Ο κορυφαίος Έλληνας πυγμάχος, Μιχάλης “Mighty Mike” Αρναούτης αποκαλύπτεται στο πιο μαχητικό πόρταλ της χώρας, fightsports.gr ρίχνοντας ανυπέρβλητα κροσέ με τις απαντήσεις γύρω από θέματα που απασχολούν την πυγμαχική κοινωνία του τόπου μας.Ο αθλητής που με τις ικανότητές του έχει ξεσηκώσει στάδια και στάδια στις αχανές ΗΠΑ συγκινείται με τη στήριξη που έχει δεχτεί από τους Έλληνες της ομογένειας…Με την εφ’όλης της ύλης συνέντευξή του στο fightsports.gr αποκαλύπτει πτυχές του χαρακτήρα του, το πώς αντιμετωπίζει τους αντιπάλους του μέσα στο ρινγκ, τα όνειρά του για το μέλλον, την οικογένεια και φυσικά την αρχή του υπέροχου ταξιδιού του σ’ ένα από τα πιο δημοφιλή αθλήματα στις ΗΠΑ, πράγματα δηλαδή που μέχρι στιγμής δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας… Διαβάστε κατ’αποκλειστικότητα και για την τελευταία μάχη που έδωσε ο Mike, αλλά και για τη ρεβάνς στην οποία έπεται… πόλεμος!!!
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΟΡΥΦΑΙΟΥ
Αν και για τον Μιχάλη Αρναούτη οι συστάσεις είναι περιττές, καθώς το όνομά του έχει συνδεθεί άρρηκτα με τον όρο πυγμαχία στην Ελλάδα αξίζει να αναφέρουμε για το τυπικό της υπόθεσης ποιος είναι πραγματικά ο δικός μας “Mighty Mike” μέσω των διακρίσεων του, που αν μη τι άλλο για έναν αθλητή του βεληνεκούς του αποτελούν και την αυτού κάθε αυτού ταυτότητά του.
Πάμε λοιπόν… ο Mike γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου του 1979 στην Αθήνα και τα τελευταία δώδεκα χρόνια είναι μόνιμος κάτοικος Νιού Τζέρσεϊ, αφού όντας επαγγελματίας στο είδος οι υποχρεώσεις του τον κρατούν στις ΗΠΑ.
Την καριέρα του στην πυγμαχία, ο Μιχάλης την ξεκίνησε από ένα “σχολείο” του χώρου, που είναι μέχρι και σήμερα. Ο λόγος για το τμήμα πυγμαχίας της Ερασιτεχνικής ΑΕΚ όπου ο καταξιωμένος μποξέρ έριξε τις πρώτες σταγόνες του ιδρώτα του.Το 1999 κι αφού στην Ελλάδα δεν είχε μείνει κάτι άλλο για να… σαρώσει πέρασε στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού όπου και διαπρέπει μέχρι σήμερα. Στο ενεργητικό του ο Αρναούτης είναι κάτοχος του τίτλου WBO–NABO, ενώ το 2007 έφτασε σε σημείο να διεκδικήσει τον τίτλο WBO.
Επίσης, ως γνωστών το μποξ στις ΗΠΑ είναι “θρησκεία” έχει αναρίθμητους οπαδούς και μοιράζει διακρίσεις. Ποιες έχει όμως ο “Mighty Mike” στην “τροπαιοθήκη” του;
*Σέρι 18 νικών στην πορεία του στην Αμερική.
*Νούμερο 1 στην επαγγελματική λίστα της W.B.O.
*Στην πρώτη δεκάδα των επαγγελματικών λιστών στις W.B.A, W.B.F., E.B.U.
*Πιο τηλεοπτικός πυγμάχος το 2004 (κανάλι SHOWBOX του κολοσσού του NBC).
*Καλύτερο νοκ-άουτ για το 2005 (ESPN).
*Καλύτερος πυγμάχος της χρονιάς του 2005 (ESPN).
*Καλύτερος αριστερόχειρας στον κόσμο (στατιστική υπηρεσία επαγγελματικής πυγμαχίας των ΗΠΑ).
