Το fightland.com (μέρος του VICE) συνεχίζει να είναι ένα από τα πιο ποιοτικά σάιτ για τα μαχητικά αθλήματα (αν και παραείναι «edgy» μερικές φορές) αφού πραγματικά αφιερώνει ψηφιακό μελάνι σε ιστορίες που πραγματικά μετράνε και έχουν κάτι να πουν. Μια τέτοια ιστορία είναι και αυτή δύο καρατέκα διαφορετικής φυλής, τον λευκό Αφρικάνερ Johan Roux και την έγχρωμη σύντροφό του Nellie Kleinsmidt, που εν μέσω του ά….
Το καράτε γνώρισε μια πολύ ιδιαίτερη υποδοχή όταν έφτασε στην Νότιο Αφρική την δεκαετία του 60. Μαζί με τους πρώτους Ιάπωνες δασκάλους έφτασε και η φήμη ότι η συγκεκριμένη πολεμική τέχνη είχε κάτι το υπεράνθρωπο και οι τοπικές αρχές την αντιμετώπισαν ως επικίνδυνο όπλο προειδοποιόντας τους δασκάλους ότι δεν θα έπρεπε επουδενί να διδάξουν έγρωμους ή ιθαγενείς μαθητές. Λίγα χρόνια μετά η κατάσταση είχε βελτιωθεί αλλά όχι σημαντικά. Έγρωμοι μαθητές υπήρχαν πιά αλλά έπρεπε να προπονούνται αυστηρά σε διαφορετικά τμήματα από τους λευκούς και σε συγκεκριμένες μέρες. Η Nellie θυμάτε ότι όταν ξεκίνησε της επέτρεπαν να προπονείται μόνο Παρασκευές, σε αντίθεση με το καθημερινό πρόγραμμα του Johan, έναν κανονισμό που οι Ιάπωνες δάσκαλοι αναγκαζόντουσαν να ακολουθήσουν και ας μην συμφωνούσαν αφού οι ποινές δεν ήταν απλές.
«Ποτέ δεν ήξερες τί μπορούσε να συμβεί. Οποιοσδήποτε μπορούσε να σε καταδώσει. Μέσα στη νύχτα, θα άκουγες έναν δυνατό θόρυβο και θα σε άρπαζαν από το κρεββάτι σου για να συλλάβουν ή και χειρότερα. Αλλά είχαμε τα πλάνα μας για το τί θα κάναμε σε αυτή την περίπτωση και συνεχίσαμε. Αυτή ήταν η αντίστασή μας» λέει ο Roux ο οποίος αγνόησε τον νόμο στο δικό του ντότζο επιτρέποντας τις μικτές προπονήσεις παρότι ήταν ακόμη παράνομες.
Η πρώτη επίσκεψη της αστυνομίας, με όπλα στα χέρια δεν άργησε, και η αντίδρασή του ήταν επική. Ρϊχνοντας μια ματιά στα παπούτσια τους, τους είπε να σταματήσουν να πατάνε πάνω στο τατάμι και να μην ενοχλούν την προπόνησή τους. Οι αστυνομικοί έριξαν μια ματιά στις μάυρες ζώνες τους και έκαναν πίσω.
Φυσικά οι παρενοχλήσεις δεν σταμάτησαν εκεί αφού η ομάδα τους θεωρήθηκε ύποπτη για τρομοκρατική οργάνωση και κάθε ενέργειά τους ήταν υπό παρακολούθηση. Τα προβλήματά τους όμως έγιναν πραγματικά χειρότερα όταν θέλησαν να γίνουν ζευγάρι. Ένας από τους βασικούς νόμους του Απάρτχαϊντ ήταν η απαγόρευση κάθε, μα ΚΑΘΕ, σχέσης μεταξύ διαφορετικών φυλετικών κατηγοριών, όπως ήταν οι δύο καρατέκα. Γι’ αυτό κράτησαν κρυφή τη σχέση τους ακόμη και από τους ίδιους τους τους γονείς ενώ έμεναν μαζί μέσα στο ντότζο αφού ήταν παράνομο να συγκατοικούν σε σπίτι. Εκεί ήταν σε διαρκή επαγρύπνηση αφού έπρεπε να προλαβαίνουν τις εφόδους της αστυναμίας που δεν έπρεπε να τους βρεί εκεί μαζί, εκτός προπόνησης, για κανένα λόγο. Δεν έκαναν ποτέ παιδιά και δεν παντρέυτηκαν ποτέ όμως η σχέση τους και τρο καράτε τους ξεπέρασε το Απάρτχαιντ και την διάλυσή του το 1994.
