H αμαζόνα του Ελληνικού Καράτε, Βίκυ Πανετσίδου αποκαλύπτεται στην δημοσιογράφο Έλενα Φάκου, με μία αναδρομή στο παρελθόν αλλά και τις φιλοδοξίες της για το μέλλον. Αναλυτικά η συνέντευξη:
Η Βίκυ ασχολείται 24 χρόνια με το καράτε. Μεγάλωσε μέσα στη σχολή που διατηρεί η οικογένειά της στη Βέροια και ακολούθησε τα βήματα του πατέρα της και του αδερφού της. Το καράτε είναι πραγματικά στο DNA της αφού ακόμα και όταν η μαμά της βρισκόταν στους πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης της έπαιζε αγώνες με την αγέννητη Βίκυ στην κοιλίτσα της.
«Aυτή τη στιγμή έχω τρία νταν αλλά περισσότερο ασχολούμαι με τους αγώνες μου. Είμαι μέλος της εθνικής ομάδας καράτε και μάλιστα απολαμβάναμε τα προνόμια των αθλητών και πριν γίνει το άθλημα Ολυμπιακό. Προσωπικά πέρασα στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών από το οποίο πήρα το πτυχίο μου.»
Η Βίκυ διέψευσε όσους έλεγαν πως δε διέθετε τη σωματοδομή για το άθλημα που αγαπάει και με την σκληρή προπόνηση τους διέψευσε όλους. Τίποτα δεν της ήρθε έτοιμο, ταλαιπωρήθηκε και δούλεψε πολύ μέχρι να στρωθεί μπροστά της μια πραγματικά λαμπρή πορεία.
Η επί 15 φορές πανελλήνια πρωταθλήτρια Ελλάδος στο καράτε είναι επίσης πέντε φορές χρυσή Βαλκανιονίκης και έχει 3 χρυσά και 2 χάλκινα Πανευρωπαϊκά μετάλλια. Οι αριθμοί πλέον μπορεί να μην παίζουν και τόση σημασία αφού η Βίκυ έχει σπάσει τα ρεκόρ μια και κατέκτησε μέχρι και την τέταρτη θέση όλων των εποχών στην κατηγορία της. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι τη Βίκυ δεν τη σταματάει τίποτα. Έχει μέλλον.
«Τα πράγματα στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολα και οι χορηγίες σχεδόν ανύπαρκτες. Έτσι έχω πορευτεί μέχρι σήμερα και έτσι θα συνεχίσω. Αν καθήσω να σκεφτώ τις παροχές που έχουν οι αθλητές των άλλων χωρών τότε θα πέσω ψυχολογικά και δεν το επιτρέπω στον εαυτό μου.»
Στα 27 της χρόνια σήμερα είναι η τέταρτη καλύτερη αθλήτρια του καράτε στον κόσμο. Από το 2016 που το καράτε έγινε επίσημα Ολυμπιακό άθλημα, η μεγαλύτερη αθλήτρια της χώρας στο άθλημα αυτό, ετοιμάζεται και για την ύψιστη διάκριση, αυτή που μπορεί να προκύψει από την επόμενη Ολυμπιάδα.
«Από το 2018 ξεκινάει ο αγώνας μου για την πρόκριση στην Ολυμπιάδα. Πρέπει να μπω μέσα στους δέκα καλύτερους του κόσμου για να πάρω το εισιτήριο. Είναι κάτι πολύ δύσκολο, γιατί θα πρέπει εκτός από πολύ καλή αθλήτρια πρέπει να γίνει και σωστός καταμερισμός των αθλητριών από κάθε ήπειρο. Επομένως μειώνονται οι θέσεις για τις Ευρωπαίες αθλήτριες. Είμαι πολύ αισιόδοξη και πιστεύω πως με την κατάλληλη στήριξη και πολύ προπόνηση θα πάω καλά στα τουρνουά και θα τα καταφέρω.»
Η Βίκυ έχει ως βασικό στήριγμα την οικογένειά της αφού η Πολιτεία δε στηρίζει τις προσπάθειές της. Κυρίως χρηματοδοτεί τους αγώνες της μόνη της και τονίζει πως ένας αθλητής χρειάζεται στήριξη πριν φέρει την επιτυχία ώστε να τη φέρει και όχι μόνο αφού τη φέρει.
Ταξιδεύει μόνη της από πολύ μικρή κι αυτό την έχει ατσαλώσει. Έχει μάθει να ζει με τα λίγα και έχει αναπτύξει μια πολύ καλή σχέση με τον εαυτό της αφού έχει μάθει να περνάει πάρα πολύ χρόνο μόνη της.
«Επειδή δεν έχω στήριξη από πουθενά, πρέπει να διαθέτω τόση δύναμη ώστε να ανταπεξέλθω. Δε μου αρέσει να γκρινιάζω για τις δυσκολίες που υπάρχουν αλλά να σκέφτομαι θετικά και να δουλεύω με σκυμμένο το κεφάλι και να ελπίζω ότι θα ανταμοιφθώ.»
Όταν τα αγόρια μαθαίνουν ότι η Βίκυ είναι καρατέκα αμέσως αναρωτιούνται αν θα τα δείρει και οι περισσότεροι εξιτάρονται. Όταν τα κορίτσια μαθαίνουν ότι η Βίκυ ξέρει καράτε ενθουσιάζονται και θέλουν να μάθουν περισσότερες λεπτομέρειες.
Και οι μεν και οι δε πάντως σέβονται απόλυτα αυτό που κάνει και το θαυμάζουν. Και πώς να μη θαυμάσει κανείς τη Βίκυ Πανετσίδου που από τη Βέροια, ξεκίνησε να ασχολείται μόλις τριών ετών με το άθλημά της και βρέθηκε να κατέχει την τέταρτη καλύτερη θέση όλων των εποχών παγκοσμίως στο καράτε.
«Το καράτε είναι μια ολόκληρη φιλοσοφία ζωής και οι γονείς θα πρέπει να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να ασχοληθούν και με το καράτε αλλά και με τον αθλητισμό γενικότερα. Εμείς διδάσκουμε τον αυτοέλεγχο, τη φιλία, το σεβασμό και την πειθαρχία.»