Με απλά λόγια, χωρίς φανφάρες και στα Αγγλικά: “Mighty Mike Arnaoutis… simply the best”
Απολαύστε τη συνέντευξη που έδωσε αποκλειστικά για το fightsports.gr ο Αρναούτης:
Μιχάλη, καλησπέρα και σε ευχαριστούμε που τιμάς με την παρουσία σου το fightsports.gr. Είναι ιδιαίτερη χαρά να σε φιλοξενούμε στο μαχητικό μας πόρταλ και να ακούμε το πρώτο καμπανάκι του δικού μας αγώνα που ξεκινάει, σήμερα, με εσένα καλεσμένο.
Πρώτα απ’όλα σας ευχαριστώ εγώ για τη φιλοξενία, με τιμά ιδιαίτερα που ξεκινάτε με εμένα παρέα στην κατηγορία της πυγμαχίας… Σας εύχομαι καλή δύναμη, καλό κουράγιο και να μη λυγίσετε στον αγώνα σας! Να μη χάσετε το στόχο σας, γιατί οι πραγματικοί πρωταθλητές δεν χάνουν το στόχο τους… Ο δρόμος της επιτυχίας είναι ένας και μην απογοητεύεστε. Όχι μόνο για μένα, αλλά για όλους τους αθλητές είναι χαρά μας να “γεννιούνται” τέτοια σάιτ, όπως το fightsports.gr, και ειδικά στην Ελλάδα.
Οι ευχές σου είναι “φυλαχτό” για μας Mike και σε ευχαριστούμε ιδιαίτερα. Πάμε λοιπόν, να μιλήσουμε για πυγμαχία και να μπούμε απευθείας στα βαθιά της ελληνικής πυγμαχικής καθημερινότητας. Ο επαγγελματίας Αρναούτης, πώς τα βλέπει από τη δική του πλευρά τα πράγματα στη χώρα την οποία έκανε ο ίδιος τα πρώτα του βήματα;
Δυστυχώς, από τότε που ξεκίνησα εγώ και μέχρι σήμερα κάποιοι άνθρωποι παραμένουν στις ίδιες θέσεις, αφήνοντας την ελληνική πυγμαχία στη στασιμότητά της. Πρέπει κάποια στιγμή να γίνει η ανανέωση και στο χώρο υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να το κάνουν, αλλά δεν θα ήθελα να τους ονοματίσω. Αν δεν αλλάξει κάτι, δυστυχώς σε λίγο καιρό θα στερούμαστε και από ποικιλία αθλητών!
Μιλώντας και την ποδοσφαιρική διάλεκτο μας έδωσες… πάσα ακριβείας για να σε ρωτήσουμε αν η Ελλάδα έχει ταλέντο στην πυγμαχία…
Ταλέντο έχει, και μάλιστα μπόλικο. Λείπει όμως κάτι που είναι το βασικό συστατικό της ιστορίας όλης, το κίνητρο. Έτσι όπως λειτουργεί το σύστημα απομακρύνει τους νέους από το χώρο για τον απλούστατο λόγο ότι στις μέρες μας ένα παιδί θα δυσκολευτεί ιδιαίτερα να ασχοληθεί, αφού τα οικονομικά του δεν του το επιτρέπουν. Θα προτιμήσει να πάει στο σχολείο ή ακόμα και να δουλέψει από μικρός για να ζήσει. Όταν σου λένε να κατέβεις για 300 ευρώ να παίξεις, το κάνεις και στο τέλος δεν τα δίνουν κιόλας, πού να βρεις διάθεση να συνεχίσεις;
Υπό αυτές τις συνθήκες θα έδινες την ευκαιρία ποτέ στον φίλαθλο κόσμο της πυγμαχίας στην Ελλάδα να σε δει σ’έναν αγώνα σου εντός έδρας;
Μετά την ήττα που… φάγαμε με το “Λέγκασι” είμαι επιφυλακτικός ως προς τις εγχώριες συμφωνίες μου. Αν είναι να γίνει κάτι, αυτό θα γίνει με απόλυτο επαγγελματισμό. Την ύπαρξη δηλαδή συμβολαίων που θα υπογραφούν παρουσία δικηγόρων. Όταν στηθούν τέτοιες βάσεις, τότε πολύ ευχαρίστως να το συζητήσουμε. Άλλωστε, μου είχε πει κάτι ένα συγγενικό μου πρόσωπο μετά τη μη διεξαγωγή του “Λέγκασι” και είχε απόλυτο δίκιο: “Εσύ είσαι επαγγελματίας… Τι δουλειά έχεις με τους ερασιτέχνες;”
