Είναι μερικές φορές που διαβάζεις μερικές ιστορίες για μάχες που κόστισαν πολλά περισσότερα από μια νίκη ή μια ήττα και ανατριχιάζεις. Ειδικά στα παλιότερα χρόνια της πυγμαχίας, όταν το άθλημα ήταν ακόμη περισσότερο δεμένο με τις φτωχές – λαϊκές βάσεις του και οι λεγόμενοι και ως «prizefighters» δεν έπαιζαν για το επόμενο εκατομμύριο, αλλά για να νικήσουν την φτώχεια και να δείξουν την μαχητική τους ψυχή.
Δεν ξέρω αν υπάρχει πιο σπαραξικάρδια ιστορία από αυτή των μεθεόρτιων της μάχης του Ray «Boom Boom» Mancini με τον τον Κορεάτη Kim Duk Koo .
Ήταν 13 Νοεμβρίου του 1982 όταν οι δύο τους συναντήθηκαν στο Ceasars Pallace για τον τίτλο της WBA που κρατούσε ο Mancini. Και οι δύο τους ήταν εξαιρετικά επιθετικοί μαχητές, σμιλευμένοι από τους γονείς τους να μην κάνουν ποτέ πίσω και ο κόσμος περίμενε σπουδαίο θέαμα.
Οι 10 σπουδαιότερες μάχες στην ιστορία του ΒΟΧ!
Ο μεν Mancini μεγάλωσε με τις ιστορίες του επίσης πυγμάχου πατέρα του, που έφτασε μια ανάσα πριν τον τίτλο αλλά ένας τραυματισμός στον πόλεμο τον έβγαλε εκτός. «Δεν κέρδισα όλους τους αγώνες μου αλλά δεν έκανα ποτέ πίσω» έλεγε ο μπαμπάς Mancini στον γιο και αυτός το έκανε ευαγγέλιο.
Ακόμη πιο αποφασισμένος ήταν ο Kim. Μεγαλωμένος μέσα στον εμφύλιο και στην φτώχεια είχε μόνο την πυγμαχία για να θρέψει την μητέρα του, που τον έσωσε πιτσιρικά όταν τον κουβάλησε πάνω στο κεφάλι της, μακριά από τον βίαιο πατέρα τους, αλλά και την αρραβωνιαστικιά του που την ώρα του αγώνα ήταν 2 μήνες έγκυος. Μια αρραβωνιαστικιά που ο ίδιος έκρυβε από τον κόσμο γιατί είχε ασπαστεί πλήρως την φιλοσοφία του Κορεάτη μαχητή Hwarang που έλεγε ότι το να κάνεις πίσω στην μάχη ήταν ντροπιαστικό και πως οι μαχητές δεν μπορούσαν να έχουν σχέση με γυναίκες γιατί έπρεπε να μένουν αφοσιωμένοι στην μάχη.
Αυτός όμως, έχοντας πια μοναδικό στόχο να πάρει την ζώνη που θα εξασφάλιζε και την ανάλογη ζωή στην γυναίκα του και το παιδί του ήταν αποφασισμένος να δώσει τα πάντα.
«Είτε αυτός θα πεθάνει, είτε εγώ» είχε πει λίγο πριν τον αγώνα σε μια απίστευτα τραγική προφητεία.
…
Η δραματική μάχη
Η μάχη ξεκίνησε ακριβώς όπως την περίμενε ο κόσμος, κανένας από τους δύο δεν κάνει πίσω, διατεθειμένοι να δεχθούν όσα χτυπήματα περνούσε ο αντίπαλος αρκεί να περάσουν και τα δικά τους. Όμως από την μέση και μετά άρχισε να γίνεται εμφανές σε όσους ήταν εκεί ότι η ζημιά που έκανε ο ένας στον άλλον ήταν πολύ περισσότερη από μια μέση σκληρή μάχη. Ο Mancini ξεκινούσε τους γύρους καλύτερα και περνούσε τόσο δυνατά χτυπήματα που ο κόσμος περίμενε ότι ο Κορεάτης είναι έτοιμος να πέσει, όμως αυτός κάθε φορά κατάφερε να κάνει την πλήρη αναστροφή στο δεύτερο μισό του γύρου και να ανταποδώσει εξίσου την ζημιά.
Ο σχολιαστής της μάχης Gil Clancy, μετά τον 6ο γύρο, ψέλλισε: «Κάτι θα συμβεί σε αυτή την μάχη. Είτε ο ένας θα πάθει τρομερή ζημιά, είτε θα καταστρέψει τον άλλον». Είκοσι χρόνια πριν, ο ίδιος είχε δει άλλον έναν πυγμάχο να πέφτει νεκρός μετά από πολλά χτυπήματα.
Όμως μετά το τέλος του 12 γύρου (σε σύνολο 14ων) ο Kim άρχισε να δείχνει ότι ήταν εμφανώς πιο κουρασμένος από τον αντίπαλό του.
