Ο Τζιγκόρο Κάνο γεννήθηκε το 1860 στην παραθαλάσσια πόλη Μικάγκε και η οικογένεια του μετακόμισε στο Τόκυο το 1871 προκειμένου να αναβαθμίσει την οικονομική της θέση. Η πρώτη γεύση του Κάνο από τις πολεμικές τέχνες ήρθε μέσω ενός οικογενειακού φίλου, του Ριούτζι Καταγκίρι, ο οποίος αργότερα έπεισε τον νεαρό να ξεκινήσει να ασκείται στην Τένσιν Σίνγιο-Ρίου κάτω από την καθοδήγηση του δασκάλου Φουκούντα. Η εξέλιξη αυτή δεν ήταν ιδιαίτερα ευχάριστη για τους γονείς του Κάνο, διότι ο Τζιγκόρο ήταν πάντοτε ασθενικό παιδί, όμως ο ίδιος κατάφερε να πείσει τους γονείς του για τις ωφέλειες των πολεμικών τεχνών και τελικά πήρε την άδεια να αρχίσει να ασκείται με τον Φουκούντα το 1877.
Υπό την καθοδήγηση του σενσέι Φουκούντα (ο οποίος ήταν μαθητής του Ισάο Ματεϊμόν, ιδρυτή του συστήματος), ο Κάνο άρχισε το μακρύ ταξίδι του στον χώρο της σωματικής αγωγής. Το Τένσιν Σίνγιο-Ρίου ήταν ένα σκληρό/μαλακό στιλ Τζουτζούτσου το οποίο, κατά τη διάρκεια της περιόδου Μεϊτζί, δεν έδινε έμφαση στη μάχη αλλά αντίθετα προήγαγε την αρμονία αν και είχε ιδιαίτερη φήμη για τη δημιουργία άριστων μαχητών.
Όταν ο δάσκαλός του πέθανε, ο Κάνο συνέχισε τη μελέτη του στο Τζουτζούτσου της Κίτο-ρίου, υπό την επίβλεψη του Ιικούντο Τσουνετόσι. Το είδος της Κίτο-ρίου που δίδασκε ο Τσουνετόσι ήταν πολύ πιο μαλακό από την προηγούμενη εμπειρία του Κάνο. Ο Τσουνετόσι έδινε ιδιαίτερη έμφαση στο «ραν», την ελευθερία της κίνησης, και πολύ λιγότερη στην έντονη εξάσκηση. Μετά από πολλά χρόνια μελέτης της Κίτο-ρίου, ο Κάνο άρχισε να μελετά και άλλα στιλ τζουτζούτσου, αυτό που θα ακολουθούσε ήταν η προσωπική του προσπάθεια να κάνει το τζουτζούτσου ξανά μέρος της εθνικής κουλτούρας της Ιαπωνίας.
Η προσπάθεια αυτή ξεκίνησε με τον Κάνο να εμπλέκεται στο εκπαιδευτικό σύστημα και στην πολιτική και, τελικά, να παίρνει μια θέση στην νεοσύστατη Ιαπωνική Δίαιτα(Κοινοβούλιο). Ως το 1879 ο Κάνο είχε αποφασίσει ότι είχε έρθει ο καιρός να αναβαθμίσει το τζουτζούτσου. Πίστευε ότι αφετηρία του έπρεπε να είναι το να δημιουργήσει το δυνατότερο πρόγραμμα από κάθε άλλη σχολή και ονόμασε την τέχνη του «Τζούντο». Καθώς η ονομασία αυτή προερχόταν από την Τζουϊκίνσιν-ρίου, χρησιμοποίησε το επίθετο «Κόντοκαν» πριν από την ονομασία της τέχνης. Ο όρος «Κόντοκαν» είναι μια σύνθετη λέξη η οποία αναλύεται στα «κο» (διάλεξη, μελέτη, μέθοδος), «ντο» (δρόμος) και «καν» (αίθουσα ή τόπος), συνεπώς Κόντοκαν σημαίνει «ο τόπος για μελέτη του Δρόμου».
Toν Ιούνιο του 1882 ίδρυσε την πρώτη σχολή Κόντοκαν στο μοναστήρι Έισο-τζι με μόνο εννέα μαθητές τον πρώτο χρόνο. Το αρχικό dojo είχε τατάμι 20 τετραγωνικών μέτρων, το επόμενο έτος είχε διπλασιαστεί και δύο χρόνια αργότερα ο Κάνο έχτισε ένα dojo με τατάμι των περίπου 80 τετραγωνικών μέτρων. Το Κόντοκαν επισημοποιήθηκε ως ίδρυμα το 1909 και λίγο αργότερα άνοιξε και το τμήμα γυναικών και το Κόντοκαν ανέπτυξε πολιτιστικούς συλλόγους και επιτροπές έρευνας. Το 1934 το Κόντοκαν μετακινήθηκε σε άλλο κτίριο. Είχε έκταση 2000 τετραγωνικών μέτρων τατάμι και ανακηρύχθηκε ως η «Μέκκα του Τζούντο». Μεγαλώνοντας σε δημοτικότητα το 1958 πάλι κινήθηκε σε ένα πιο σύγχρονο και ευρύχωρο κτίριο στο οποίο στεγάζεται μέχρι και σήμερα στο Τόκυο. Το ίδρυμα Κόντοκαν όπως λειτουργεί σήμερα έχει εννέα ορόφους στους οποίους λειτουργούν 6 dojos, βιβλιοθήκη, αίθουσες συνεδριάσεων, κέντρο ερευνών, δωμάτια φοιτητών, παρκινγκ, μαγαζιά και μια καφετέρια.
Alice in fight