Με το χέρι στην καρδιά, υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να δώσουν διαφορετική εικόνα στην ελληνική πυγμαχία;
Στο είπα και πριν… Ναι, υπάρχουν και να σου πω την αλήθεια καλό είναι να τους αναφέρω. Οι κ.κ. Στεφανόπουλος, Μαρκάκης και Λειβάδης. Και οι τρεις τους είναι καλοί άνθρωποι και κάνουν φιλότιμη δουλειά, όμως η ανανέωση κάπου κολλάει. Μάλλον στο οικονομικό, γιατί οι μέρες που διανύει η χώρα δεν είναι και οι καλύτερες. Το είδα και στην Ολυμπιάδα…
Τι είδες δηλαδή στην Ολυμπιάδα και σε… φρίκαρε;
Έμαθα ότι μέλη της δικής μας αποστολής δεν είχαν τα απολύτως απαραίτητα όπως είναι παπούτσια, όργανα γυμναστικής ακόμα και ακόντια! Εδώ θα μου πεις πήρε ο Ηλιάδης μετάλλιο, ξανά, και δεν είχε κόσμο στο αεροδρόμιο να τον υποδεχτεί… Αυτή είναι η δύσκολη ελληνική πραγματικότητα στην πιο απλή της μορφή. Αυτό που με στεναχωρεί όμως είναι ότι ακόμα και σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ που λόγω κάποιων συνθηκών έμειναν πίσω μερικά χρόνια, τελικά έχουν καταφέρει να έχουν Ολυμπιονίκες στην πυγμαχία, όπως για παράδειγμα η Ουκρανία!
Μιας και ανέφερες την Ουκρανία είναι αλήθεια πώς εκεί, στο Κίεβο έπαιξες τον πρώτο σου επαγγελματικό αγώνα;
Αλήθεια είναι… Εκεί ξεκίνησα την επαγγελματική μου καριέρα, αφού δεν μου έδιναν άδεια στην Ελλάδα λόγω του ότι το άθλημα βρίσκεται σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Πήγα στην Ομοσπονδία της Ουκρανίας και μου έδωσαν αυτή την άδεια να παίξω, ενώ εδώ με είχαν κόψει από αγώνες στο Λονδίνο.
Mike, μιας και πήγε η κουβέντα στην αρχή της καριέρας σου, ποιο θα ήθελες να είναι το τέλος αυτής;
Δεν σκέφτομαι να σταματήσω ακόμα. Κάθε χρόνο βέβαια βλέπεις διαφορές. Μπορεί να μην είμαι όπως ήμουν στα 20, αλλά νιώθω ακόμα δυνατός και θέλω να συνεχίσω, έχω χρόνια μπροστά μου! Τώρα, στον τομέα της στήριξής μου στην ελληνική πυγμαχία, εννοείται πως ακόμα και αύριο το πρωί να μου προτείνει κάποιος να κάνουμε κάτι θετικό βάσει σχεδίου, τότε πολύ ευχαρίστως να καταβάλω μεγάλη προσπάθεια, αλλά να υπάρχει σχέδιο και οργάνωση. Ήδη να σας πω την αλήθεια έχω φιλοξενήσει αθλητές σπίτι μου για να κάνουν επαγγελματική πορεία στο χώρο. Ό,τι μπορώ κάνω, όμως όπως σου είπα τα πράγματα στην Ελλάδα είναι δύσκολα…
Αν μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω θα άλλαζες κάποιες άτυχες στιγμές στην όλη πορεία σου;
Κοίτα, από το 1999 όταν με… έδιωξαν ουσιαστικά από τη χώρα, διότι δεν μπορούσαν να μου προσφέρουν, υπήρξαν και καλές και κακές στιγμές, όμως εγώ θα επέλεγα να μην αλλάξω τίποτα! Αυτή είναι η ζωή μου. Και δεν θα άλλαζα επίσης τίποτα γιατί από το ’95 μέχρι το ’99 έζησα υπέροχα χρόνια σαν ερασιτέχνης αθλητής και αυτή είναι η βάση όλων όσων ακολούθησαν. Είχα δίπλα μου αθλητές όπως ο Αρτούρ Μικαελιάν και ο Τιγκράν που ήταν άξιοι σεβασμού και μας έμαθαν πολλά πράγματα.
