Τίποτα δεν είναι πιο ζόρικο από το να ασχολείται κανείς με ένα άθλημα, να προετοιμάζεται για έναν αγώνα, να έχει θυσιάσει χρόνο, ημέρες, μήνες, χρόνια και ξαφνικά…να τραυματίζεται.
Αθλητές και πρωταθλητές που ξαφνικά βρέθηκαν από το ζενίθ στο ναδίρ. Άνθρωποι που πρωί, μεσημέρι, βράδυ έκαναν προπονήσεις μέσα σε λίγα λεπτά είδαν τα πάντα να τελειώνουν. Γιατί έτσι νιώθεις όταν τραυματίζεσαι, ότι τελειώνουν όλα. Θα σου πάρει λίγο χρονικό διάστημα να συνειδητοποιήσεις τι σε βρήκε και από τη θλίψη και την απραξία θα περάσεις στην πράξη!
ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ! Θέλει ψυχή, υπομονή και επιμονή κάθε μέρα κόντρα στον πόνο, στον φόβο και τις ανασφάλειες που δημιουργεί ένας τραυματισμός.
Η επιστροφή μετά από έναν τραυματισμό θέλει ψυχραιμία… Θέλει αργά και σταθερά βήματα και να θυμάσαι ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει. Όταν περάσει αυτή η άσχημη περίοδος των φυσικοθεραπειών, οι μέρες που δεν μπορείς να προπονηθείς. Οι μέρες που πας στο γυμναστήριο μόνο και μόνο να χαζέψεις κανένα σπαρινκγ και ίσως να κάνεις λίγα λάστιχα και ενδυνάμωση.
Θα φτάσει σύντομα εκείνη η μέρα που θα μπορέσεις να μπεις χαλαρά μεν για προπόνηση δε. Τότε είναι που ο αθλητής χρειάζεται προσοχή και πειθαρχία. Γιατί το μόνο που δεν θέλει κανείς είναι η υποτροπή.
Σε καμία των περιπτώσεων δεν πρέπει ο αθλητής να προσπαθήσει να καλύψει το χαμένο έδαφος και τις ώρες προπόνησης που δεν έκανε τόσο καιρό.
Αγαπητέ αθλητή! Αν τραυματίστηκες, αν σε ένα σπαρινγκ χτύπησες παραπάνω, αν έπεσες από το μηχανάκι γυρνώντας σπίτι. Αν με οποιονδήποτε τρόπο ο οργανισμός σου καταπονήθηκε και χρειάζεσαι αποκατάσταση, κάνε υπομονή!
Στη ζωή όλα θέλουν το χρόνο τους. Με σωστό προγραμματισμό, τους ειδικούς γιατρούς, τους φυσικοθεραπευτές και πάνω από όλα με ψυχική δύναμη και τη στήριξη φίλων, συγγενών, προπονητών, όλα θα γίνουν, όλα θα φτιάξουν.
Ο αθλητής που τραυματίζεται, το παιδί που παραμονή αγώνων βρίσκεται στα επείγοντα του νοσοκομείου, καλείται να περάσει μια δύσκολη περίοδο. Ένα ανηφορικό ταξίδι.
Υπάρχουν πρωταθλητές που εξαιτίας ενός μεγάλου τραυματισμού χάθηκαν αθόρυβα και έβαλαν τέλος στην αθλητική τους καριέρα. Όχι γιατί δεν μπορούσαν να επανέλθουν. Αλλά γιατί η ψυχολογία τους δεν τους άφησε να κάνουν τα απαραίτητα βήματα ώστε να επιστρέψουν στους αγωνιστικούς χώρους.
Ένας τραυματισμός που θα οδηγήσει σε ένα χειρουργείο, ο φόβος και ο τρόμος των πρωταθλητών. Αν κάτι τέτοιο συμβεί, αν «χτύπα-ξύλο» τραυματιστείς, τότε οι επιλογές είναι δύο: Ή τα παρατάς, ή σφίγγεις τα δόντια και μάχεσαι για την επιστροφή. Άλλωστε οι πρωταθλητές αυτό ξέρουν να το κάνουν καλά…Να μάχονται!
Δύσκολη αποστολή έχουν να εκτελέσουν και οι φίλοι, συγγενείς και οι προπονητές του τραυματισμένου αθλητή. Από την πρώτη μέρα στα επείγοντα, στην αναμονή για το πόρισμα, στο χειρουργείο. Μέχρι την αποκατάσταση και την επιστροφή στην προπόνηση, οι κοντινοί άνθρωποι ενός τραυματία πρέπει να είναι εκεί γεμάτοι θετική ενέργεια. Να τον βοηθήσουν να παλέψει με το πρόβλημα και να πατήσει ξανά στα πόδια του.
Αθλητές, πρωταθλητές που τραυματίστηκαν σοβαρά, έπεσαν στο μηδέν και βρήκαν το θάρρος και την επιμονή για να επιστρέψουν πιο δυνατοί. Κόντρα στον πόνο και τον φόβο σηκώθηκαν και εκτοξεύτηκαν στην κορυφή, αποδεικνύοντας ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.
Τον τραυματισμό πρέπει να τον δεί κανείς ως κίνητρο για να ξεπεράσει τον εαυτό του και να επιστρέψει στους αγωνιστικούς χώρους πιο ώριμος και συνειδητοποιημένος.
Η ζωή κρύβει συχνά δυσάρεστες εκπλήξεις. Μια τέτοια είναι και ο τραυματισμός. Εκείνες τις δύσκολες ώρες αυτό που χρειάζεται είναι καθαρό (όσο γίνεται) μυαλό, πίστη και ωριμότητα. Και κάπως έτσι όλα θα φτιάξουν, και εσύ θα έχεις παίξει το πιο δύσκολο παιχνίδι, βγαίνοντας νικητή σε έναν αγώνα με αντίπαλο.. τη ζωή!