Ο 13ος γύρος ξεκίνησε με τον Mancini να περνάει 44 συνεχόμενα και αναπάντητα χτυπήματα και ο Kim αναγκάστηκε να τον αγκαλιάσει. Όταν χωρίστηκαν ο Mancini πέρασε 17 ακόμη, τα περισσότερα στο σώμα. Θα περνούσε 1.5 λεπτό πριν ο Kim να ρίξει την πρώτη του γροθιά.
Στο διάλειμμα ο σχολιαστής είπε: «Αυτός είναι ο διεκδικητής ο Kim Duk koo και αν δεν τον είχατε ακούσει μέχρι τώρα, από σήμερα δεν θα τον ξεχάσετε».
….
Το τραγικό τέλος
Με το που ξεκίνησε ο 14ος γύρος ο Mancini άλλαξε στάση και από αριστερό χέρι, άλλαξε σε δεξί και με το που χτύπησε το καμπανάκι έτρεξε προς τον Κορεάτη αντίπαλό του και τον πέτυχε με ίσως τα πιο καθαρά χτυπήματα όλου του αγώνα. Ένα αριστερό hook και ένα δεξί straight κατευθείαν στο κεφάλι. Ο Kim έπεσε σχεδόν αναίσθητος στο έδαφος αλλά λίγα δευτερόλεπτα μετά προσπάθησε να σηκωθεί και πάλι. Όταν δεν τα κατάφερε ο διαιτητής τον αγκάλιασε και διέκοψε την μάχη μόλις 19 δευτερόλεπτα μέσα στον 14ο γύρο.
Ο Mancini επέστρεψε στο δωμάτιό του αργότερα, χτυπημένος όσο ποτέ άλλοτε αλλά χαρούμενος που βγήκε νικητής από μια τέτοια μάχη.
Ο Kim Duk Koo μεταφέρθηκε λιπόθυμος στο νοσοκομείο. Οι εξετάσεις έδειξαν αιμάτωμα στον εγκέφαλο και μετά από 2,5 ώρες στο χειρουργικό τραπέζι, απεβίωσε.
…
Οι τύψεις
Ο θάνατος του Kim χτύπησε τρομερά βαριά τον Mancini που κάθε φορά που τον ρωτούσαν οι δημοσιογράφοι για την μάχη φαινόταν ότι κουβαλούσε τον πόνο για πολύ καιρό.
«Ήταν τρομερός αγώνας και έσωσα τον τίτλο μου αλλά τι; Είμαι ήρωας; Ποιος μπορεί να πει ότι δεν θα μπορούσα να είμαι εγώ στη θέση του; Και πως μπορώ εγώ να πω ότι καλύτερα αυτός παρά εγώ;» είπε στους New York Times την επόμενη ημέρα.
Οι τύψεις θα βαραίνουν την ψυχή του δεκαετίες αργότερα. Δεν έπαιξε ποτέ ξανά το μποξ που έπαιζε μέχρι τότε και σύντομα έχασε τον τίτλο του. Σήμερα μιλάει για τον Kim με μεταφυσικούς όρους:
«Έχουν υπάρξει στιγμές που έχει έρθει στα όνειρά μου. Δεν θυμάμαι τι είπαμε ή τι κάναμε, δεν ξέρω αν του είπα συγνώμη η απλά κοιταχτήκαμε αλλά σε ένα από τα όνειρά θυμάμαι ότι δώσαμε τα χέρια μας, αγκαλιαστήκαμε και μετά έφυγε. Χωρίς λόγια. Δεν ξέρω αν αυτό ήταν κάτι που έκανα εγώ στον εαυτό μου επειδή τον σκεφτόμουν συνέχεια ή αλήθεια με επισκέφτηκε με κάποιο τρόπο για να με κάνει να νιώσω καλύτερα.»
….
Οι παράπλευρες απώλειες
Όμως οι τύψεις του Mancini δεν ήταν η μεγαλύτερη παράπλευρη απώλεια.
-Η μητέρα του Kim Dook Su, μην μπορώντας να αντέξει τον πόνο και την θλίψη, αυτοκτόνησε 4 μήνες αργότερα πίνοντας φυτοφάρμακο.
-Ο διαιτητής της αναμέτρησης που είχε κατηγορηθεί ότι δεν διέκοψε την μάχη αρκετά γρήγορα, 8 μήνες μετά την μάχη πήρε την ίδια του τη ζωή με ένα πιστόλι στον κρόταφο φορτωμένος και αυτός από τις τύψεις.
-Τέλος, μην ξεχνάμε τον γιο του που γεννήθηκε 7 μήνες μετά και δεν είδε ποτέ τον πατέρα του από κοντά. 20 χρόνια αργότερα βρέθηκε στις ΗΠΑ μαζί με την μητέρα του και επισκέφτηκαν τον Mancini στο σπίτι του. «Δεν ήταν λάθος σου του είπε. Εσύ και η οικογένειά σου μπορείτε να είστε χαρούμενοι».
ΠΗΓΕΣ:
http://sabotagetimes.com/sport/ray-mancini-vs-duk-koo-kim-tragic-fight-haunted-boxing
