Μία νέα προσπάθεια από δύο νέους προπονητές όπως ο Θοδωρής Ριτζάκης και ο Στέφανος Φιλιμιάνοβ γίνεται στο Phoenix Boxing Club με τον αθλητή του Παναθηναϊκού να μιλάει για τα όνειρα και τις φιλοδοξίες του στον χώρο της πυγμαχίας, πλέον και ως κόουτς.
Ο Ριτζάκης έχει στεφθεί πρωταθλητής Ελλάδος και είναι ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της χώρας, ωστόσο η απόφαση του να συνδυάσει την προπονητική είναι μία νέα πρόκληση για εκείνον.
«Η απόφαση ήταν εύκολη μια και ως προπονητης αυτή είναι η μεγαλύτερη πρόκληση να αναλάβεις κάτι εξ ολοκλήρου, και πάντα ήθελα να βάλω το δικό μου στίγμα στον χώρο αλλα και στην γειτονιά μου. Το όνειρο μου είναι για το γυμναστήριο ε να μπορώ να βιοποριστώ απο αυτο, κάνοντας δηλαδή το πάθος μου.
Αυτή θα είναι η απόλυτη επιτυχία για μένα, να ζω απο αυτο που γουστάρω, γιατί να προπόνω είναι το μονο που πλησιάζει το να αγωνίζομαι», ανέφερε ο Ριτζάκης που δήλωσε πως δεν μετάνιωσε που άφησε το επαγγελματικό μποξ χάριν του ερασιτεχνικού.
«Δεν μετάνιωσα που δεν αγωνιζόμουν στα επαγγελματικά διότι μου δόθηκαν ευκαιρίες λόγω του Αϊδηνιώτη που δεν θα τις ειχα, και έμαθα παρά πολλα τα τελευταία τρία χρόνια στον Παναθηναϊκό κυρίως σε προπονητικό επίπεδο, αλλα μου δόθηκε η ευκαιρία να εκπροσωπήσω την χώρα σε διεθνείς διοργανώσεις που ήταν το όνειρο μου. Άλλωστε το επαγγελματικό εδώ είναι άμα φτάσω σε τέλμα, στην ερασιτεχνική υπάρχει ως επιλογή», κατέληξε.
«Βλέπω γυμναστές και όχι προπονητές πλέον»
Στην συνέχεια ζητήσαμε την άποψη του Θοδωρή Ριτζάκη για τις νέες γενιές προπονητών και μας απάντησε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για την δική του φιλοσοφία, θεωρώντας πως η πυγμαχία δεν έχει αλλάξει σε σχέση με το παρελθόν.
«Το να είσαι δάσκαλος είναι μεγάλη λέξη. Οτι έχουν καινούργια φιλοσοφία δεν είναι πάντα καλό. Το μποξ δεν εχει αλλάξει όπως πολλοί λένε, βλέπω πολλούς να προσπαθούν να γίνουν γυμναστές και όχι προπονητές, αυτο με θλίβει. Το νέο παιδί πρέπει πρώτα απο ολα να μάθει το σεβασμό! Να σέβεται τον εαυτό του πρώτα αλλα και όλους οσους συναναστρέφεται ,συναθλητές κ αντιπάλους.
Απο εκεί πηγάζουν και η πειθαρχία και η θέληση για αθλητισμό. Θα πρέπει να μάθει να εστιάζει στον εαυτό του και τι είναι καλύτερο για αυτόν και όχι για την εικόνα του ή για τους άλλους. Και φυσικά θα πρέπει να περνάει καλά και να διασκεδάζει κάνοντας αθλητισμό! Γιατί στο τέλος μονο αυτο μένει, οι ωραίες στιγμές είτε αγωνιστείς και φτάσεις ψηλά, είτε πουθενά είτε δεν αγωνιστείς καθόλου πρέπει να το χεις ευχαριστηθεί».
