29/03/2024

Fight Academy: Πυγμαχική θέση μάχης – Πάνω τα χέρια ή κάτω;

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τους οπαδούς της πυγμαχίας

To Fight Academy και ο Βασίλης Οικονόμου απαντούν στο ερώτημα αν πρέπει ο πυγμάχος να έχει πάνω η κάτω τα χέρια στην θέση μάχης. Βλέπουμε πολλές φορές στο επαγγελματικό μποξ τους αθλητές να μην έχουν τα χέρια ψηλά, ωστόσο ακολουθούν κάποιους κανόνες για να μην είναι ευάλωτοι στις επιθέσεις των αντιπάλων. Αναλυτικά:

Πολύς λόγος γίνεται για το ποια είναι η πιο αποτελεσματική θέση μάχης για έναν πυγμάχο. Η πιο ορθόδοξη  πυγμαχική θέση με τα χέρια ψηλά ή η πιο ανοιχτή με τα χέρια χαμηλά (τύπου Mayweather) και με διαρκείς αλλαγές στη θέση τους ανάλογα με τις συνθήκες; Η καθεμία έχει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της, οπότε ας τις αναλύσουμε ξεχωριστά ώστε να ξεκαθαρίσουμε λίγο το τοπίο.

Βασική πυγμαχική θέση με τα χέρια ψηλά:

Αποτελεί την πιο ορθολογική προσέγγιση και ασφαλώς τη θέση μάχης με το λιγότερο ρίσκο. Τα χέρια είναι μπροστά από το πρόσωπο και το σώμα δυσκολεύοντας τον αντίπαλο να βρει τον στόχο του. Η απόσταση που πρέπει να διανύσουν για να καλύψουν ελεύθερα σημεία είναι μικρή, άρα ο χρόνος αντίδρασης που απαιτείται για άμυνα πολύ λίγος. Έτσι, τα μπλοκ και γενικότερα οι άμυνες εκτελούνται γρήγορα, ενώ η προληπτική παρουσία των χεριών στα ευαίσθητα σημεία (σαγόνι, συκώτι, κλπ.) αποτελούν ισχυρή άμυνα, ιδιαίτερα για τα χτυπήματα που ο πυγμάχος δε θα προλάβει να «δει». Όσο, όμως, ασφαλής είναι αυτή η θέση άλλο τόσο και προβλέψιμη.

Πυγμαχική θέση μάχης με τα χέρια χαμηλά:

Το ρίσκο που έχει ο αθλητής που χρησιμοποιεί αυτή τη θέση μάχης είναι μεγαλύτερο. Οι άμυνες που θα «βγάλει» ο πυγμάχος θα πρέπει να είναι πολύ περισσότερες με το σώμα, ώστε να καλύψει το κενό που αφήνουν τα χέρια αφού βρίσκονται αρκετά μακριά από τα ευαίσθητα σημεία που χρήζουν προστασίας. Η κίνηση με τα πόδια θα πρέπει να είναι διαρκής. Ο χρόνος αντίδρασης  του πυγμάχου πρέπει να είναι άμεσος.  Τα περισσότερα χτυπήματα που δε θα αποφύγει με το σώμα, τη μέση, τα πόδια και σπανιότερα με τα χέρια βρίσκουν στόχο «καθαρά». Οι επιθέσεις που βγάζει ο πυγμάχος, όμως, είναι απρόβλεπτες και μπορεί να κτυπάει από κάθε γωνία. Ο αντίπαλος πολλές φορές δέχεται χτυπήματα που δεν έχει δει, διότι απλά δεν μπορεί να ξέρει από ποιο σημείο θα ξεκινήσει η κάθε επίθεση.

Ποια θέση μάχης πρέπει να επιλέξεις και ποια πρέπει να διδάσκεται από τους προπονητές;

Η πληροφόρηση που υπάρχει στις μέρες μας μέσα από το διαδίκτυο είναι πολύ χρήσιμη, αλλά μπερδεύει πολλές φορές τους πυγμάχους που προσπαθούν να μιμηθούν αγωνιστικά στυλ, τα οποία όμως δεν μπορούν να υποστηρίξουν. Ο αθλητής πρέπει να έχει πλήρη εμπιστοσύνη στον προπονητή του που θα προσπαθήσει να εκμαιεύσει το καλύτερο αγωνιστικό στυλ γι’ αυτόν. Αυτό είναι απαραίτητο στοιχείο για την επιτυχία του.
Από την άλλη, ένα σύνηθες λάθος που γίνεται από τους  προπονητές είναι ότι διδάσκουν δογματικά το αγωνιστικό στυλ που οι ίδιοι είχαν. Αυτό είναι δείγμα ότι δεν έχουν ωριμάσει προπονητικά ώστε να δουν όλο το εύρος του αθλήματος και συνεχίζουν να σκέπτονται ως οι εγωιστές αθλητές που (καλώς) ήταν. Στα πρώτα βήματα των αρχάριων πυγμάχων πρέπει να διδάσκεται η ορθολογική θέση μάχης η οποία έχει πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά (με μικρές διαφορές στις πυγμαχικές σχόλες – χώρες).

Στην εξέλιξη, όμως, του αθλητή τα σωματικά χαρακτηριστικά , η αναλογία ύψους βάρους, όπως και οι ιδιαίτερες ικανότητες του όπως αντανακλαστικά, δύναμη, αντίληψη, αίσθηση του ρυθμού κλπ. πρέπει να αποτελούν οδηγό για τον προπονητή και το στυλ πυγμαχίας που θα εφαρμόσει ο αθλητής του.  Δεν πρέπει, όμως, ποτέ να ξεχνάει ότι η πυγμαχία είναι έμπνευση και δημιουργία και με γνώμονα αυτό να επιτρέπει στους πυγμάχους του τη δημιουργική έκφραση μέσα από το άθλημα.