Πολεμικές Τέχνες-Μαχητικά Σπορ! Ένας κόσμος διαφορετικός, ζόρικος, γεμάτος πειθαρχία, αυτοσυγκέντρωση και με ανώτερο σκοπό έναν κώδικα τιμής που εκπροσωπεί η κουλτούρα αυτών των αθλημάτων.
Καρατε, ζιου-ζιτσου, παγκράτιο, πυγμαχία, mma(mixed martial arts), είναι κάποιες από τις τέχνες που αναπτύσσονται όλο και περισσότερο. Η ενασχόληση με τις πολεμικές τέχνες διαμορφώνει ολοκληρωμένους ανθρώπους, δυνατές προσωπικότητες. Ανθρώπους με ανεπτυγμένο πνευματικό κόσμο και με έντονα τα χαρακτηριστικά του μαχητή.
Αν έχεις πατήσει έστω και μια φορά στο ρινγκ ή στο ντοτζο (χώρος εξάσκησης παλαιστικών αθλημάτων) θα ξέρεις ότι η αδρεναλίνη ανεβαίνει στα ύψη, η καρδιά χτυπάει στα κόκκινα και κάθε φορά ξεπερνάς τον εαυτό σου και τα όρια σου. Αν πάλι δεν έχει τύχει να ζήσεις αυτή την εμπειρία, τότε οφείλεις να το κάνεις έστω για μια φορά στη ζωή σου.
Ανέκαθεν μιλούσα με ρομαντισμό για τα μαχητικά σπορ και πάντα ανατριχιάζω όταν περιγράφω αγώνες άλλων αθλητών ή και δικούς μου σε κάποιον τρίτο. Ο λόγος απλός. Η διαδικασία ενός αγώνα μαχητικού αθλήματος είναι σπουδαία. Είναι ολόκληρη ιεροτελεστία που σίγουρα απώτερο σκοπό έχει την νίκη μα ακόμα και αν δεν βγεις νικητής, κατεβαίνεις πιο ώριμος από το ρινγκ.
Σε τούτο το κείμενο θα περιγράψω λοιπόν μια μέρα αγώνα. Αποφάσισα να επιλέξω το άθλημα της πυγμαχίας για τον απλούστατο λόγο οτί είναι η βάση πολλών μαχητικών σπορ, είναι αρχαίο άθλημα και με βάση την ιστορία οι Αρχαίοι Έλληνες το εκτιμούσαν ιδιαιτέρως.
Κυριακή πρωϊ λοιπόν, φτάνεις στο κλειστό γυμναστήριο. Αγόρια και κορίτσια από 17 εως 37 ετοιμάζονται να αγωνιστούν για μια θέση στο Πρωτάθλημα. Σε κάθε γωνία του σταδίου βλέπεις αθλητές να κάνουν σκοινάκι, μιας και είναι ο καλύτερος τρόπος για ζέσταμα. Νεαρούς να ακούνε μουσική στα ακουστικά τους και να επικεντρώνονται στον στόχο τους που είναι η διάκριση. Άλλοι πάλι, εξουθενωμένοι από τις δίαιτες που έκαναν την προηγούμενη μέρα για να φτάσουν τα κιλά της κατηγορίας τους, τρώνε επιφυλακτικά λίγο σοκολάτα και ακούνε τις συμβουλές του προπονητή τους.
Έχει πάει 11 μιση και η πρώτη κατηγορία αυτή των 54 κιλών γυναικών ετοιμάζονται να αγωνιστούν. Χτίσε την εικόνα! Ακούς το όνομα σου στα μεγάφωνα, είσαι ο επόμενος αγώνας. Ο προπονητής σου δένει τα μπανταζ (προστατευτικοί επίδεσμοι μέσα από τα γάντια), φοράς την μασέλα σου. Σου βάζουν βαζελίνη γύρω από τα μάτια και τα ζυγωματικά για να μην σκιστείς εύκολα. Τέλος σου φοράνε την προστατευτική κάσκα. Έφτασε η ώρα, ανεβαίνεις τα τρια σκαλοπάτια που οδηγούν στο ρινγκ. Είσαι στην μπλε γωνία. Ο αγώνας έχει διάρκεια 12 λεπτά (4 γύροι των τριών λεπτών). Ο διαιτητής ελέγχει τα γάντια και την μασέλα σου. Σε λιγότερο από ένα λεπτό θα ριχτείς στην μάχη. Και το ξέρεις ότι θα ναι ζόρικα. Χτυπάει το καμπανάκι. Τέρμα τα ψέματα, έφτασε η ώρα να δείξεις τι έμαθες και να σταθείς στα πόδια σου μέχρι τέλους.
Λοιπόν άκου πως έχουν τα πράγματα! Στον πρώτο γύρο, σου κόβονται τα πόδια, η καρδιά χτυπάει γρήγορα και ακόμα και αν έχεις την καλύτερη φυσική κατάσταση νιώθεις κομμένος απλά και μόνο γιατί το άγχος σε καταβάλει. Τα 3 λεπτά του πρώτου γύρου περνάνε χωρίς πολύ επαφή, με μερικές προσποιήσεις και με μερικά χαλαρά χτυπήματα. Είναι γύρος αναγνώρισης με τον αντίπαλο. Ένα είδος γνωριμίας. Στο 1 λεπτό μπρεηκ που έχεις πας στην γωνία, πίνεις δυο γουλιές νερό και ακούς τις οδηγίες του προπονητή. Κακά τα ψέματα εκείνος θα σε σώσει τούτη την δύσκολη ώρα.
