικρό παιδί να ξεπεράσει τους πόνους του. Διαβάστε απόσπασμα από την συνέντευξη:
«Κατά καιρούς μου ζητούν να πάω σε νοσοκομεία ή άλλα ιδρύματα για να στηρίξω ψυχολογικά παιδιά που έχουν ανάγκη, να πραγματοποιήσω κάποιες μικρές ευχές τους. Θυμάμαι ένα παιδάκι πολύ άρρωστο υποβαλλόταν σε ισχυρή φαρμακευτική αγωγή και από τα φάρμακα είχε βγάλει πληγές στις φτέρνες του, πονούσε πάρα πολύ και δεν άφηνε τους γιατρούς να τις καθαρίσουν. Κάποια στιγμή που πήγα, αμέσως μετά την αρχική χαρά που συναντηθήκαμε, με ρωτάει: «Εσύ δεν πονάς; Πως το ξεπερνάς αυτό;» «Πονάω», του λέω. «Και τι κάνεις τότε;» – με είχε δει να αιμορραγώ και να αγωνίζομαι. «Όταν μπαίνω στο ρινγκ», του λέω, «είμαι συγκεντρωμένος, ξέρω ότι πάω στα βαθιά κι έχω το στόχο μου. Πες πως έχω ένα laptop μπροστά στα μάτια μου. Αν ο πόνος είναι ένα μαύρο pixel μπροστά μου, στο κέντρο της οθόνης, το παίρνω και το βάζω στην άκρη, ξέρω ότι υπάρχει αλλά δεν το αφήνω να μου χαλάει την εικόνα. Η εικόνα μου είναι η νίκη, η δική σου εικόνα είναι να φύγεις από εδώ. Και ξέρω, δεν πας στα εύκολα, πας να τα βάλεις με θηρία» . Με κοίταζε με κάτι μάτια ορθάνοιχτα. Το ίδιο απόγευμα, με πήρε η μαμά του και μου είπε ότι ο μικρός θέλει να μου μιλήσει. «Μιχάλη», μου λέει, «ήθελα να σου πω ότι άφησα τους γιατρούς και μου καθάρισαν τα πόδια»»…
