Το να συνδυάσεις το αγωνιστικό μποξ με την προπονητική απαιτεί σαφώς προγραμματισμό και πειθαρχία. Ο Δημήτρης Ξερικός έχει πετύχει και τα δύο, καθώς και στις υποχρεώσεις του πάνω στο ρινγκ είναι άρτιος, ενώ και μέσα στο Golden Corner παρέα με τον παιδικό του φίλο Νίκο Γιδάκο έχει καταφέρει να γίνει ο αγαπημένος όλων!
Ο Δημήτρης μίλησε αποκλειστικά στο fightsports.gr για τη ζωή του, τους μαθητές του και φυσικά για τα… κακώς κείμενα της πυγμαχίας.
Δημήτρη πως αποφάσισες να ξεκινήσεις την πυγμαχία;
«Το 1999 ξεκίνησα στο Εθνικό στα 13, ήταν μεγάλο σχολείο, είχαμε πάντα τουλάχιστον 5 πρωταθλητές εκεί. Ήμουν πάρα πολύ ζωηρός με έστειλε ο πατέρας και τα κατάφερε να ηρεμήσω. Ο πρώτος μου αγώνας ήταν στα 14 με νοκ άουτ στα 30 δευτερόλεπτα. Είχα 70 αγώνες ερασιτεχνικό. Πάντα ήταν ψηλό το επίπεδο είναι δύσκολο άθλημα… Χρειάζεται η ερασιτεχνική πυγμαχίας λόγω ήθους και καθαρότητας. Είχα αντιμετωπίσει τον Σασαρίδη , είχα κερδίσει 14- 5 και επίσης ήταν εκεί οι φίλοι μου και ο πατέρας μου ο οποίος έκλαιγε από συγκίνηση»!
Ποια ήταν η πιο δυσάρεστη στιγμή σου;
«Η πιο δυσάρεστη στιγμή είναι η πρώτη μου ήττα από τον Θανάση τον Μιλιόρδο, ήταν πρωταθλητής το παιδί και είναι συχωρεμένο. Ήταν η πρώτη ήττα οι άλλες ήττες μαθαίνεις».
Πως μπορεί ένας προπονητής να βοηθήσει ένα παιδί;
«Οι προπονητές έχουν κάποιες γνωριμίες που μπορούν να βοηθήσουν τον αθλητή. Επίσης μπορεί να είναι και πατέρας εκτός από δάσκαλος. Μπορεί να τον κάνει επιστήμονα πυγμάχο. Εγώ προσωπικά έχω τους μαθητές μου περισσότερο από παιδιά».
Πως διαχειρίζεσαι τον ατίθασο μαθητή;
Τον ατίθασο τον έχεις από κοντά, κοιτάς τα κουσούρια του. Όταν είναι σε μικρή ηλικία ελλοχεύουν κίνδυνοι. Συμβουλεύω να μην τσακώνονται έξω τα παιδιά. Τους συμβουλεύω να αποφεύγουν κάθε φασαρία. Να μαλώνουν όταν πρέπει. Το πολύ- πολύ να καταστρέψουν τα χέρια τους σ’ ένα καυγά».
Ποιους πυγμάχος ξεχωρίζεις από Ελλάδα;
«Τον Αρναούτη που είχε τα άντερα να σηκωθεί να φύγει και να αφήσει τα πάντα πηγαίνοντας σε μία ξένη χώρα. Ο Τάσος ο Μπερδέσης έχει περάσει πάρα πολλά και παρόλα αυτά παλεύει. Παίζει ωραίο μποξ. Ήταν είδωλο για κάθε πυγμάχο και το… έχει. Η Τζένυ Τασίδου φοβερή πυγμάχος. Ο Τσανικίδης είναι πολύ καλός. Ο Ηλίας ο Άχμετ και ο Τσαγκράκος».
Εσύ ποιο στυλ πυγμαχίας προτιμάς;
«Δεν μου αρέσει κάποιο συγκεκριμένο στυλ. Πρέπει κάποιος να έχει στρατηγική να μελετάει τον αντίπαλο του. Μπορεί να παίξεις με έναν πολύ καλό και να σου βγουν όλα, η να σου καταστρέψει το παιχνίδι.
Το παιχνίδι με τον Ιωαννίδη ήταν εντυπωσιακό… Είσαι ικανοποιημένος;
«Έκανα το παιχνίδι που έπρεπε με τον Ιωαννίδη. Η στρατηγική μας πέτυχε. Ο συγκεκριμένος πατάει και κοντράρει δυνατά».
Ποιο είναι το όνειρο σου. Τι θέλεις να πετύχεις στο χώρο της πυγμαχίας;
«Το όνειρο μου είναι να βγάλω τρία- τέσσερα παιδιά και να κάνουν τα δεκαπλάσια από αυτά που έχω κάνει εγώ. Η αγάπη δεν είναι να σφραγίσω έναν αθλητή να μην τον αφήνω να πάει πουθενά».
Θέλουμε να μάθουμε ένα πλεονέκτημα και ένα μειονέκτημα σου στο μποξ;
«Ένα προτέρημα μου είναι ότι συγκεντρώνομαι στο πλάνο του παιχνιδιού. Ένα μειονέκτημα είναι ότι είμαι πολύ καλό παιδί. Σέβομαι το αντίπαλο περισσότερο από ότι πρέπει.
Για το τέλος θα θέλαμε μία ευχή για το Fightsports.gr:
«Να συνεχίσετε έτσι τα πάτε πολύ καλά, να ενημερώνεστε και να το κυνηγάτε, σας εύχομαι ότι καλύτερο. Φαίνεστε ότι το αγαπάτε.
Για τα παιδιά που ξεκινούν πυγμαχία μία ευχή;
«Δώστε πόνο»