Ξεκινάει ο δεύτερος γύρος. Αναπόφευκτα τώρα θα παλέψεις, θα δεχτείς και θα δώσεις χτυπήματα. Είσαι μέσα στο ρινγκ του Πρωταθλήματος και πρέπει να πάρεις το παιχνίδι. Ο διαιτητής ελέγχει τις εξελίξεις. Ενώ οι κριτές που κάθονται περιμετρικά του ρινγκ μαζεύουν τα σημεία (τρόπος πόντων). Δίνεις ένα δεξί ίσιο δυνατό, τρως την κόντρα. Ζαλίζεσαι, αλλά παίρνεις ανάσα και συνεχίζεις. Το έχεις μάθει άλλωστε αυτό να μην τα παρατάς στα δύσκολα. Τέλος δεύτερου γύρου.
Στον τρίτο γύρο, έχεις κουραστεί αλλά ξέρεις ότι πρέπει να τα δώσεις όλα. Πολλά χτυπήματα και από σένα και από τον αντίπαλο. Λίγο αίμα από την μύτη, προσπαθείς να ακούς τις οδηγίες του δασκάλου. Εκείνος απέξω βλέπει που πρέπει να χτυπήσεις. Καταφέρνεις και τον ακούς προσεκτικά και περνάς ένα καταπληκτικό χτύπημα στο σαγόνι του αντιπάλου. Ναι, τα καταφέρνεις μια χαρά.
Τελευταίο μπρεηκ ενός λεπτού. Στην γωνία οι τελευταίες οδηγίες. Ο προπονητής πλεον δεν σου μιλάει για τεχνική αλλά σε εμψυχώνει να παλέψεις με θάρρος και πίστη στον εαυτό σου. Ρίχνεις μια κλεφτή ματιά στην κερκίδα. Είναι όλοι εκεί, γονείς, φίλοι, συναθλητές. Θα παίξεις για σένα και για εκείνους. Τέταρτος γύρος λοιπόν και είσαι ένα βήμα πριν το τέλος του παιχνιδιού. Παίρνεις βαθιά ανάσα, σφίγγεις τα δόντια και πλησιάζεις τον αντίπαλο, τον προκαλείς να ριχτείτε στην μάχη δίχως όρια. Πονάς αλλά δεν σε νοιάζει, θολώνεις πια, ζαλίζεσαι, βλέπεις μόνο τα φώτα του γηπέδου και απλά πετάς χτυπήματα με την ψυχή σου. Το σώμα δεν δίνει εντολές τώρα. Όλα είναι θέμα θάρρους και θέλησης. ΝΤΡΡΡΡΙΙΙΝ. Καμπανάκι και τέλος του αγώνα.
Δεν έχει σημασία αν κέρδισες ή έχασες. Επιτυχία δεν είναι απαραίτητα η νίκη. Επιτυχία είναι το καλό παιχνίδι. Το παραπάνω αποτελεί μια περιγραφή ενός πυγμαχικού αγώνα. Το πώς το βιώνει ένας αθλητής. Τα μαχητικά σπόρ είναι αθλήματα που ξυπνάνε πολλά ένστικτα. Δεν σου δίνουν περιθώρια να είσαι αδρανής και μαλθακός την ώρα του αγώνα. Το παραπάνω είναι εικόνα ενός πυγμαχικού αγώνα μέσα από τα δικά μου μάτια. Οι αγώνες πολεμικών τεχνών είναι τρόπος ζωής, είναι εξάρτηση.
Αυτός που βρίσκει το θάρρος και μπαίνει στο ρινγκ, πρέπει να τα έχει καλά με τον εαυτό του για να το κάνει. Η διαδικασία ενός πυγμαχικού αγώνα δεν μπορεί να συγκριθεί με έναν οποιονδήποτε αθλητικό αγώνα. Σκέψου κάτι. Μπαίνεις στο ρινγκ για να παλέψεις και να πονέσεις. Χρειάζεται τρομερή προετοιμασία σωματική και άλλη τόση ψυχολογική. Τα παιδιά των πολεμικών τεχνών είναι αληθινοί μαχητές που ξεπερνάνε τα όρια. Μακάρι στην Ελλάδα της έντασης και υπερέντασης να βρεθούν εκείνοι που θα δώσουν την σημασία που αξίζει σε αυτά τα σπορ και θα αναδείξουν τους αθλητές εκείνους που με τη δύναμη ψυχής που έχουν παλεύουν κάθε μέρα, για μια δίακριση, για μια ευκαιρία, για ένα καλύτερο αύριο.
Η πυγμαχία και τα μαχητικά σπορ σε μαθαίνουν να ξεπερνάς τον εαυτό σου, τους φόβους σου και τα όρια σου. Σε μαθαίνουν να παλεύεις μέχρι το τέλος. Να πατάς στα πόδια σου και να κάνεις πέρα ανασφάλειες και αμφιβολίες. Άλλωστε μέσα στο ρινγκ είσαι μόνος, εσύ, η ψυχή σου και η δύναμη που κρύβεις. Όσο για τον προπονητή που σε καθοδηγεί από την γωνία, αν δεν έχεις την ωριμότητα να τον ακούς τότε τζίφος. Με λίγα λόγια τα μαχητικά αθλήματα σε σκληραγωγούν και σε προετοιμάζουν για μάχες εντός και εκτός καναβάτσου. Σε ολοκληρώνουν ως άνθρωπο και σου δείχνουν τον δρόμο μέσα από τον οποίο θα γίνεις πιο σοφός και έτοιμος να αντιμετωπίσεις οτιδήποτε βρεθεί μπροστά σου.
