Mία σπουδαία επιτυχία πέτυχε πρόσφατα η Brothehood MTF στο AJP Eλλάδος όπου αναδείχτηκε νούμερο 1 σύλλογος της χώρας. Ο Δημήτρης Μαργαριτόπουλος εκ των πρωτεργατών αυτής της επιτυχίας μίλησε για το πρόσφατο επίτευγμα του συλλόγου που ήταν η σημαντικότερη μαζί με αυτή του 2021 στο ΑDCC Spanish National.
«Η σπουδαιότερη μας ομαδική διάκριση είναι σίγουρα η τρίτη θέση στη ομαδική κατάταξη του ADCC Spanish National 2021 μια και όλη η προετοιμασία μας ήταν στα κρυφά(λόγω covid) σε ένα υπόγειο και ταξιδέψαμε μόλις οκτώ άτομα . Καλό να θυμόμαστε αλλά όχι να κολλάμε σε περασμένες επιτυχίες.
Το σημαντικότερο στην πρόσφατη μας επιτυχία είναι ότι καταφέραμε να βγούμε πρώτοι στο AJP – NATIONAL PRO, χτιζοντας μια μεγάλη βαθμολογική διαφορά,όχι με μια πολυάριθμη ομαδα , αλλά με 23 άτομα που αγωνίστηκαν σε Gi & Nogi.
Τα παιδιά παίξανε επιθετικό Jiu Jitsu προσπαθώντας να τελειώσουν κάθε παιχνίδι. Και με αυτή την ευκαιρία θέλω να ευχαριστήσω τους αθλητές μου , που στήριξαν τις επιλογές μου , με εμπιστεύτηκαν σε επιλογές , αποφάσεις και προπονήσεις.
Tωρα απολαμβάνουμε την σεζόν με νίκες και ηττες φυσικά , βλέποντας τι θα κρατήσουμε και τι θα αλλάξουμε. Ως προπονητής τώρα νομίζω πως η σπουδαιότερη επιτυχια μου είναι η ομαδική δουλειά που κάνουμε , και η αφοσίωση που τα μέλη της αγωνιστικής μου ομαδα έχουν μεταξύ τους», αναφέρει στα πρώτα του λόγια ο Μαργαριτόπουλος που αποκαλύπτει τους στόχους του από εδώ και στο εξής:
«Τώρα επόμενος στόχος είναι η διάρκεια. Tην τελευταία τετραετία έχουμε καταφέρει ως σύλλογος να βρισκόμαστε ανάμεσα στους κορυφαίους σε κάθε διοργάνωση.
Tο βασικό είναι να προσπαθήσουμε αυτό να κρατήσει όσο περισσότερο ,να κρατήσουμε αυτή την ποιότητα στις επόμενες φουρνιές αθλητών μας.
Τα πιο κοντινά πρωταθλήματα είναι το ευρωπαϊκό Nogi που θα θέλαμε να επαναλάβουμε επιτυχίες των προηγούμενων χρόνων και γιατί όχι μεγαλύτερες αλλά και το πανελλήνιο Gi & Nogi που έχει το ενδιαφέρον ότι θα είναι ένα Σαββατοκύριακο , αρκετά διαφορετικό και θέλω πολύ να δω το πως η ομαδα μου αλλά και οι άλλες ομάδες θα το διαχειριστούν .
Αλλάζει πολύ το να παίζεις και τα δύο σε ένα Σαββατοκύριακο . Δείχνει πολλά όταν κουρασμένος από το ένα πρέπει να παλέψεις στο άλλο , η αν όταν έχεις βγει πρώτος στο ένα από τα δύο (Gi /Nogi ) έχεις την διάθεση να τσαλακωθείς την επόμενη μέρα».
Σε ερώτηση του Fightsports.gr πόσο δύσκολο είναι να συνδυάσει κανείς το αγωνιστικό κομμάτι με την προπονητική, ο Μαργαριτόπουλος ήταν ειλικρινής.
«Δεν μπορώ να τα συνδυάσω(γέλιο). Είναι πολύ δύσκολο και αναγκαστικά το κομμάτι του αθλητή πολλές φορές μένει πίσω. Το κρύβω όσο καλύτερα μπορώ αλλά δεν είναι το ίδιο με κάποιον που κάνει μόνο αυτό.
Από την μια έχεις προσωπικούς στόχους και από την αλλη αθλητές που θέλουν όλο το χρόνο του κόσμου και καλά κάνουν.
Πλέον οι περισσότεροι αθλητές μου είναι σε θέση να κυνηγήσουν πράγματα σε πολύ καλά επίπεδα όποτε αρκετές φορές μένω πίσω , χωρίς να με στεναχωρεί .
Ίσα ίσα κάποια παιδιά μου θα με ξεπεράσουν(εάν δεν συμβαίνει είδη )και στην τελική αυτός είναι και ο στόχος ενός προπονητή που θέλει να κάνει καριέρα. Τουλάχιστον είμαι τυχερός και οι αθλητές μου νιώθω οτι με αγαπάνε και να με τραβάνε και στις δύο αυτές καριέρες».
Ο Δημήτρης Μαργαριτόπουλος συνεργάζεται για πολλά χρόνια με τον αδερφό του Σπύρο και η χημεία μεταξύ τους είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της επιτυχίας τους.
«Η συνεργασία με τον Σπύρο τον αδερφό μου με έχει βοηθήσει σε πολλά επίπεδα και σαν αθλητή και σαν προπονητή. Με βοήθησε να μαθαίνω και να ψάχνω πράγματα πάνω στην προπονητική καθώς πάντα μικρότερος τον ρωτούσα πολύ και πολλά .
Πλέον έχουμε δύο χώρους το Brotherhood- Striking Project, και Grappling Project αρκετά κοντά το ενα στο άλλο προσπαθώντας ο καθένας να εξελίξουμε τους αθλητές μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο».
Tέλος ο Μαργαριτόπουλος τονίζει πως η φλόγα του μαχητή δεν έχει σβήσει από μέσα του, αφήνοντας ανοιχτό παράθυρο επιστροφής.
«Πλέον 32 και ακόμα δεν έχω χάσει την διάθεση να αγωνίζομαι αλλά επίσης και ο χρόνος προπόνησης μου προορίζεται στο έδαφος μιας και νομίζω ότι μπορώ να κάνω 1-2 πραγματάκια ακόμα.
Η Ελλάδα έκανε θαύματα τα τελευταία χρόνια στις ΜΜΑ (βλέπε Αντρέα και Ελινα και ποσα αλλά παιδια που διαπρέπουν εκτος συνόρων) και νομίζω οι φάνς δικαιολογημένα δεν με νοσταλγούν και πολύ.
Σίγουρα με γοητεύει η ιδέα να επιστρέψω με το έδαφος που έχω τώρα , αλλά αν ρίξω προπονήσεις σε striking και MMA θα αφήσω πίσω αλλά κομμάτια που στην φάση που βρίσκομαι είναι πολύτιμα .
Μακάρι να μην χρειαζόταν να δουλεύω τόσες ώρες και θα ήταν διαφορετικά , αλλά σίγουρα υπάρχει στο μυαλό μου. Σας ευχαριστώ παρά πολύ για την φιλοξενία».
