29/03/2024

Eλισάβετ Τελτσίδου: «Εμπνέει σεβασμό»

Συνέντευξη της πρωταθλήτριας Τζούντο Ελισάβετ Τελτσίδου στην δημοσιογράφο Έλενα Φάκου. 


Η Ελισάβετ είναι 21 ετών κατέχει μια δεύτερη και τρεις τρίτες θέσεις σε πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα ενώ τοποθετείται στην πέμπτη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στην κατηγορία στην οποία αγωνίζεται.

Από πολύ μικρή είχε κλίση στον αθλητισμό και οι επιδόσεις της στο τζούντο είναι ήδη εντυπωσιακές. Ξεκίνησε από τον ορειβατικό σύλλογο Μενιδίου και μετά από 2 χρόνια πήρε το μοναδικό χρυσό μετάλλιο για την Ελλάδα στους Βαλκανικούς αγώνες στους οποίους κατέβηκε. Ήταν μόλις 13 ετών και πρωταθλήτρια Ελλάδας, ρεκόρ το οποίο δεν έχει χάσει έκτοτε.

«Ο πρωταθλητισμός δεν είναι χόμπι. Έχω βάλει προτεραιότητα στη ζωή μου το άθλημά μου και μακάρι να έχω την οικονομική δυνατότητα να το κάνω. Μέχρι πρότινος μας βοηθούσε η ομοσπονδία, μέχρι που μπήκε η προσωρινή διοίκηση, αλλά είναι πάντα δίπλα μου ο προπονητής και οι γονείς μου. Κάνω δυο και τρεις προπονήσεις την ημέρα, αγωνίζομαι πλέον στα 70 κιλά και μαζεύω από εδώ και πέρα βαθμούς σε αυτή την κατηγορία ώστε να πάω στην επόμενη Ολυμπιάδα. Δεν έχω κάποιον αθλητή πρότυπο, αλλά θεωρώ πάρα πολύ σπουδαίο τον Ηλία Ηλιάδη και δεν πιστεύω πως θα τον περάσει κάποιος εύκολα, έχει γράψει ιστορία στο άθλημα αυτό.»

Πώς ξεκίνησαν όλα; Ήταν ένα δυναμικό παιδί και η μητέρα της αποφάσισε να την γράψει σε μια πολεμική τέχνη για να διοχετεύει την ενέργειά της. Ο λόγος που επέλεξε το τζούντο είναι επειδή πρόκειται για ένα ευγενές άθλημα. Μπορεί να παλεύεις με τον αντίπαλο αλλά δεν ασκείται βία, ούτε χτυπήματα, αντιθέτως πρόκειται για ένα άθλημα στο οποίο χρειάζεται περισσότερο εσωτερική δύναμη και σκέψη. Ως ένα πολύ γερό κορίτσι, ήθελε ένα βαρύ άθλημα για να διοχετεύει την ισχυρή προσωπικότητα της και τη δύναμή της, επομένως το τζούντο ήταν ιδανικό για εκείνη.

«Στο τζούντο σέβεσαι τον αντίπαλο. Στο τέλος του αγώνα του δίνεις το χέρι σου και του λες μπράβο σου ήσουν πολύ καλός. Μπορεί να παίξει οποιοσδήποτε αφού καλύπτει όλες τις κατηγορίες κιλών. Το τζούντο κάνει για όλους και είναι άθλημα για μια ζωή.»

Η Ελισάβετ έχει αφιερώσει όλη της τη ζωή στο τζούντο. Δε μπορεί να ασχοληθεί με κάποια μόνιμη εργασία αφού οι υποχρεώσεις της δεν της το επιτρέπουν. Αυτό που επιθυμεί είναι η εισαγωγή της στη σχολή της Αστυνομίας κάτι το οποίο κυνηγάει να επιτύχει μιας και η ρύθμιση της εισαγωγής στα Σώματα Ασφαλείας για τους αθλητές με διακρίσεις ισχύουν μέχρι και τις επιτυχίες για το έτος 2008, κάτι το οποίο η ίδια θεωρεί άδικο και ευελπιστεί να αλλάξει.

«Θεωρώ πως υπάρχουν αρκετά δυναμικές γυναίκες σε χαρακτήρα οι οποίες είναι ανώτερες και από ορισμένους άντρες. Τα αγόρια της ηλικίας μου, όταν καλούνται να με αντιμετωπίσουν με θαυμάζουν και με σέβονται, αντιλαμβάνονται ότι αυτό που κάνω είναι κάτι αξιόλογο και τους αρέσει ότι έχω στόχους και επιτυχίες.

Βέβαια δεν υπάρχουν μόνο οι καλές αντιδράσεις, υπάρχουν και οι κακές, αλλά αυτοί δεν με απασχολούν. Εγώ χρειάζομαι δίπλα μου ανθρώπους που με στηρίζουν γιατί είναι αρκετές οι φορές που λυγίζεις. Έχω την οικογένειά μου και τους φίλους μου αλλά είμαι πολύ σκληρός χαρακτήρας τα περισσότερα τα πέρασα μόνη μου, στις δύσκολες στιγμές βασιζόμουν πάντα στις δικές μου δυνάμεις.»

Όσον αφορά τις δυσκολίες τις οποίες έχει περάσει, θεωρεί πως είναι πολλές με μεγαλύτερη ίσως το θέμα των κιλών και της ζύγισης της. Δε βάζει μακρινούς στόχους αλλά το σήμερα στο οποίο προσπαθεί να κάνει το καλύτερο δυνατό.

Και εμείς της το ευχόμαστε από τα βάθη της καρδιάς μας γιατί η Ελισάβετ αγαπάει τόσο πολύ το τζούντο που η κορυφή θα είναι για εκείνη μια τεράστια δικαίωση.

«Θα ήθελα πολύ να διαδώσω το τζούντο ώστε να το μάθουν και άλλα παιδιά. Θέλω να εμπνεύσω μέσα από την επιτυχία μου ώστε να ασχοληθούν κι άλλα κορίτσια με το άθλημά μου. Πιστεύω ότι αξίζει.»