Καλύτερη στιγμή της καριέρας σου;
Καλύτερη στιγμή για μένα είναι κάθε φορά που ανεβαίνω στο ρινγκ…
Καλύτερος σου αγώνας;
Σαφώς ο 10ος. Αυτός που μου άνοιξε την πόρτα προς την τηλεόραση. Έπαιξα με τον Χουάν Γιουράγκο και ήμουν main event στη διοργάνωση. Από εκεί που έπαιζα έξι γύρους και με θεωρούσαν πυγμάχο της γειτονίας ξαφνικά βρέθηκα να παίζω για τίτλο!
Χειρότερη στιγμή;
Νομίζω το retire θα είναι ο τελευταίος και πιο πικρός αγώνας…
Τι συμβουλή θα έδινες σε ένα πιτσιρικά που θα ξεκινήσει τώρα την καριέρα του;
Να είναι πρώτα ΤΣΑΜΠΙΟΝ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ! Αν βγάζει ο συμμαθητής του 19, αυτός να… παλέψει για το 19,1!
Όταν μπήκες στο αεροπλάνο με Τιγκράν και Ανδρεάδη τι συζητούσατε;
Ήταν το καλύτερο μου ταξίδι! Δεν θα το ξεχάσω ποτέ… φύγαμε με ένα καράβι όνειρα και ζήσαμε στο ίδιο σπίτι επτά μήνες. Ήταν υπέροχα…
Η οικογένεια πως χώρεσε στην επαγγελματική σου καριέρα;
Η οικογένεια είναι ο πρώτος στόχος… Είμαι με τη σύζυγό μου 15 χρόνια. Με έχει διαβάσει σαν βιβλίο! Ξέρει τα πάντα για μένα και με καταλαβαίνει. Ζει αυτό που κάνω, πράγμα δύσκολο, αφού έχουμε και το παιδί να πηγαίνει παράλληλα μαζί μου. Ειδικά στις φάσεις της προετοιμασίας. Όμως, μετά το τέλος του αγώνα έχεις την ηρεμία να σκεφτείς και να διορθώσεις τις άσχημες στιγμές. Θυμάμαι όταν έχασα με ΤΚΟ σ’ένα παιχνίδι, η σύζυγός μου απλά μου είπε να μάθω να ζω με αυτό, να νιώσω πως είναι να χάνεις στην καριέρα σου. Βράχος πραγματικός! Το άθλημα είναι η ζωή μου και χαίρομαι που κατάφερα να τα συνδυάσω…
Μιχάλη, θα θέλαμε να μας πεις και δύο λόγια για το τελευταίο σου παιχνίδι απέναντι στον Issouf Kinda. Διαβάσαμε στα αμερικάνικα πόρταλ πως παρ’όλο που βγήκες από το ρινγκ… αγρατζούνιστος οι κριτές έδωσαν τη νίκη στον Αφρικανό…
Εντάξει, αυτά συμβαίνουν… Όντως ήταν από τις ελάχιστες φορές που μετά από ένα «τυπικά» δύσκολο αγώνα δεν χρειάστηκε να κάνω αποθεραπεία. Πάντως, να ξέρετε πως η Ομοσπονδία, βλέποντας ότι κάτι… δεν στέκει καλά, μου δίνει την ευκαιρία να παίξω τη ρεβάνς τέλη Ιανουαρίου. 
