28/03/2024

Σαν σήμερα πέφτει για πρώτη φορά ο θρύλος του ΜΠΟΞ John L. Sullivan

Ένας από τους πιο σπουδαίους θρύλους της πυγμαχίας και ο πρώτος αθλητής που έβγαλε 1.000.000 δολάρια, σαν σήμερα πριν από 125 χρόνια γνώρισε την πρώτη και τελευταία ήττα της τρομερής καριέρας του.


Αν και σήμερα οι περισσότεροι θα τον γνωρίσουν από την καρικατούρα του «υπερβολικά σκληρού άνδρα», ο John L. Sullivan ήταν στο ζενίθ του ένας τεράστιος αστέρας στις ΗΠΑ.

Ιρλανδικής καταγωγής, με έδρα την Βοστόνη και με όπλο ένα φοβερό δεξί χέρι, ο Sullivan έγινε ο τελευταίος παγκόσμιος heavyweight πρωταθλητής της πυγμαχίας με γυμνά χέρια (London Prize Rules) και ο πρώτος παγκόσμιος Heavyweight πρωταθλητής της «νέας» πυγμαχίας με τους «Marquess of Queensberry Rules» που εξελίχθηκαν και στην σημερινή επαγγελματική πυγμαχία.

Μετά από 43 επίσημες μάχες, χωρίς καμία ήττα και αφού είχε μείνει εκτός δράσης για 3 χρόνια, ο 34χρονος τότε Sullivan θα επιστρέψει στο ρινγκ για να υπεραπιστεί τον τίτλο του απέναντι στον ταλαντούχο αλλά πολύ πιο άπειρο στα χαρτιά  James «Gentleman Jim» Corbett που μόλις είχε συμπληρώσει 9 μάχες.

Με την αλλαγή των κανόνων, από τους πιο βάρβαρους και παράνομους κανόνες του Λονδίνου με τα γυμνά χέρια, στους νόμιμους και πιο αθλητικούς κανόνες του Queensberry, το ίδιο το άθλημα της πυγμαχίας είχε αρχίσει να αλλάζει και αυτή η μάχη σηματοδοτούσε το πέρασμα του αθλήματος, από το «σκοτάδι» και τον υπόκοσμο, στον χώρο των επαγγελματικών σπορ και της νομιμότητας.

Οι ίδιοι οι μαχητές εκπροσωπούσαν τις δύο πλευρές άψογα. Ο Sullivan, το φτωχόπαιδο της Βοστόνης, με τα βαριά χέρια και το πιο αργό και μονοκόμματο στυλ έμαθε να παίζει μποξ στους δρόμους και τις φασαρίες. Από την άλλη ο Corbett δεν είχε παίξει ποτέ χωρίς γάντια και έμαθε την πυγμαχία σε ένα κανονικό γυμναστήριο με έναν κανονικό προπονητή ενώ ήταν απόφοιτος του Κολεγίου που του επέτρεπε να μιλάει με… σωστή γραμματική, γεγονός που του έδωσε και το παρατσούκλι του «gentleman Jim».

O Sullivan ξεκίνησε την μάχη με φουλ επίθεση προσπαθώντας να «πάρει το κεφάλι» του Corbett όσο πιο γρήγορα μπορούσε όμως ο «Gentleman» είχε ήδη καταστρώσει ένα σχέδιο. Σύμφωνα με τα όσα έγραψε ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του, ξέροντας ότι αν ο αντίπαλος του τον στριμώξει στην γωνία σε προχωρημένο γύρο όταν θα είναι κουρασμένος και ζαλισμένος, ο Corbett αποφάσισε να αφήσει τον Sullivan να κάνει το παιχνίδι του όσο ο ίδιος ήταν φρέσκος ώστε να τον διαβάσει καλύτερα και να ξέρει τι τον περιμένει. Βλέποντας το πως πήγαινε να βγάλει το δυνατό του δεξί χέρι ο Corbett στους πρώτους γύρους τον άφηνε να τον πιέσει μέχρι την γωνία και στο κατάλληλο timing απομακρυνόταν αφήνοντας τον αντίπαλο του να βρίσκει μόνο αέρα.

Όμως ήξερε ότι δεν θα μπορούσε να κερδίσει τον αγώνα μόνο με αποφυγές. Στον τρίτο γύρο αποφάσισε να περάσει το πρώτο του χτύπημα και έπρεπε να είναι τόσο καλό ώστε να κερδίσει τον σεβασμό του αντιπάλου του.

Ακολουθώντας ακριβώς την ίδια διαδικασία τον άφησε να πιέσει και την κατάλληλη στιγμή αφού προσποιήθηκε άλλη μια αποφυγή ο Corbett εξαπέλυσε ένα φοβερό αριστερό ντιρέκτ στον ορθάνοιχτο αντίπαλο του που είχε λανθασμένα πειστεί ότι δεν κινδυνεύει. Ακολούθησε ένα σερί χτυπημάτων και στο τέλος του γύρου η μύτη του Sullivan ήταν σπασμένη.

Από εκείνη τη στιγμή και μετά ο Corbett έκανε μια επίδειξη των μοντέρνων τεχνικών του χρησιμοποιώντας το τζαμπ του, δουλεύοντας το σώμα και περνώντας μια ποικιλία χτυπημάτων που άφησε το κοινό να παραμιλά για κάτι που δεν είχε ξαναδεί ποτέ.

Ήταν στον 21 γύρο που ο Corbett βρήκε τελικά την ευκαιρία του απέναντι στον εξουθενωμένο Sullivan και με ένα δυνατό σερί τον έριξε με το πρόσωπο στο καναβάτσο πετυχαίνοντας την σπουδαιότερη νίκη της καριέρας του.

 

Y.Γ. Σας θυμίζει κάτι η εξέλιξη της μάχης;